Frjáls verslun - 01.10.2005, Qupperneq 64

64 F R J Á L S V E R S L U N • 1 0 . T B L . 2 0 0 5
JÓLIN KOMA
EFT IR MINNI LEG JÓLA GJÖF
Sæl með sauma vél ina
„Fljót lega eft ir að ég og eig in mað ur minn, Ei rík ur Hilm ars son, byrj uð um að
búa fékk ég frá hon um sauma vél í jóla gjöf. Þetta hef ur ver ið árið 1980.
Þetta var vél af gerð inni Husqu arna og ég var af skap lega sæl með gjöf-
ina, sem lík lega kost aði hálfs mán að ar laun eða svo,“ seg ir Að al heið ur Héð-
ins dótt ir, fram kvæmda stjóri Kaffi társ í Njarð vík.
„Á þess um árum hafði ég mikla á nægju af allri handa vinnu. Það var
líka tals verð ur sparn að ur í því að geta sjálf grip ið í sauma skap, því all ur
fatn að ur var miklu dýr ari en nú er. Þannig saum aði ég föt á yngsta barn ið,
sem þá var ný fætt, - og skyrt ur, bux ur og sitt hvað fleira á eig in mann inn.
Einnig jakka en reynd ar tókst mér ekki sem best upp með þann sauma-
skap. Ég held að hann hafi ekki nema einu sinni brugð ið sér í flík ina.
Einnig man ég að í fyrstu í búð inni okk ar vor um við með hveiti poka sem
gard ín ur, en efn ið hafði ég snið ið til og bróder að í sauma vél inni. Þetta var
al siða fyr ir um tutt ugu árum þótt und ar lega kunni að hljóma. Í dag fer fólk
bara í IKEA eða Rúm fatal ar ger inn og kaup ir gard ín ur sem eru ó dýr ar.“
Enn í dag á Að al heið ur sauma vél ina góðu sem hún kveðst stund um
grípa til. „Ef stytta þarf bux ur eða ann að til fallandi er gott að geta grip ið
til henn ar. Samt seg ir mér svo hug ur að í dag væri ég ekki jafn sæl með
svona jóla gjöf og ég var á sín um tíma,“ seg ir Að al heið ur og hlær.
Göngu skórn ir
sem gleymd ust
„Sag an í tengsl um við skíð in sem ég
fékk frá eig in mann in um í jóla gjöf fyr ir
nokkrum árum er mér alltaf eft ir minni-
leg. Ég var vita skuld mjög á nægð
með þessa send ingu og reynd ar svo,
að ég stein gleymdi að af henda eig in-
mann in um, Krist jáni Ósk ars syni, mína
gjöf,“ seg ir Hrund Rud olfs dótt ir, fram-
kvæmda stjóri Lyfja og heilsu.
„Þeg ar líða tók á að fanga dags-
kvöld fór hann að verða ærið und ir -
leit ur og skrýt inn á svip inn. Ég skynj-
aði hins veg ar ekk ert hvað var að
ger ast, enda upp tek in af skíð un um
mín um. Það var ekki fyrr en und ir mið-
nætti sem ná granni okk ar, sem ég
hafði beð ið um að geyma jóla pakk ann, bank aði upp á og sagði kurt eis-
lega að hann væri kom inn með send ingu. Fyrst þá rank aði ég úr rot-
inu og gerði mér ljóst að ég hafði gleymt gjöf inni góðu, göngu skón um
sem Krist ján er him in sæll með - og not ar oft.“
„Tals verð ur sparn að ur í því að geta sjálf grip ið í sauma skap,“
seg ir Að al heið ur Héð ins dótt ir, for stjóri Kaffi társ.
„ Hafði gleymt gjöf inni
góðu,“ seg ir Hrund Rud olfs-
dótt ir, fram kvæmda stjóri
Lyfja og heilsu.
ÞOR LÁKS MESSU SKAT AN
Sú höfga ang an
„Ég er mik ill skötu karl og ólst upp við þá vest firsku hefð að
skata væri á borð um á Þor láks messu. Reynd ar var ég ekki
spennt ur fyr ir sköt unni sem barn, þeg ar við krakk arn ir kom um
inn í há deg is mat lagði skötu lykt ina alla leið út á tröpp ur og mat-
ur inn fannst mér allt ann að en kræsi leg ur. Með tím an um breytt-
ist þetta við horf, því mér lærð ist fljótt að ekki væri ann að í boði
en það sem á borð var lagt hverju sinni. Smám sam an fór mér
því að finn ast skat an ó missandi á þess um síð asta degi fyr ir jól,“
seg ir Ein ar Kr. Guð finns son sjáv ar út vegs ráð herra.
Eft ir að Ein ar stofn aði eig in fjöl skyldu fór hann að efna til
skötu veislu á Þor láks messu kvöld fyr ir stór fjöl skyldu sína sem
fljótt varð ó missandi. „Skötu lykt in er sú höfga ang an sem ég
kalla jóla lykt. Við höf um mörg und an far in ár ver ið með tinda-
bikkju frá fé laga mín um, Flosa Jak obs syni í Bol ung ar vík. Frá-
bæra skötu sem vel kæst er ó brigðult ráð gegn kvefi og öðr um
um gangspest um,“ seg ir Ein ar og bæt ir við að eng in skata jafn ist
á við þá bol vísku.
„Ætt ingj ar mín ir sem koma í veisl una góðu eru mik ið skötu-
fólk en ég hef enn ekki kom ið börn un um mín um upp á að borða
þenn an ljúf fenga mat. En það mun takast, fyrr eða síð ar.“