Læknablaðið : fylgirit - 01.04.2008, Síða 15

VÍSINDAÞING SKÍ/SGLÍ
FYLGIRIT 55
E-21 Gore-tex® míturlokustög sem viðbótarmeðferð við
míturlokuleka vegna langvarandi blóðþurrðar í hjarta
Sigurður Ragncirsson', Amar Geirsson2, Sabet Hashim2, Tómas
Guðbjartsson1-’
'Læknadeild Háskóla íslands, 2hjartaskurðdeild Yale University School of
Medicine., ’hjarta- og lungnaskurðdeild Landspítala
sigurra@hi.is
Inngangur: Hefðbundin meðferð við míturlokuleka af völdum
langvarandi blóðþurrðar í hjarta (chronic ischemic mitral reg-
urgitation, CIMR) er að þrengja míturlokuhringinn með hring
(annuloplasty) og framkvæma kransæðahjáveitu. Arangur
þessara aðgerða er þó misjafn, enda talið að framfall á fremra
míturlokublaði og/eða hersli á því aftara hafi þýðingu í þessu
samhengi. Tilgangur þessarar rannsóknar var að kanna hvort
Gore-tex®stög í fremra míturlokublaðið, sem viðbótarmeðferð
við míturlokuhring, bæti árangur þessara aðgerða.
Efniviður og aðferðir: Alls gengust 630 sjúkl. undir míturloku-
viðgerð á Yale-New Haven Hospital frá 1995-2006, flestir vegna
hrörnunarsjúkdóms í lokunni (79,4%). Þessi afturskyggða
rannsókn tók til 32 sjúklinga (5,1%) með alvarlegan CIMR.
Upplýsingar fengust úr sjúkraskrám og var farið yfir ábending-
ar fyrir aðgerð, ómskoðanir af hjarta fyrir og eftir aðgerð, fylgi-
kvilla og afdrif sjúklinganna (lifim). Bornir voru saman sjúkling-
ar sem fengu bæði Gore-tex® stög og míturlokuhring (hópur G,
n=13) og þá sem einungis fengu hring (hópur H, n=12) (tafla I).
Átta sjúklingar fengu annars konar viðgerð. Míturlokuleki var
metinn sem vægur, meðal eða mikill.
Niðurstöður: Allir sjúklingarnir voru með meðal eða mikinn
míturlokuleka fyrir aðgerð og útstreymisbrot (EF) og euro-
SCORE var svipað í báðum hópum (tafla I). Tíðni fylgikvilla
var sambærileg í báðum hópum en algengastur var fleiðruhols-
vökvi sem þurti að tæma (n=3). Einn sjúklingur fékk sýkingu í
bringubein og annar slag og lést <30 daga frá aðgerð. Á rann-
sóknartímabilinu fékk enginn í hópi G endurkomu hvorki
meðal né mikils míturlokuleka en í hópi H fengu 2 endurkomu
meðalleka og tveir endurkomu mikils leka. Þessi munur á end-
urkomu leka var þó ekki marktækur og heldur ekki lifun í hóp-
unum tveimur.
Ályktun: Míturlokuviðgerð með Gore-tex® stögum er örugg
aðgerð og þótt erfitt sé að meta árangur í svo litlum efnivið þá
virðist vera tilhneiging til betri árangurs, þ.e. lægri tíðni end-
urkomins leka, sé fremra míturlokublað styrkt með Gore-tex®
stögum.
Tafla I. Samanburður á hópum (fjöldi sjúklinga og % í sviga).
