Læknablaðið : fylgirit - 01.04.2008, Blaðsíða 16

VISINDAÞING
FYLGIRIT 55
S K I / S G
L í
E-23 Skurðsýkingar eftir bláæðatöku á ganglimum við
opnar kransæðahjáveituaðgerðir
Helga H. Hallgrímsdóttir1, Ásta S. Thoroddsen', Tómas Guðbjartsson2-3
'Hjúkrunarfræðideild, 2læknadeild Háskóla íslands, 3hjarta- og lungna-
skurðdeild Landspítala
helgahal@landspitali. is
Inngangur: Einn algengasti fylgikvilli kransæðahjáveituað-
gerða (CABG) eru skurðsýkingar og geta þær m.a. komið í
bringubeinsskurð. Mun algengari eru þó skurðsýkingar eftir
bláæðatöku, eða 2-24% skv. erlendum rannsóknum. Ekki eru til
tölur um tíðni þessara sýkinga hér á landi og markmið þessarar
rannsóknar að bæta úr því.
Efniviður og aðferðir: Framsýn rannsókn á 65 sjúklingum (51
karl, meðalaldur 64 ár) sem gengust undir CABG á Landspítala
frá 1. september til 26. desember 2007. Oftast var um að ræða
CABG eingöngu, þar af átta aðgerðir framkvæmdar á sláandi
hjarta (OPCAB), en í 12 tilfellum var framkvæmd önnur aðgerð
samtímis, oftast lokuaðgerð. Klínískar upplýsingar fengust úr
sjúkraskrám og öllum sjúklingum var fylgt eftir í 30-40 daga
eftir aðgerð. Skurðsár voru metin skv. ASEPSIS stigakerfi og var
sýking skilgreind sem ASEPSIS-skor >20. Bomir voru saman
sjúklingar með og án sýkingar og lagt mat á áhættuþætti sýk-
ingar.
Niðurstöður: Alls greindust 15 sjúklingar með sýkingu (23,1%)
innan 35 daga frá aðgerð og fengu þeir allir sýklalyf. Jafnframt
fengu 13 sjúklingar í ósýkta hópnum (ASEPSIS <20) sýklalyf,
oftast vegna þvagfæra- eða lungnasýkingar. Að meðaltali
greindist skurðsýkingin á 17. degi (bil 9-33 dagar). í töflu I eru
bornir saman sjúklingar í hópunum tveimur. Eins og búast mátti
við var ASEPSIS-skor hærra hjá sjúklingum með sýkingu en hjá
þeim sem ekki voru með sýkingu (29,5 vs. 9, p<0,0001). Aldur
og kynjadreifing var sambærileg, sömuleiðis áhættuþættir og
legutími fyrir og eftir aðgerð (9 og 11 dagar fyrir báða hópa).
Tilhneiging til lægri sýkingatíðni sást eftir brotinn skurð miðað
við samfelldan (p=0,12).
Ályktun: Skurðsýkingar eftir bláæðatöku eru stórt vandamál
eftir kransæðahjáveituaðgerðir en tæplega fjórði hver sjúklingur
fær slíka sýkingu og fær meðferð með sýklalyfjum. Þetta eru
heldur hærri tölur en sést hafa í erlendum rannsóknum en hafa
verður í huga að í þessari rannsókn var sjúklingum fylgt óvenju
lengi eftir sem hækkar tíðni sýkinga. Brýnt er að kanna betur
þessa áhættuþætti í stærri samanburðarrannsókn og með því
móti gera ráðstafanir til að fyrirbyggja þær.
Tafla I. Samanburöur á sýktum og ósýktum sjúklingum (fjöldi sjúklinga
og % í sviga).
Sýktir Ekki sýktir p-gildi
n = 15 n = 50
Meðalaldur 68.1 65.6 óm
Karlkyn 11(73) 40 (80) óm
BMI 28.2 28.3 óm
Sykursýki 2 (13,3) 6(12) óm
Æöasjúkdómar 2(13,3) 8(16) óm
Aögeröartími (mín) 229 235 óm
Lengd skurðar (cm) 55 49 0,06
Brotinn skuröur 2 (13.3) 18 (36) 0,12
ASEPSIS skor 29.5 9 <0.0001
Gefin sýklalyf 15 (100) 13(26) <0,01
Legutími fyrir/eftir aögerð (miögildi) 11/9 11/9 óm
óm = ómarktækt
E-24 Epicardial pulmonary vein and ganglionic plexi abla-
tion. - Experience of a videoassisted off-pump technique in
30 patients with atrial fibrillation
Gunnar Mýrdal, Leif Nilsson, Per G. Blomström
Department of Cardiology and Cardiovascular Surgery Uppsala
University Hospital, Uppsala, Sweden
myrdal@landspitali.is
Introduction: Video-assisted epicardial pulmonary vein (PV)
and ganglionic plexi (GP) ablation is a new technique of atrial fi-
brillation (AF) ablation. We report our initial experience includ-
ing patients (pats) with permanent AF.
Methods: Nov 05 - May 07, 30 pats (21 men, 9 women), aged
mean 56.8 years, were included. Paroxysmal (PAF) or persistent
AF were present in 23 (77%) pats and permanent AF in 7 (23%).
Transvenous AF ablation had previously failed in 53 % of pats.
The epicardial approach included two intercostal 10 mm ports
and one working port on each side of the thorax. Video-assisted
epicardial PV isolation was performed off-pump bilaterally.
Transmural linear lesions for PV isolation were achieved by a
bipolar radiofrequency (RF) device (AtricureTM). The left atrial
appendage (LAA) was excised using a surgical stapler. Vagal
GPs were identified using high frequency stimulation (800 bpm,
pulse width 9.9 msec) at specific predetermined sites around all
PVs, by a decrease exceeding 50 % of the ventricular rate during
stimulation, and then ablated using RFenergy. Vagal denerva-
tion was confirmed by repeating the GP stimulation after the RF
application(s).
Results: PV isolation, vagal GP ablation and excision of LAA
were successful in 28/30 (93%) pats. The pats were followed for
3,6,12 months after ablation. In 14 pats followed for 6 months
and 3 pats for 12 months, 16 out of 17 (94%) are in sinus rhythm
(SR), of whom only three are on antiarrhythmic drug treatment.
All 4 pats followed for 3 months are in SR, 7 remains to be follo-
wed at 3 months and one pat is lost to follow-up. Complications
included bleeding requiring thoracotomy in 2 pats and embolic
stroke in one pat.
16 LÆKNAblaðið 2008/94