Fréttatíminn - 22.05.2015, Síða 38

12 ára F í Breiðagerðisskóla
T
Tvö og tvö saman í röð. Þannig gengum
við daglega alla vetur í skólastofuna
okkar í Breiðagerðisskóla, frá því hitt-
umst fyrst í 7 ára bekk þar til kláruðum
fullnaðarpróf, sem svo var kallað, í 12
ára bekk. Alltaf tók kennarinn okkar í
F-bekknum, Svavar Helgason, vel á móti
okkur, glæsilegur að vallarsýn og ekki
síðri í lund. Við bárum virðingu fyrir
honum en vera kann að stöku sinnum
hafi hann þurft að hasta á strákahópinn
svo röðin héldist rétt. Stúlkurnar voru
prúðari.
Það var barnmargt í hverfinu og skól-
inn þrísetinn. Það þætti sjálfsagt ekki gott
í dag en þá var ekki um annað að ræða.
Við börnin höfðum ekki áhyggjur af því,
mættum bara þegar okkur bar. Svavar sá
um sinn hóp og leiddi til þroska í lestri,
skrift og reikningi. Þess utan fórum við
sundtíma, því allir urðu að læra sund, og í
leikfimi til Árna Njálssonar, knattspyrnu-
kappa úr Val, það er að segja við strákarn-
ir. Kristín, kona Árna, kenndi stelpunum
leikfimi – og gætti þess síðar, þegar ung-
lingsárin nálguðust, að ekki væri vangað á
dansæfingum. Árni þurfti stöku sinnum að
ávíta yngispilta sem voru ekki nógu hrein-
ir á fótunum og senda í sturtu. Annars
var gott að vera í leikfimi hjá Árna. Hann
sinnti grunnþörfum kennslunnar í kaðlak-
lifri og stökki yfir hest en skipti annars
í lið og leyfði okkur að spila handbolta.
Þar var grunnur lagður að handboltveldi
Vals en enn frekar Víkings enda Breiða-
gerðisskólinn í hjarta Víkingshverfisins,
við hlið Víkingsvallarins og félagsheimili
Víkings, sem einnig var notað til kennslu
vegna húsnæðisskorts. Síðar flutti Víking-
ur sig um set, í Fossvoginn, en strengur
margra þeirra sem voru í F-bekk Svavars
á þessum árum er enn sterkur til félagsins
þótt hópurinn hafi dreifst um allar koppa-
grundir. Árni fylgdi okkur raunar yfir í
Réttarholtsskólann, gagnfræðaskólann
sem tók við okkur að námi loknu í Breiða-
gerðisskólanum, og hélt þar áfram að móta
handboltahetjur og landsliðsmenn fram-
tíðar, marga af köppum Víkings á níunda
áratug liðinnar aldar, sem nýlega voru
valdir besta félagslið Íslands fyrr og síðar.
Fremstu handboltakappar okkar í 12 ára
F voru síðar stórskytta Víkings, Guðjón
Magnússon, og Valsarinn og síðar lands-
liðsmarkvörðurinn, Ólafur Benediktsson.
Það verður að viðurkennast að útskrift-
arárið okkar úr Breiðagerðisskólanum var
mér ekki ofarlega í huga þegar mér barst
síðla vetrar tölvuskeyti frá bekkjarsystur
minni frá þessum barnaskólaárum. Þar
sagði hún mér að nú í vor
væru fimmtíu ár liðin frá
þessum tímamótum og
því ætlaði bekkurinn
að koma saman,
fara í röð fyrir
utan skólastof-
una og fá leyfi
skóla-
stjór-
ans
til að
setjast
þar á
lítinn stól við lítið borð og rifja upp liðn-
ar stundir. Stofnuð hafði verið sérstök
Facebook-grúppa vegna atburðarins en
vegna þeirrar sérvisku minnar að vilja
ekki vera á Facebook fékk ég tölvuskeyt-
ið. Ég samþykkti þegar í stað að mæta og
mín ágæta eiginkona hljóp undir bagga og
gerðist meðlimur í grúppunni. Þannig gat
ég fylgst með framvindu mála.
