Ægir - 01.03.2005, Side 23

23
V I Ð TA L I Ð
all, varð það úr að ég réði mig
sem kaupfélagsstjóra Kaupfélags
Önfirðinga á Flateyri og var þar í
eitt ár, en kaupfélagið var með
m.a. útgerð báts og fiskvinnslu.
Minn hugur stóð hins vegar til
þess að afla mér reynslu innan
sjávarútvegsins og því varð úr að
ég réðist til Bjarna Magnússonar
hjá Íslensku umboðssölunni sem
sölumaður frysts fisks. Á þessum
tíma voru stóru sölusamtökin SH
og Sjávarafurðadeild SÍS alls ráð-
andi í útflutningi á frystum fiski
og aðrir útflytjendur fengu úr
litlu að moða. Þá fór sölustarf-
semin fyrst og fremst fram með
bréfum og telexum.
Einn góðan veðurdag, trúlega
1979, kom ungur maður, Þor-
steinn Már Baldvinsson, til mín
og var að afla sér vitneskju um
verð á sjófrystum afurðum til
Bretlands vegna verkefnis sem
hann var þá að vinna að vegna
mögulegra breytinga á Örvari
HU á Skagaströnd í frystiskip,
hann hafði komið að lokuðum
dyrum hjá stóru samtökunum.
Okkar leiðir lágu síðan saman aft-
ur tveim árum síðar þegar ég
starfaði um tíma hjá Sjöstjörn-
unnar í Njarðvík en Þorsteinn
Már starfaði hjá Skipasmíðastöð
Njarðvíkur.
Árið 1982 fór ég síðan til Haf-
skips og starfaði þar sem deildar-
stjóri flutningadeildar þar til fé-
lagið var sett í gjaldþrot í árslok
1985.“
Útgerðarstjóri hjá Granda
Þegar hér var komið sögu hafði
Brynjólfur Bjarnason verið í um
eitt ár framkvæmdastjóri BÚR og
Marteinn Jónasson starfaði við
hlið hans sem ráðgjafi. Bjarni
Thors, útgerðarstjóri, hafði þá ný-
verið hætt sem útgerðarstjóri og
Brynjólfur bað Martein að finna
hans eftirmann. „Marteinn hitti
mig á götu og spurði hvort mætti
nefna nafn mitt í þessu sambandi.
Mál æxluðust síðan þannig að ég
hóf störf sem útgerðarstjóri hjá
Granda hf. þann 1. janúar 1986.
Þetta var ögrandi starf, enda
var það mikið verkefni að sameina
flota BÚR og Ísbjarnarins undir
merkjum Granda. Og síðan bætt-
ust skip Hraðfrystistöðvarinnar
hf., Engey og Viðey, í flota
Granda árið 1991.
Ég var útgerðarstjóri hjá
Granda í fimmtán ár og á þessum
árum breyttist sjávarútvegurinn
gríðarlega og allt umhverfi hans,
átökin um kvótakerfið, sókn í
nýjar tegundir og ný mið, fyrir-
tækin fóru á markað, frjálst gengi
krónunnar, allt þetta gerði sjávar-
útveginn að heilbrigðari og arð-
samari atvinnugrein í stað þeirrar
óarðbæru og stöðnuðu atvinnu-
greinar sem hann hafði lengi ver-
ið. Árið 2000 tók ég þá ákvörðun
að ég ætlaði ekki að verða útgerð-
arstjóri til sextugs, ég vildi reyna
eitthvað annað! Ég einfaldlega
sagði upp og hætti, mínu sam-
starfsfólki til mikillar furðu! Á
þessum tíma fannst mér starfið
vera orðið meira rútínustarf frá
degi til dags, en ég er einhvern
veginn þannig gerður að ég vil
alltaf hafa eitthvað ögrandi að
takast á við. Ég vil þó nefna að
meðal þess sem ég tókst á við auk
útgerðarstjórnarinnar hér heima
og félagsstarfa fyrir útgerðarmenn
í Reykjavík, var að vera tengilið-
ur Granda við sjávarútvegsfyrir-
tækið Friosur í Chile, sem Grandi
var og er hluthafi í. Við miðluð-
um þekkingu okkar í útgerð og
vinnslu til Chilemanna og ég
held að megi óhikað segja að það
hafi skilað mjög góðum árangri, í
það minnsta hefur fyrirtækið eflst
mjög á síðustu árum. Þetta verk-
efni í Chile var ákaflega skemmti-
legt og gefandi.“
Eftir að Sigurbjörn lét af störf-
um hjá Granda var hann í um eitt
ár í ráðgjafarstörfum, heima og
erlendis, en síðan gerðist hann
framkvæmdastjóri Scanmar á Ís-
landi, sem selur og þjónustar há-
tæknibúnað í sjávarútvegi.
„Vissulega var starfið hjá Scanmar
töluvert frábrugðið því sem ég
hafði verið að gera, en hitt er svo
annað mál að ég þekkti orðið vel
til í sjávarútveginum, var kunn-
ugur lykilstjórnendum í fyrir-
tækjum og þekkti notkun þessara
tækja.“
Markaðsdrifin fyrirtæki
Nú er Sigurbjörn aftur kominn í
hjarta sjávarútvegsins. „Fram-
kvæmdastjóri landvinnslu Brims
hf.“ er nýja starfsheitið. Blaða-
maður Ægis situr með Sigurbirni
á skrifstofunni hans í Brimi á Ak-
ureyri og út um gluggann blasir
við spegilsléttur Pollurinn. „Eftir
tvo áratugi í sjávarútvegi þekki
ég alla þætti í rekstri sjávarút-
vegsfyrirtækis. En hitt er það að
hér eru aðstæðurnar eilítið aðrar.
Þetta fyrirtæki er sérhæft þorsk-
og ýsuhús. En mesta breytingin
sem hefur orðið í landvinnslunni
á síðustu misserum er hins vegar
þessi aukning á útflutningi á
unnum ferskum fiski og að sama
skapi samdráttur í hefðbundnum
pakkningum inn á gamla rót-
gróna markaði eins og til dæmis í
Bandaríkjunum. Hér áður fyrr
voru fyrirtækin í sjávarútvegi
fyrst og fremst útgerðarfyrirtæki
og síðar skilgreind sem fram-
Sigurbjörn Svavarsson: „Kaupandinn gerir miklar kröfur um rekjanleika vörunar- þ.e. hvar fiskurinn sé veiddur, á
hvaða dýpi og hvaða hitastig er búið að vera á honum frá því hann var veiddur og þar til hann er afhentur. Það
er því mjög mikilvægt að tengja vel saman fiskveiðarnar og vinnsluna í landi, enda er þetta ein samfelld keðja
sem má ekki slíta í sundur.“ Hér er Árbakur EA - eitt ísfiskskipa Brims hf. - í höfn.
aegirmars2005-3tbllaga› 8.4.2005 8:27 Page 23