Læknablaðið : fylgirit - 01.04.2008, Blaðsíða 17

VÍSINDAÞING SKÍ/SGLÍ
FYLGIRIT 55
Conclusions: Video-assisted thoracoscopic epicardial PV isol-
ation as single procedure is feasible and well tolerated in AF
patients. Our initial experience offers promising results for AF
patients who cannot be cured by conventional AF catheter abla-
tion, including those with permanent AF. The long term safety
and efficacy of the method needs to be further evaluated, especi-
ally regarding necessity and efficacy of vagal denervation.
E-25 Áhrifaþættir á tíðni enduraðgerða eftir fleygskurð við
brjóstakrabbameini
Davíð Þór Þorsteinssonu; Donald R. Lannin2
'Læknadeild Háskóla íslands, 2Yale University Hospital, New Haven
dth@simnet.is
Tilgangur: Um þriðjungur sjúklinga sem gengist hafa undir
fleygskurð við brjóstakrabbameini þarfnast enduraðgerðar
vegna krabbameins í skurðbrún. Tilgangur þessarar rannsóknar
var að meta klímska og vefjafræðilega þætti hjá sjúklingum sem
þurftu enduraðgerð en mikilvægt er að þekkja þessa þætti til
þess að geta fækkað enduraðgerðum.
Efniviður og aðferðir: Yale University Breast Center heldur
gagnagrunn um sjúklinga með brjóstakrabbamein og fengust
þaðan upplýsingar um sjúklinga sem gengust undir fleygskurð
á fimm ára tímabili (2002-2007) Hópnum var skipt í tvennt
eftir því hvort sjúklingur þurfti enduraðgerð eða ekki. Loks
voru hópamir tveir bornir saman m.t.t. aðferðar vefsýnatöku,
aðgerðar, vefjafræði æxla, hvort Her2/neu æxlisgenið var tjáð,
hormónviðtaka, hvort sjúklingur hafði eitlameinvörp og hvort
segulómun (SÓ) hafði farið fram fyrir aðgerð. Við samanburð á
flokkabreytum var notast við kí-kvaðrat próf.
Niðurstöður: Af 576 sjúklingum sem gengust undir fleygskurð
þurftu 160 (28%) enduraðgerð (EA-hópur). Af þeim gengust 47
(8%) undir brjóstnám og 113 (20%) umfangsmeiri fleygskurð.
Konur sem ekki þurftu enduraðgerð voru settar í samanburð-
arhóp (n=416). Konur í EA-hópnum voru yngri (53 ára vs. 56
ára, p<0,05). Vefjagerð æxlis hafði sterka fylgni við tíðni end-
uraðgerða. Þannig var tíðni enduraðgerða hjá konum með
ífarandi bleðlakrabbameinsgerð 38%, DCIS 42%, og ífarandi
rásakrabbamein með miklum innanrásahluta 38% (allt p<0,01).
Fyrir hreint ífarandi rásakrabbamein þurfti sjaldnar endurað-
gerð (19%, p<0,01). Æxli sem tjáðu Her2/neu æxlisgenið höfðu
einnig sterk tengsl við tíðni enduraðgerða (31% gegn 17% <0,01).
Estrogen- og progesterónviðtakar og eitlameinvörp höfðu hins
vegar ekki áhrif, heldur ekki stærð æxlis eða kynþáttur. Æxli
greind með grófnálarsýni þurftu sjaldnar enduraðgerð en þau
greind með skurðsýni (e. excisional biopsy, 16% og 40%, p<0,01)
og sama átti við um ef krabbameinslyfjameðferð hafði verið beitt
fyrir aðgerð (11% gegn 29%, p<0,05). Notkun segulómunar fyrir
skurðgerð hafði heldur ekki áhrif á tíðni enduraðgerða í hóp-
unum tveimur.
Ályktun: Tíðni enduraðgerða eftir fleygskurð er há og er óháð
notkun SÓ og stærð æxlis. Með þekkingu á helstu áhættuþátt-
um enduraðgerða (skurðsýni, vefjagerð, Her2/neu og aldur) er
hægt að fækka enduraðgerðum eftir fleygskurð.