Ég man bærilega eftir flestum sem voru
með mér í þessum barnaskólabekk. Við
vorum nokkur sem fylgdumst að eftir
landspróf og fórum í sama menntaskóla.
Þau þekki ég betur en hin enda hittist stúd-
entshópurinn reglulega. Af sumum hef ég
stöku sinnum frétt en aðrir hurfu sjónum,
eins og gengur. Hver og einn hefur átt
sitt líf, maka, börn og nú barnabörn, enda
erum við komin á virðulegan aldur eins og
sjá má af hálfrar aldar útskriftarafmælinu
úr barnaskólanum.
Fróðlegt hefur verið að fylgjast með
samskiptum hópsins innan Facebook-
grúppunnar, með aðstoð konu minnar.
Birt var mynd af 12 ára bekknum og
einn bekkjarfélaginn tók sig til og merkti
nöfn allra inn á myndina svo betra væri
að glöggva sig á hverjum og einum. Það
eru jú liðin fimmtíu ár og fólk breytist
aðeins á svo löngum tíma. Fram kom að
einn úr hópnum væri látinn en annars
ætluðu flestir að mæta, jafnvel koma frá
útlöndum, slík var tilhlökkunin til endur-
fundanna. Þá minntust bekkjarsystkinin
Svavars kennara lofsamlega en hann lést
í bílslysi langt fyrir aldur fram og var að-
standendum harmdauði.
Það þurfti ekki að tukta neinn til í röð-
inni þegar við söfnuðumst saman fyrir
framan skólastofuna okkar í Breiðagerð-
isskólanum fyrr í vikunni. Stelpurnar
í bekknum eru sætar sem fyrr þótt þær
beri virðulegan ömmutitil – enda eignað-
ist bekkurinn síðar alheimsfegurðardrott-
ingu er Henný Hermannsdóttir kom heim
frá Japan með titilinn Miss Young Inter-
national – og strákarnir, það er að segja af-
arnir, báru sig vel. Æskulitur hárs margra
sveinanna hafði að sönnu upplitast, eða
höfuðið vaxið upp úr hárinu, en bekkjar-
systurnar héldu flestar sínum lit – eða öðr-
um nútímalegri.
Óvíst er samt að sömu tilþrif hefðu verið
sýnd og í handboltanum hjá Árna Njáls í
gamla daga, þó er aldrei að vita. Við færð-
umst hálfa öld aftur í tímann, rifjuðum
upp sælar samverustundir í sex vetur í
skólastofunni okkar og kynntumst upp á
nýtt. Í minningunni er þetta tími áhyggju-
lausra æskuára og óþarfi að tíunda það
þótt einhverjir bekkjarbræðranna hafi
stöku sinnum verið kallaðir til skólastjór-
ans fyrir skammarstrik, þar á meðal pistil-
skrifarinn. Skólastjórinn, Hjörtur Krist-
mundsson, bróðir Steins Steinarrs, hafði
tök á sínum ungdómi, bauð rauðan Ópal og
spurði skömmustulegan pörupiltinn hvort
hann hefði kynnt sér skólareglurnar. Yng-
issveinninn varð að viðurkenna að hann
væri lítt eða ekki lesinn í þeim fræðum.
Yfirvaldið tók eftir atvikum mildilega
á því, afhenti syndaselnum útprentað-
ar skólareglurnar, rétti Ópalpakkann
aftur að gestinum og þakkaði síðan
fyrir komuna.
Svavar hefði verið hreykinn af sínum
hópi, hefði hann horft til okkar frá sínu
gamla kennarapúlti – og hver veit nema
hann hafi verið þar í andanum.
Jónas
Haraldsson
jonas@
frettatiminn.is
HELGARPISTILL
Te
ik
ni
ng
/H
ar
i
Veisluþjónusta
að hætti Jóa Fel
–allt fyrir útskriftina!
Fylltar súkkulaðiskálar
Pantanir í síma: 588 8998
Ítalskar snittur
12 eða 8 bita pinnaVeisla
38 viðhorf Helgin 22.-24. maí 2015