Frjáls verslun - 01.10.2005, Qupperneq 38

38 F R J Á L S V E R S L U N • 1 0 . T B L . 2 0 0 5
úr varð að við röltum saman yfir götuna að Hótel Borg.
Þar bauð ég henni upp á súkkulaði og þáðu hún það með
þökkum, enda hafði ég Lindu-súkkulaði í boði og ekki
þótti Akureyrarmeynni það verra. Í anddyrinu spurði ég
hvort þær væru með pantað borð inni. Svo var ekki.
Þegar inn kom gerði ég það sem ég hafði aldrei gert
áður, ég gekk til bassaleikarans og spurði hvort hann
vildi ekki spila lagið Love Walked In. Hann svaraði: „Þú
hefur góðan smekk.“ Kannski átti hann við lagið, en ég
held að hann hljóti að hafa séð Hebu
fyrir aftan mig. Við fórum út á gólf og
dönsuðum við þetta einstaka lag. Ég
fylgdi dömunni að sjálfsögðu heim
um kvöldið. Á miðvikudeginum bauð
ég henni svo í bíó. Ég man náttúru-
lega ekkert hvaða mynd við sáum, ég
var með hugann við annað.“
Það þarf ekki að rekja tilhugalífið í
þessu ævintýri frekar. Eins og í öllum
góðum ævintýrum endaði það bara á
einn veg, með brúðkaupi og hringum;
hönd í hönd uppi við altarið. Fljót-
lega eignuðust þau tvo stráka, þeir
komu hvor á sínu árinu, ‘63 og ‘64.
Þau Helgi og Heba voru því „barna-
fólk“ þegar Helgi var í lögfræðinni við Háskóla Íslands.
Strákarnir tveir eru fyrra hollið, eins og stundum er sagt.
Börnin eru fjögur: Þrír strákar og ein stúlka. Barnabörnin
eru sextán. Í einu orði sagt; ríkidæmi.
Ég fékk boltann óvænt í hendurnar
Helgi segir það hreina tilviljun að hann hafi sótt um starf
í utanríkisþjónustunni. Það hafi aldrei verið eitthvert
þaulhugsað markmið - þótt hann hefði leitt hugann öðru
hverju að utanríkisþjónustunni.
„Hér má ég til með að koma aftur með líkingu úr íþrótt-
unum - ég fékk boltann óvænt í hendurnar. Ég fékk tæki-
færi, ákvað að grípa það, kanna að minnsta kosti mögu-
leika mína í stöðunni og fylgja tækifærinu eftir. Ég held
að þannig gerist hlutirnir oft, boltinn berist í hendurnar á
fólki, kannski án þess að það átti sig sjálft á því, tækifærin
eru oft í námunda við okkur. Við ungt fólk vil ég segja
þetta: Það er mikilvægt að grípa boltann, grípa tækifærin
sem bjóðast - skynja stundina og tækifærið. Seinna getur
einfaldlega verið of seint,“ segir Helgi með áherslu.
„Ég hafði tekið fjögurra mánaða starfsnámskeið í dóms-
málaráðuneytinu þegar ég var í lögfræðinni í stað þess að
vinna hjá lögmanni, sýslumanni eða bæjarfógeta. Þannig
kynntist ég stjórnsýslunni og hvernig það væri að vinna í
ráðuneyti. Mér líkaði það ágætlega. En boltinn kom hins
vegar óvænt í hendurnar á mér tveimur árum síðar þegar
S E N D I H E R R A Í S L A N D S Í B A N D A R Í K J U N U M
Í íþróttum læra menn að
hvetja, skipuleggja, gera
kröfur til sín sjálfra, gera
kröfur til annarra, læra að
skilja mikilvægi þess að
vinna saman og jákvæður
stjórnandi er fremstur meðal
jafningja, dreifir ábyrgðinni
og ræktar með sér nauðsyn-
legan metnað og vilja til að
sigra og standa sig í lífinu.
Víetnamski-veggurinn,
veggurinn með nöfnum
þeirra bandarísku hermanna
sem féllu í stríðinu í Víetnam,
dregur til sín milljónir ferða-
manna á hverju ári.
Horft frá Abraham Lincoln minnisvarðanum og við blasir
hæsta byggingin í Washington, „nálin“ svonefnda, minnis-
varðinn um George Washington.