Bæjarins besta - 18.12.2008, Side 11

FIMMTUDAGUR 18. DESEMBER 2008 11
sem slíkt nám var í boði á
Íslandi. Ég náði að klára hvort
tveggja vorið 1988, bóklega
atvinnuflugmanninn og kenn-
arann. Sumarið 1989 tókst
mér svo að klára verklega hlut-
ann með láni frá Sparisjóði
Súgandafjarðar, enda var og
er fokdýrt að læra til flugs. Ég
get þakkað stjórn sjóðsins á
þeim tíma fyrir að hafa haft
trú á stráknum og lánað mér
það sem upp á vantaði, sem
var stór upphæð þá.“
Flugmaður í
borgarstyrjöld
Strax þá um haustið fékk
Egill boð um að sitja nokkrar
ferðir sem „aðstoðarflugmað-
ur“ hjá Herði Guðmundssyni
flugmanni – Flugfélaginu Erni
á Ísafirði.
„Einhvern veginn fór það
þannig að ég kláraði aldrei
verklegu flugkennararéttind-
in, enda kominn í vinnu hjá
Herði og ekki þörf á því. Það
er nefnilega þannig í fluginu,
að menn byrja í faginu sem
flugkennarar og vinna sig svo
upp. Ég sleppti sem sagt þeim
hluta og hóf bara vinnu hjá
alvöru flugfélagi.
Fasta vinnu hjá Herði fékk
ég svo í febrúar 1990 og vann
þar með einu hléi til 1995. Í
millitíðinni fór ég nokkrar
ferðir til Afríku, en þá vinnu
útvegaði Hörður mér í gegn-
um svissneska flugfélagið
Zimex. Þá var ég bæði í Ang-
óla og Kenía.
Í Angóla geisaði borgara-
styrjöld og þar upplifði maður
ýmislegt misjafnt. Þannig
lenti ég ásamt yfirmanni
Zimex í Angóla í skotárás í
Nadaladando, sem er bær
austur af höfuðborginni Lu-
anda. Ekkert samband var við
þann stað og vissum við ekki
að árás stóð yfir þegar við
komum út úr skýjum og lent-
um þar á fótboltavelli eins og
fínir menn. Við tókum ekki
eftir neinu fyrr en við vorum
búnir að drepa á hreyflum Ott-
Egill nýlentur á Maldives eyjum í Indlandshafi eftir flug frá Ítalíu á
B767 fyrir Loftleiðir, Elva dögg konan hans er með honum á myndinni.
ersins og voru snör handtök
höfð við að koma okkur í
burtu, trúðu mér.
Í Kenía vann ég fyrir Rauða
krossinn og var allt flugið
þaðan til Suður-Súdan, oft inn
í Darfur-héraðið. Þar logaði
allt í erjum og mikið að gera
við að flytja lækna og hjúkrun-
arkonur til ýmissa staða í hér-
aðinu. Þar vann ég meðal ann-
ars með Hildi Magnúsdóttur,
sem var þá „field nurse“ eða
hjúkrunarfræðingur á vett-
vangi. Ég öfundaði hana ekki
af starfinu, enda var flogið
með hana til átakastaða og
hún skilin þar eftir í lengri eða
skemmri tíma. Við flugmenn-
irnir komumst þó yfirleitt á
útibarinn í Lokichokio á
kvöldin, þar sem menn báru
saman bækur og slökuðu á
fyrir næstu ferð.“
Snillingurinn
Hugh Pryor
„Þarna flaug ég talsvert með
hinum mikla snillingi Hugh
Pryor, sem nú er greinahöf-
undur í flugblaðinu Airways.
Hugh þessi er breskur Tans-
aníubúi og einn reyndasti Twin
Otter flugmaður sem ég hef
flogið með og hefur marga
fjöruna sopið, sérstaklega í
Afríku. Eiginlega er hann hálf-
gerður Hörður Guðmundsson
Afríku. Ég er ekki viss um að
honum hafi fundist mikið til
um lítt reyndan strákpúka frá
Íslandi, en hjá honum kynntist
ég í fyrsta skipti svokölluðu
„mathematical dyslexia“ eða
lesblindu á stærðfræði, sem
hann var illa haldinn af, og
áttaði mig þá á því að þetta
var það sem ég átti sjálfur við
að stríða í skóla. Furðulegt er
samt að hjá hvorugum okkar
hefur þetta komið að sök í
vinnunni, enda er flugið frekar
myndrænt í framkvæmd, eða
það finnst mér allavega.
Hugh er margt til lista lagt
og hann er úrræðagóður á
ögurstundu. Get ég nefnt sem
til dæmi könnunarflug fyrir
Egill ásamt börnum sínum í Madrid á Spáni.
Rauða krossinn, sem við fór-
um saman til lítils fjallaþorps
í Norður-Úganda. Með í för
voru eingöngu fulltrúar en
hvorki læknar né hjúkrunar-
konur. Við vissum nokkurn
veginn hvar þorpið var, en
þar var ekki flugvöllur og ætl-
uðum við að sjá hvort hægt
væri að lenda þarna einhvers
staðar. Allt gekk að óskum og
komust fulltrúarnir á leiðar-
enda. Við biðum hins vegar
hjá vélinni enda voru róstur í
grenndinni og vorum við til-
búnir að fara með stuttum
fyrirvara. Allt í einu vorum
við umkringdir litlum hópi
vopnaðara manna sem létu
ófriðlega og virtust ekki vita
af boðaðri komu okkar þarna.