Hópur H n=12 Hópur G n=13 p-gildi
Meðalaldur, ár 68,8 61 0,07
Karlar 4(25) 11 (85) 0,002
Útstreymisbrot (EF) 33 27 0,2
euroScore, logistic (%) 20,2 16,2 0,55
Aðgerðar-, tangartími, mín 125 / 95 133 / 103 0,51/0,43
Fjöldi kransaeöatenginga 1,9 2 0,85
Tíðni fylgikvilla (%) 33 31 0,9
E-22 Blæðing er aukin eftir kransæðahjáveituaðgerðir á
sláandi hjarta í samanburði við aðgerðir framkvæmdar með
aðstoð hjarta- og lungnavélar
Htmnes Sigurjónsson', Bjami G. Viðarsson', Bjami Torfason1-2, Tómas
Guðbjartsson 12
'Hjarta- og lungnaskurðdeild Landspítala, 2læknadeild Háskóla íslands
hannes@tandspitaii.is
Inngangur: Fjöldi rannsókna hefur sýnt fram á betri árangur
kransæðahjáveituagerða sem framkvæmdar eru á sláandi
hjarta samanborið við hefðbundna aðgerð þar sem notast er
við hjarta- og lungnavél. Meðal annars hefur verið sýnt fram á
minni blæðingar eftir aðgerð á sláandi hjarta. Þessar rannsóknir
hafa hins vegar verið gagnrýndar fyrir lítinn sjúklingaefnivið og
valskekkju (selection bias). Tilgangur rannsóknarinnar var að
bera saman þessar tvær aðgerðir og þá sérstaklega með tilliti til
blæðingar og blóðgjafa eftir aðgerð.
Efniviður og aðferðir: Rannsóknin er afturskyggn og nær til
allra sjúklinga sem gengust undir kransæðahjáveituaðgerð á
íslandi frá júní 2002 til febrúar 2005. Sjúklingum sem gengust
undir aðra aðgerð samtímis kransæðahjáveitu (t.d. lokuaðgerð)
var sleppt. Sjúklingunum, 307 talsins, var skipt í tvo hópa,
CABG-hóp (n=218) og OPCAB-hóp (n=89).
Niðurstöður: Hóparnir voru sambærilegir (tafla I) þegar kom að
aldri (67 ár), kyni, útbreiðslu kransæðasjúkdóms og fjölda græð-
linga í aðgerð. OPCAB-aðgerðimar tóku lengri tíma og blæðing
var aukin um 498 ml (p<0,001). Þó var tíðni enduraðgerða vegna
blæðinga og magn blóðgjafa sambærilegt í báðum hópum.
Hjartadrep í aðgerð (9% vs. 18% p <0,05) og aftöppun fleiðru-
vökva (7% vs. 17% p = 0,03) var marktækt algengara í CABG
hópnum. Tíðni gáttatifs/flökts, heilablóðfalla, skurðdauða og
heildarlegutími voru sambærileg í báðum hópum.
Ályktun: Kransæðahjáveituaðgerðir á sláandi hjarta eru líkt og
hefðbundin aðgerð örugg meðferð, jafnvel hjá sjúklingum með
útbreiddan kransæðasjúkdóm og lélegan slegil. Tíðni hjarta-
dreps í aðgerð er lægri en hins vegar taka þær lengri tíma og
blæðing er marktækt aukin. Hugsanleg ástæða þess gæti verið
of kröftug blóðþynning þessara sjúklinga fyrst eftir aðgerðina.
Tafla I. (Gefinn er upp fjöldi sjúklinga í sviga %).
OPCAB (n = 89) CABG (n = 218) p-gildi
Euroscore 4,9 4,8 óm
EF < 30% 6(7) 15(7) óm
Vinstri höfuöstofnsþrengsli 43 (48) 79(37) óm
Fjöldi æóatenginga 3,4 3,3 óm
Aðgeröartími, mín (bil) 215 (85-460) 191 (110-365) <0,01
Blæðing (meðaltal í ml) 1357 859 <0,001
Enduraðgerð v. blæðingar 2(2) 13(6) óm
Blóðgjafir (ein.) 1,8 1,6 óm
Heildarlegutími, 10 10
(miögildi, bil) (6-42) (5-96) óm
óm = ómarktækt, EF = Ejections fraction , NYHA = New York Heart Association
LÆKNAblaðið 2008/94 15