Læknablaðið : fylgirit - 01.04.2008, Blaðsíða 14

VÍSINDAÞING SKÍ/SGLÍ
FYLGIRIT 55
slagæð, fylliþrýsting vinstri slegils og útfall hjartans. ísetning
fleiðrukera og ýmiskonar ástungur á gjörgæsludeilum eru mun
hættuminni ef ómtæki er beitt. A gjörgæsludeild Sjúkrahússins
á Akureyri hefur ómtæki verið í notkun frá sumrinu 2006. Gerð
verður grein fyrir reynslu okkar af notkun tækisins.
E-19 Aldur hefur áhrif á tíðni endurþrengingar eftir skurð-
aðgerð við meðfæddri ósæðarþrengingu hjá börnum
Sverrir I. Gunnarsson’-2, Bjarni Torfason1'2, Gunnlaugur Sigfússon1-3,
Hróðmar Helgason’, Tómas Guðbjartsson1'2
'Læknadeild HÍ, 2hjarta- og lungnaskurðdeild Landspítala, ’Barnaspítala
Hringsins
sverrirgunnarsson@gmail.com
Inngangur: Meðfædd ósæðarþrenging (aortic coarctation, CoA)
er í kringum 6% meðfæddra hjartagalla. Algengasta meðferðin
er skurðaðgerð en stundum er beitt útvíkkun með belg. Algengir
fylgikvillar skurðaðgerðar eru endurþrenging og háþrýstingur.
Tilgangur þessarar rannsóknar var að kanna hvort aldur við
aðgerð og/eða tegund aðgerðar hefði áhrif á tíðni fylgikvilla
eftir aðgerð.
Efniviður og aðferðir: Rannsóknin er afturvirk og nær til allra
barna sem gengust undir skurðaðgerð við CoA á íslandi 1990-
2006, samtals 38 barna (22 drengir, meðalaldur 34,5 mán.).
Bömunum var skipt í hópa, annars vegar eftir því hvort þau
gengust undir aðgerð innan mánaðar frá fæðingu (n=17) eða
síðar (n=21) og hins vegar eftir því hvort gerð var bein æðateng-
ing eða subclavian flap viðgerð (tafla I). Meðaleftirfylgd var 103
mánuðir.
Niðurstöður: Alls fengu 22 börn (57,9%) háþrýsting eftir aðgerð,
7 börn (18,4%) endurþrengingu og 4 böm (10,5%) hjartabilun
(tafla I) Háþrýstingur eftir aðgerð var ekki tengdur endurþreng-
ingu í neinu tilviki og varði skemur en 1 viku í öllum tilvikum.
Endurþrenging var greind að meðaltali 20,7 mán. ± 50,4 eftir að-
gerð og í öllum tilvikum var hún meðhöndluð með belgvíkkun.
Eitt barn hlaut ósæðargúl í kjölfar víkkunar og þurfti þess vegna
enduraðgerð. Skurðdauði var enginn og ekkert barn greindist
með mænuskaða.
Alyktun: Endurþrenging og tímabundinn háþrýstingur eru
algengir fylgikvillar eftir aðgerð við CoA. Háþrýstingur sást
oftar í eldri sjúklingum en endurþrenging í þeim yngri og mátti
nær alltaf meðhöndla hana með belgvíkkun. Ákveðin tilhneig-
ing til aukinna fylgikvilla sást eftir subclavian flap viðgerð en sú
aðgerð er yfirleitt notuð í alvarlegri tilfellum og því viðbúið að
tíðni fylgikvilla sé hærri.
Tafla I. Aldur við aðgerð, tegund aðgerðar og tíðni fylgikvilla (fjöldi og %
í sviga).
< 1 mán. >1 mán. p-gildi
ZZ II h-1 ^4 rl CN II c
Háþrýstingur 5 (29,4) 17 (81) <0,01
Endurþrenging 6 (35,3) 1 (4,8) 0,02
Hjartabilun 4 (23,5) 0(0) 0,03
Bein asðatenging Subcl. flap viðgerð
(n = 31) (n =7)
Háþrýstingur 20(66,7) 2 (28,6) 0,09
Endurþrenging 4(12,9) 3(42,9) 0,10
Hjartabilun 2 (6,5) 2 (28,6) 0,15
E-20 Áhrif NovoSeven® og fibrinogens á blóðstorku eftir
opnar hjartaaðgerðir með aðstoð hjarta- og lungnavélar
Hanna S. Ásvaldsdóttir', Páll T. Önundarson2, Benny Sörensen5
'Hjarta og lungnaskurðdeild, 2blóðsjúkdómadeild Landspítala, ’blóð-
sjúkdómadeild Skejby Sygehus, Árósum í Danmörku
hannaasv@landspitali. is
Inngangur: Opnar hjartaaðgerðir með aðstoð hjarta- og lungna-
vélar (HLV) hafa neikvæð áhrif á blóðstorku sjúklings og blæð-
ingar eru algengur fylgikvilli þessara aðgerða. Nýlega hefur
verið sýnt fram á að lyfið NovoSeven® geti stöðvað lífshættu-
legar blæðingar hjá þessum sjúklingum. Storkurit (Rotem®) er
rannsóknaraðferð þar sem storkuferli heilblóðs er gert sýnilegt.
Markmið þessarar rannsóknar var að athuga með storkuriti
hvort meta megi ex vivo áhrif NovoSeven® og fibrinogens á
storkuferlið með því að bæta þeim út í blóðsýni sjúklings.
Aðferð: Storkurit (4 breytur), hefðbundin storkupróf og lok-
xmartími voru gerð á blóðsýnum 18 sjúklinga (meðalaldur
67 ár, 14 karlar, 4 konur) fyrir og eftir hjartaaðgerð með HLV.
Aðgerðimar vom CABG (n=12), AVR (n=2), CABG + AVR (n=3)
og MVR (n=l).
Niðurstöður: Meðaltími á HLV var 112 mínútur (45-206) og
ósæðartöng 67 mínútur (21-153). Marktækar breytingar urðu á
storkuriti eftir HLV. Þegar NovoSeven® var bætt við blóðsýnin
breyttust tvær breytur storkurits marktækt. Tími frá ræsingu
storku þar til að hún hefst (CT) minnkaði frá miðgildi 386 sek
(95% CI 175-516) í 231 sek (154-396). Tíminn að hámarkshraða
storknunar (t. Max Vel) minnkaði frá miðgildi 560 sek (311-764)
í 436 sek (314-556). Sömu niðurstöður fengust þegar fibrinogeni
var bætt út í sýnin en að auki sást aukinn stöðugleiki storknunar
(MCF), eða frá 55 mm (52-60) í 58 mm (56-62). Best storknun
fékkst þegar NovoSeven® og fibrinogeni var bætt út í saman en
þá leiðréttust allar 4 breyturnar marktækt.
Ályktun: Neikvæðar breytingar verða á storkuriti eftir HLV og
þær má að hluta til leiðrétta með því að bæta NovoSeven® og/
eða fibrinogeni út í blóðsýni. Hugsanlegt er að þessi efni, saman
eða í sitt hvoru lagi, geti haft sambærileg áhrif á klíníska blæð-
ingu hjá sjúklingum. Frekari rannsóknir þarf þó til áður en hægt
er að fullyrða um slíkt.
14 LÆKNAblaðið 2008/94