Dagblaðið Vísir - DV - 04.07.2008, Blaðsíða 23

Sandkassinn
Listamenn landsins láta mestu
ferðahelgi ársins ekki aftra sér
frá því að opna
sýningar enda
er kannski
hjólhýsahyskið
ekki sá hópur
sem almennt
tekur þátt í
glasaglamrinu
í þeim teitun-
um. Fólk sem
hyggst dvelja í höfuðborginni
yfir helgina getur til dæmis rölt
niður í Hljómskálagarð á föstu-
dagskvöldið og upplifað heims-
viðburð en þá fer fram bæna-
stund í nafni umburðarlyndis og
kærleika. Það er listamaðurinn
Snorri Ásmundsson sem hefur
veg og vanda af þessum gjörn-
ingi.
markmiðið er að fá sem flesta
innan hinna mismunandi trúar-
bragða til að taka þátt í sameig-
inlegri bænastund sem mun
standa yfir í eina klukkustund.
Hverjum og
einum er svo
heimilt að iðka
sína aðferð við
bænahaldið.
Þetta ætti að
geta orðið sér-
kennileg sam-
suða andlega
þenkjandi fólks
og von til þess að rekast á lista-
menn þjóðarinnar, og aðdáendur
þeirra, á öðrum forsendum en á
hefðbundnum opnunum. Kom-
umst varla nær grasrótinni en
einmitt í Hljómskálagarðinum.
Já, Listin sprellar sem aldrei fyrr.
Heyrði viðtal í vikunni í Ríkisút-
varpinu við íslenskan listamann
sem fremur þann gjörning að pissa
í buxurnar fyrir viðstadda gesti.
Hann sagði að þetta væri ansi flott
hjá sér; hvernig það myndaðist
mjó buna í buxurnar hans sem
endaði síðan í polli neðar á buxna-
skálminni. Hálffeimnislegur spyrj-
andinn innti listamanninn eftir því
hvort fólki fyndist ekki undarlegt
að sjá fullorð-
inn mann pissa í
buxurnar? „Nei,
það hefur aldrei
neinn minnst á
það,“ var svarið.
Býfluga er alla
vega með á
hreinu fyrir
hverjum hún
ætlar að biðja í Hljómskálagarðin-
um í kvöld.
Býflugan er með á hreinu hverjum
hún ætlar að bjóða á listasýningu
Áfram ljósmæður!
DV Umræða föstudagur 4. júlí 2008 21
Sögufræg vél lenti hér við land liberty Belle B17-sprengjuflugvél sem var notuð í seinni heimsstyrjöldinni lenti á reykjavíkurflugvelli á leið sinni til
Englands á flugsýningu. Vélin byrjaði ferð sína í georgíu, fór þaðan til Maine, svo til goose Bay í Kanada. Þaðan var haldið til Narsassuag á grænlandi
áður en flogið var hingað til lands. Kvikmyndatökumenn eru um borð til að festa þetta allt á filmu. DV-MYND: róbert reynisson
myndin
P
lús
eð
a m
ínu
s
Spurningin
„já, já, við hvert tækifæri sem gefst,“
segir geir Ólafsson. geir vill fjölga
fánadögum íslendinga. Hann var fyrir
skömmu í Bandaríkjunum og féll fyrir
þjóðernisást Bandaríkjamanna og
hversu ófeimnir þeir eru við not á fána
sínum.
Flaggar þú sjálFur?
Mínusinn fær Þorgerður
Katrín Gunnarsdóttir
menntamálaráðherra. Hún hefur
stuðlað að því að afnotagjöldin
munu hækka um 20%, hún stóð
ekki við skuldbindingar sínar
gagnvart RÚV og leyfir útvarps-
stjóra að aka um á forláta jeppa
sem kostar okkur skattgreiðendur
200 þúsund á mánuði.
Finnar eru manna gleggstir á mik-
ilvægi hlutanna; skólakerfið þeirra er
fremst meðal þjóða enda eru Íslend-
ingar, sem lúra fyrir neðan miðju á
mælistikunni, hvattir til draga af því
raunverulegan lærdóm og finna sér
leiðir úr ógöngum til bóta.
En fyrst verðum við auðvitað að
átta okkur á, einsog Finnar hafa gert
fyrir löngu, að laun þeirra sem vinna
með börn og fyrir börn og fjölskyldur
verða að vera mannsæmandi. Þegar
það er unnið verður mönnum í lófa
lagið að snúa sér að allri kerfisbreyt-
ingu; hún verður létt þegar kraftinum
er ekki eytt í karp um kaup og kjör.
Við getum reyndar dregið lær-
dóm af glöggskyggni Finna um svo
margt annað og í dag, föstudaginn
4. júlí, þegar ljósmæður funda með
ríkissáttasemjara um kjör sín er vert
að minnast þess að Finnar sömdu
nýverið við sínar ljósmæður um
28% hækkun á grunnlaunum – að
vísu þurftu finnskar ljósmæður að
ögra kerfinu svo duglega að til greina
kom að senda finnskar konur í fæð-
ingarstellingunum til Þýskalands,
en til þess kom ekki því samningar
náðust á elleftu stundu. En vonandi
þurfa íslenskar ljósmæður ekki að
berjast til síðasta dags; samningar
þeirra hafa verið lausir frá því í apr-
íllok og þær munu ekki láta til skarar
skríða fyrr en að þremur mánuðum
liðnum. Ríkisstjórninni ætti því að
veitast létt að semja við þær áður en
kemur til nokkurrar neyðar. Reynd-
ar vill svo skemmtilega til að það er
alls ekki borin von að réttlátar kröf-
ur ljósmæðra nái fram að ganga því
í stjórnarsáttmála Sjálfstæðisflokks
og Samfylkingar er kveðið á um að
endurmeta skuli laun hefðbundinna
kvennastétta með það í huga að út-
rýma kynbundnum launamun.
Þarna er þá aldeilis tækifærið
komið upp í hendurnar á ríkisstjórn-
inni; hún getur afsannað það orð sem
af henni fer að hún svíki öll loforð sín
og orðið við kröfum ljósmæðra sem
skipa elstu launastétt kvenna á Ís-
landi. Ekki amalegt að fá þetta tæki-
færi og sýna um leið reisn og vekja
tiltrú í brjósti vondaufra kjósenda;
þessa tiltrú vantar nefnilega og rík-
isstjórnin veit mætavel að þegar til-
trú fólksins vantar er eina ráðið að
breyta rétt, sýna það í verki og með
þeirri snerpu sem til þarf.
Ef ríkisstjórnin hefur ekki burði
til að gera þetta og bjóða þeirri stétt
réttlát kjör sem hjálpar börnum úr
móðurkviði í ljósið fer ekki vel; það
eru nú einu sinni börnin sem erfa
landið og hvað sem hver segir eru
það þau og velferð þeirra sem eru
framtíðinni mikilvægust.
Það að semja við ljósmæður hið
fyrsta og meta störf þeirra og sex ára
nám að verðleikum gefur ríkisstjórn-
inni ekki bara nýjan byr í seglin held-
ur afl til að koma auga á hvernig má
ganga götuna til góðs. Hún getur þá
horft niður á fætur sér, hugsað um
gömul svik og nýjar efndir, verið
nokkuð hreykin og sagt einsog Hall-
grímur Pétursson forðum:

Týndur skór
tollað ekki getur.
Illa fór
ég skal binda hann betur.
VigDíS
gríMSDóttir
rithöfundur skrifar
„Vonandi þurfa
íslenskar ljós-
mæður ekki að
berjast til síð-
asta dags.“
-hvað er að frétta?