Iðnaðarmál - 01.04.1967, Blaðsíða 8

2100 dollarar á hvern heilan starfs-
mann á ári. Framleiðnin í þunga-
iðnaði var þó töluvert meiri en í létta-
iðnaði, eða 2300 dollarar á móti 2000
dollurum. Stafaði sá munur fyrst og
fremst af mikilli framleiðni í síldar-
og fiskimjölsverksmiðjunum, eins og
sést, þegar fiskiðnaður er tekinn sér.
I honum var framleiðnin 2300 doll-
arar, en í öðrum létta- og þungaiðn-
aði var framleiðnin nokkuð jöfn,
2100 dollarar í öðrum léttaiðnaði og
2000 dollarar í öðrum þungaiðnaði.
Af einstökum iðngreinum bar efna-
iðnaðinn langhæst vegna síldar- og
fiskimjölsverksmiðjanna, og var
framleiðnin þar 4100 dollarar, næst-
um helmingi meiri en í næstu iðn-
greinum. [ pappírsiðnaði, lítilli iðn-
grein, var framleiðnin 2300 dollarar.
Matvælaiðnaður kom næstur með
2200 dollara, og er þar innifalinn all-
ur fiskiðnaður annar en mjöl- og lýs-
isvinnsla.
Trésmíði var um meðallag með
2100 dollara, málmsmíði rétt neðan
við það með 2000 dollara. Nokkru
neðar voru vefjariðnaður með 1900
dollara, steinefnaiðnaður með 1800
dollara og prentun með 1700 dollara.
Fataiðnaður rak lestina með minnstu
framleiðnina, 1500 dollara.
Um þetta leyti var framleiðni á ís-
landi nokkru lægri en gerðist í heim-
inum, en álíka mikil og í Evrópu og
meiri en í ríkjum Efnahagsbandalags
Evrópu, sbr. 4. töflu. (Hér er rétt að
vekja athygli á, að stóru iðnaðar-
löndin vega langþyngst á metunum,
því eitt þeirra getur haft framleiðslu
á við heila heimsálfu). Þegar fram-
leiðnin var 2100 dollarar á Islandi,
var hún 2700 dollarar almennt (þ.
e. ekki miðað við fólksfjölda heldur
framleiðslu) í heiminum, 2100 doll-
arar í Evrópu og 1800 dollarar í
EBE-löndunum. í fríverzlunarsvæð-
isríkjunum var framleiðnin 2800
dollarar og enn hærri var hún í
Bandaríkjunum og Kanada, 7200
dollarar, eða gott betur en þreföld
á við íslenzka framleiðni. Á sama
tíma var framleiðnin í þróunarlönd-
unum aðeins 600 dollarar, en af þeim
löndum var hún hæst í Suður-Ame-
ríku, 1200 dollarar.
Hin tiltölulega litla framleiðni í
Evrópu og einkum í EBE-ríkjunum
stafaði af því, að þessi lönd voru árið
1950 ekki búin að jafna sig eftir
stríðið, og sízt þau lönd, þar sem
stríðið var háð síðast, Frakkland,
Ítalía og Vestur-Þýzkaland, aðallönd
Efnahagsbandalagsins. Árið 1950 er
við upphaf efnahagsundurs Evrópu,
og Island stóð þá jafnfætis þeim
löndum í framleiðni.
Ef nánar er litið á sundurliðun
4. töflu, sést strax, hve óhagstæða út-
komu þungaiðnaðurinn gefur Islandi,
og gildir það raunar um öll árin.
Þetta stafar af því, að þungaiðnaður
er annars eðlis hér á landi en í iðn-
aðarlöndunum. Þungaiðnaður erlend-
is felst að töluverðu leyti í risastórum
færibandaverksmiðjum, en hér er
hinn svokallaði þungaiðnaður að
mestu leyti fólginn í viðgerðarþjón-
ustu. Nægir í því sambandi að minna
á málmiðnaðinn.
í þungaiðnaði var framleiðnin
2300 dollarar hér á landi en 2600
dollarar í Evrópu og 8500 dollarar í
Bandaríkjunum og Kanada. íslenzki
42
IÐNAÐARMÁL