E-26 Varðeitiltaka við brjóstakrabbameini. - Aðgerðir og
árangur
Hildur Guöjónsdóttir', Kristján Skúli Ásgeirsson2, Lárus Jónasson3,
Þorvaldur Jónssonu
'Læknadeild HÍ, 2skurðlækningadeild og 3meinafræðideild Landspítala
hitdgu@hi.is
Inngangur: Varðeitiltaka til stigunar og meðferðar brjósta-
krabbameins hefur verið gerð í vaxandi mæli frá aldamótum
og hér á landi frá 2003. Tilgangur þessarar rannsóknar var að
kanna framkvæmd aðgerðarinnar og frumárangur á tímabilinu
2003-2007.
Efniviður og aðferð: Upplýsingar voru fengnar úr sjúkraskrám
allra sjúklinga sem fóru í varðeitiltöku vegna brjóstakrabbameins
á árunum 2003-2007 á Landspítala. Skráðar voru upplýsingar
um framkvæmd aðgerðar og niðurstöðu meinafræðiskoðunar.
Afdrif sjúklinga voru skoðuð m.t.t staðbundins endurmeins,
fjarmeinvarpa og dauða.
Niðurstöður: Alls fóru 442 sjúklingar í varðeitiltöku á tíma-
bilinu. Eftirfylgnitími var að miðgildi 25 mánuðir. í öllum til-
fellum utan eins var ísotóp notaður við merkingu varðeitils og í
75% tilfella var blátt litarefni notað samhliða. Varðeitlar fundust
í 100% tilvika og voru teknir að meðaltali 2,3 varðeitlar í aðgerð.
Þrír (0,7%) sjúklingar hafa fengið endurmein í holhönd, með-
altími frá aðgerð 24 mánuðir, 16 (3,6%) hafa greinst með fjar-
meinvörp og rúu (2,0%) eru látnir, þar af tveir af öðrum orsökum
en brjóstakrabbameini.
Ályktanir: fslenskir skurðlæknar hafa náð góðum tökum á
þessari nýju aðferð og varðeitill hefur alltaf fundist. Þótt eft-
irfylgnitími sé stuttur bendir lág tíðni endurmeina í holhönd
til þess að aðgerðin sé örugg. Með henni hefur umtalsverðum
hluta sjúklinga með brjóstakrabbamein verið hlíft við óþarflega
ágengri skurðmeðferð.
E-27 Hlutverk segulómunar fyrir aðgerð við mat og með-
ferð á brjóstakrabbameini
Davíð Þór Þorsteinssonu; Donald R. Lannin2; Carol Lee2; Meghna
Krishnan2
'Læknadeild Háskóla íslands,2Yale University Hospital, New Haven
dth@simnet.is
Inngangur: Mikill árangur hefur náðst í greiningu og meðferð
við brjóstakrabbameini á síðustu árum og má að verulegum
hluta þakka það fullkomnari tækni og útbreiðslu á skimun með
brjóstamyndatöku. Sýnt hefur verið fram á að segulómun (SÓ)
getur bætt greiningu enn frekar þótt enn séu skiptar skoðanir
um vægi hennar í meðferð sjúklinga. Tilgangur þessarar rann-
sóknar var að meta áhrif SÓ á tímalengd frá greiningu að skurð-
aðgerð, tegund aðgerðar og fjölda vefjasýna í aðgerð hjá konum
með nýgreint brjóstakrabbamein.
Efniviður: Sjúkraskrár sjúklinga sem greindust með brjósta-
krabbamein á tveggja ára tímabili 2005-2006 voru skoðaðar
afturvirkt, samtals 902 konur. Sjúklingum var skipt í tvo hópa,
annars vegar konur sem fóru í SÓ fyrir aðgerð (SÓ-hópur,
n=110) og þær sem ekki fóru í slíka rannsókn (SB-hópur, n=792).
LÆKNAblaðið 2008/94 1 7