Frjáls verslun - 01.10.2005, Síða 37

F R J Á L S V E R S L U N • 1 0 . T B L . 2 0 0 5 37
Með Helga í þessu fjárfestinga- og frímerkjafélagi voru
vinir hans í Vesturbænum, þeir Jón Otti Ólafsson, Halldór
Sigurðsson og Sigtryggur R. Eyþórsson. „Þetta eru mínir
æskuvinir og við höfum alla tíð staðið þétt saman. Við
byrjuðum að leggja peninga til hliðar og setja í sjóð. Þetta
félag hét svo sem ekkert sérstakt, en við vorum á því að
sameinaðir gætum við gert okkur meiri mat úr þessu, en
ef hver og einn væri að safna og bauka þetta upp á eigin
spýtur - að betra væri að snúa bökum saman.“
Frímerkjasöfnunin vatt upp á sig á unglingsárunum og
þeir félagar færðu út kvíarnar. „Við keyptum Saab-bíl og
leigðum hann út til bílaleigunnar Lönd og leiðir sem Steinn
Lárusson rak á þessum tíma. Saabinn var eins konar tísku-
bíll á þessum tíma, með tvígengisvél og nokkuð sérstakur.
Við þénuðum talsvert á þessum bíl og peningarnir fóru allir
í frímerkjafélagið okkar.“
Það fór eins og þá félaga hafði grunað, frímerkjasöfn-
unin rentaði sig vel. Þegar þeir slitu félaginu og seldu öll
frímerkin hefðu þeir getað keypt þrjá Saab-bíla og eitt ein-
býlishús á Vesturgötunni fyrir andvirðið.
„Þegar þarna var komið sögu máttum við ekkert vera
að þessu lengur, við vorum farnir að eltast við stelpur og
allur tíminn fór í KR.“
Félagarnir fjórir, Helgi, Jón Otti, Halldór og Sigtryggur,
höfðu þó ekki sagt alveg skilið við viðskiptin eftir að þeir
náðu tvítugsaldrinum því þeir stofnuðu saman fyrirtæki
sem hét XCO - og af öllum atvinnugreinum átti það fyrir-
tæki eftir að láta að sér kveða í sölu æðardúns!
„Okkur fannst ekkert mál að stofna þetta fyrirtæki, við
vorum alltaf að reka KR á þessum tíma og það gaf okkur
sjálfstraustið og eldmóðinn um að allt væri hægt. Við
náðum í fullt af umboðum. Náðum t.d. Smirnoff-umboð-
inu, en enginn vildi kaupa það af okkur. Það var þá ekki
orðið þekkt hér á landi. Raunar misstum við það umboð
á endanum.“
En hvernig í ósköpunum stóð á því að þeir fóru út í við-
skipti með æðardún?
„Það var maður í Þýskalandi sem hafði samband við
okkur og spurði um æðardún. Við urðum hálf hvumsa en
áhugi hans var svo mikill að við eygðum þarna viðskipta-
tækifæri. Þetta endaði á því að þeir Sigtryggur og Halldór
fóru hringferð um landið og sömdu við marga bændur í
þessari búgrein, sjálfir borgardrengirnir. Þetta var gott hjá
þeim því Sambandið var auðvitað allsráðandi á þessum
tíma. Við borguðum hins vegar 10% hærra verð en risinn og
það hafði sitt að segja. Við létum Sambandið samt hreinsa
æðardúninn fyrir okkur og það var ekki fyrr en eftir marga
mánuði sem Sambandsmenn uppgötvuðu hve mikið þeir
hreinsuðu fyrir okkur og hve mikil æðardúns-viðskipti þeir
höfðu misst til okkar. Þá tóku þeir við sér.“
Helgi segir að XCO hafi ekki verið slitið formlega fyrr
en í október síðastliðnum og að Sigtryggur R. Eyþórsson
hafi þá átt fyrirtækið að langmestu leyti einn, þótt þeir
hinir félagarnir hafi alltaf átt smávægilega hluti.
Rómantík - fyrstu kynni Helga og Hebu
Ég vendi mínu kvæði í kross og spyr um það hvernig þau
Heba hafi kynnst. Sagan á bak við það er skemmtileg og
mjög svo í takt við þá tíma sem voru í skemmtanalífinu í
höfuðborginni upp úr 1960. Herrar voru með pöntuð borð
og dömum datt náttúrulega aldrei í hug að bjóða herrunum
upp, það var herranna. Ævinlega var talað um dansherra.
Myndir af fólki sitjandi við borð á danshúsum í þá daga
segja þessa sögu oft ágætlega. Allir skörtuðu sínu fínasta
pússi, glös og gosflöskur á borðum, herrarnir með vindla
og dömurnar með túperað hár. Þetta var einfaldlega allt
formlegra í þá daga.
Heba lýsir fyrstu kynnum þeirra skemmtilega. Hún
segist hafa tekið eftir Helga strax um haustið árið 1961
fyrir það hvað hann væri glæsilegur og dansaði öðrum
mönnum betur. „Hann bar af úti á gólfi fyrir það hvað hann
var góður dansherra. Ég fylgdist með honum, en ég dans-
aði aldrei við hann á þessum tíma. Dömur buðu herrum
aldrei upp, það var útilokað.“
Hann bað um lagið Love Walked In
En stundin kom nokkrum mánuðum síðar. Það reyndist
vera á fallegu vorkvöldi í Reykjavík, 14. apríl 1962. Hann
20 ára, hún 18 ára, hann Reykvíkingur, hún frá Akureyri en
flutt í bæinn í framhaldsnám.
„Þetta var mjög fallegt kvöld; einstakt veður,“ segir
Helgi. „Við Halldór Sigurðsson vinur minn áttum pantað
borð á Hótel Borg en þar var hljóm-
sveit Björns R. Einarssonar að spila
þetta kvöld, þetta var dixielandhljóm-
sveit; klassaband sem lék reyndar alla
tónlist. Hinum megin við Austurvöllinn
var hljómsveit Svavars Gests að spila
í Sjálfstæðishúsinu. Það iðaði allt af
lífi í bænum þetta laugardagskvöld.
Við Halldór félagi minn ákváðum að
fara í gönguferð í kringum Tjörnina
áður en við færum inn á Borgina. Við
gengum til baka eftir Austurstrætinu
og komum við í söluturni sem hét
London. Þar keyptum við okkur súkkulaði, ég fékk mér
Lindu-súkkulaði. Þegar við komum út þá bar þar að leigu-
bíl og út úr honum stigu tvær fallegar stúlkur. Ég bað Hall-
dór um að staðnæmast og ég spurði stúlkurnar hvert þær
væru að fara, þær sögðust á leiðinni á Borgina. Ég hafði
strax mjög sterka tilfinningu gagnvart annarri þeirra og
S E N D I H E R R A Í S L A N D S Í B A N D A R Í K J U N U M
Fas Helga er rólegt og
yfirvegað og hann hefur
afslappaða nærveru.
Hann er engu að síður
nokkuð formlegur, að sið
diplómata. Hann á mjög
auðvelt með að skipta um
gír, færa sig úr alvarlegum
málum yfir á léttari nótur.