Fréttatíminn - 27.06.2014, Blaðsíða 30

É
g var nánast búinn að klúðra
lífi mínu vegna tölvufíknar.
Þegar ég var 34 ára gamall
var ég stórskuldugur,
ómenntaður, átti hvorki
konu né börn og nýfluttur aftur heim
til foreldra minna. Mér var samt alveg
sama því mér gekk vel í vinnunni þar
sem ég var yfir tölvuleikjadeild BT og
gat spilað tölvuleiki minnst 10 tíma á
dag,“ segir Þorsteinn Kristjáns Jóhanns-
son, 44 ára framhaldskólakennari sem
náði að sigrast á tölvufíkninni og lifir
gjörbreyttu lífi í dag.
Þorsteinn hefur frá árinu 2006 haldið
fyrirlestra um tölvufíkn í skólum um
allt land og opnaði á dögunum vefsíð-
una Tolvufikn.is. „Eftirspurnin eftir
fyrirlestrunum er alltaf að aukast og ég
ákveð að koma efninu á vefinn til að fólk
sé ekki bundið við að koma á fyrirlestur
til að fá þessa fræðslu,“ segir hann.
Tölvuneyslan gekk fyrir
Hann var aðeins níu ára gamall þegar
hann sá Pac Man og Space Invaders í
fyrsta skipti í spilakassa og varð gjör-
samlega heillaður. Ellefu ára gamall
komst hann fyrst í vandræði vegna
tölvuleikja þegar hann eyddi öllum blað-
burðarpeningunum sínum í spilakassa.
„Ég var þarna strax orðin fíkill. Það
komst ekkert annað að hjá mér,“ segir
hann. Þorsteinn fékk Sinclair Spectrum
leikjatölvu í fermingargjöf og þegar
hann var ekki á spilakassastaðnum
Tralla á Suðurlandsbraut var hann
heima í tölvunni, skólinn sat á hakanum
og hann átti enga vini nema í tengslum
við tölvuleikina. Með tilkomu netsins
varð fjandinn laus. „Ég gat þá verið að
í 18 tíma á dag, jafnvel lengur, án þess
að drekka kaffi eða neyta örvandi efna.
Í tölvunni gleymdi ég mér alveg, og
áhyggjur voru á bak og burt. Ég hellti
mér í tölvuheiminn og hinn raunveru-
legi heimur sat á hakanum.“ Hann hafði
klúðrað tveimur samböndum en stóð
nokkurn veginn á sama því hann hafði
þá nægan tíma fyrir tölvuleikina. Það
síðasta sem hann hugsaði sér var að
eignast maka því það myndi eingöngu
trufla „tölvuneysluna,“ eins og hann
orðar það.
Gráir og guggnir karlmenn
Þrítugur fékk Þorsteinn draumastarfið
sem deildarstjóri tölvuleikjadeildar BT
í Skeifunni. „Ég stóð mig vel í þessu
starfi. Þess var krafist að ég prófaði alla
leikina sem hentaði mér mjög vel. Ég
var sérfræðingur í öllum leikjunum og
vissi alltaf hvað viðskiptavinirnir vildu.“
Hann fékk hins vegar nýja sýn á líf sitt
eitt kvöldið þegar BT var með miðnæt-
uropnun vegna nýrrar uppfærslu á vin-
sælum fjölspilunarnetleik, Dark Ages
of Camelot. „Mér brá þegar ég horfði
yfir hópinn og sá að þarna voru mest-
megnis karlmenn á mínum aldri sem
voru gráir og guggnir. Auðvitað voru
einhverjir reffilegir þarna inn á milli en
mestmegnis voru þetta illa farnir menn.
Mér leið eins og það væri nýkomin
sending af einhverju dópi til landsins
og þarna væru þeir að bíða eftir dópinu
sínu. Þetta var í fyrsta sinn sem ég fór
að velta fyrir mér hvort þetta væri fíkn,
hvort ég væri með tölvufíkn.“
Þorsteinn ákvað að gera tilraun á
sjálfum sér og hreinlega slökkti á tölv-
unni. „Ég fékk kvíðakast, varð þung-
Þorsteinn Kristjáns Jóhannsson heillaðist ungur af tölvuleikjum og í dag gerir hann sér grein fyrir
því að hann var orðinn tölvufíkill strax sem unglingur. Hann glímdi einnig við matarfíkn og um tíma
var hann í ræktinni tvo tíma á dag beinlínis til að geta eytt afgangnum í að spila tölvuleiki og borða.
Þorsteinn hefur haldið fyrirlestra um tölvufíkn um allt land og var að opna fræðsluvef um fíknina.
Tölvufíknin heltók líf mitt
Ég gat þá
verið að í 18
tíma á dag,
jafnvel leng-
ur, án þess að
drekka kaffi
eða neyta
örvandi efna.
Í tölvunni
gleymdi ég
mér alveg,
og áhyggjur
voru á bak
og burt. Ég
hellti mér í
tölvuheiminn
og hinn
raunverulegi
heimur sat á
hakanum.
Framhald á næstu opnu
30 viðtal Helgin 27.-29. júní 2014