Hugh tók þá upp nokkur hvít
blöð og hóf að brjóta saman
af mikilli fimi um leið og hann
flautaði bresk ættjarðarlög
hátt og snjallt. Spruttu þar
fram í höndum hans nokkrar
listavel gerðar dýramyndir,
enda maðurinn origami-snill-
ingur, og létti strax á mönn-
unum og flissuðu þeir og dáð-
ust að sköpun karlsins. Stóðst
á endum að þegar hann kláraði
síðasta blaðið kom sendi-
nefndin til baka og fórum við
óáreittir í loftið aftur.
Síðar kom Hugh okkur síðar
út úr öðru klandri þegar við
ásamt nokkrum flugmönnum
frá Suður-Afríku lentum á, að
því er við héldum, yfirgefnum
malarherflugvelli í Úganda.
Við vorum á DC-6 og vorum
að leita að hentugum varavelli
fyrir Lockichokio. Vorum við
umsvifalaust settir í stofufang-
elsi í nokkra tíma eftir lendingu
á meðan Hugh settlaði málin.“
Heimshorna-
flugmaður
Haustið 1995 bauðst Agli
vinna hjá Flugleiðum og í des-
ember hóf hann störf á Boeing
737. Þeirri gerð flugvéla flaug
hann í þrjú ár en fór síðan á
Boeing 757. Fyrir nokkrum
misserum bætti félagið við
Boeing 767 og á þeirri gerð
starfar hann núna.
„Flestir kannast víst við
hvernig Flugleiðum var breytt
í Icelandair. Síðan var Ice-
landair skipt upp í nokkrar
einingar, þar á meðal Loft-
leiðir, sem hafa verið með
samninga við ýmis flugfélög
út um allan heim. Ég hef unnið
fyrir þá t.d. á Kúbu og í Dómi-
níska lýðveldinu á eynni Hisp-
anjólu, í Bresku-Guyana í
Suður-Ameríku, Ghana í Afr-
íku og Venezúela í Suður-
Ameríku, svo eitthvað sé
nefnt. Núna síðast hef ég sinnt
verkefni á vegum Loftleiða út
frá Madrid á Spáni til Vene-
zúela, en það kláraðist nýlega
og næstu mánuði flýg ég fyrir
þá til Tælands og Kúbu.“
Fjallið góða við
Skutulsfjörð
Eins og áður sagði er Egill
búsettur í Madríd ásamt fjöl-
skyldu sinni. Eiginkona hans
er Elva Dögg Árnadóttir, sem
er af gömlum og góðum Ís-
firðingum komin - til nánari
fróðleiks má geta þess, að Erl-
ing Sörensen er afi hennar.
Börn þeirra Egils og Elvu Dagg-
ar eru Ísabella Sól, tveggja
ára, og Ernir Ibsen, eins árs.
„Ernir er nefndur eftir fjall-
inu góða handan fjarðarins
móti Eyri í Skutulsfirði, þar
sem sólin sýnir sig allra fyrst
á veturna“, segir Egill. „Fyrir
á ég þrjú börn, Christian Ibsen,
18 ára, Rebekku Ashley, 14
ára, og Gabriellu Ósk, 10 ára.
Christian býr í Bretlandi en
Rebekka og Gabriella eiga
heima í Hafnarfirði.“
Því má bæta hér við, að
Flugfélagið Ernir dregur einn-
ig nafn sitt af fjallinu góða
við Skutulsfjörð.
Sjö ára sjó-
maður hjá afa
„Ég byrjaði sjö ára gamall
að vinna með Agli Guðjóns-
syni afa mínum heima á Súg-
anda og fara með honum á
grásleppu. Karl Steinar bróðir
minn var líka með, þá sex ára.
Það var til siðs að byrja að
vinna í frystihúsinu tólf ára
og gerðum við það flest sem
ólumst upp á Súganda.
Það var ævintýri og forrétt-
indi að fá að alast upp á stað
sem þessum. Fá boð eða bönn.
Landið, sjórinn og fjaran voru
leikvöllurinn okkar. Hjallarn-
ir, trébryggjurnar og beitn-
ingaskúrarnir voru kastalarnir
okkar. Kúrekaleikir, eltinga-
leikir og hjólreiðakappakstur
út um allt þorp voru mikið
stundaðir, sem og leikir í
kringum kirkjuna á Eyrinni,
enda ömuðust fáir við því þó
að Guðshúsið væri stöku sinn-
um notað í leiknum Yfir, svo
dæmi sé tekið.
Egill afi minn var vélsmiður
að mennt, laghentur mjög og
úrræðagóður. Hann notaði oft
eld við smíðarnar enda var
eldsmiðja í miðju vélaverk-
stæðisins sem hann rak. Marg-
ar góðar minningar á ég við
steðjann þar sem hann var
sveittur að hamra járnið.
Stundum laumaði hann harð-