Ægir - 01.07.2005, Blaðsíða 16

16
Æ G I S V I Ð TA L I Ð
Það hefur verið skammt stórra högga í milli hjá
Þórólfi Árnasyni. Hann vann í nokkur ár sem sölu-
og markaðsstjóri hjá Marel, síðan lá leiðin til Olíufé-
lagsins og þaðan í forstjórastól hjá Tali, sem undir
hans stjórn óx og náði góðu flugi á símamarkaðnum
á Íslandi. Úr farsímamálunum færði hann sig yfir í
stól borgarstjóra í Reykjavík og síðan hófst nýr kafli;
starf forstjóra Icelandic Group.
„Það má segja að það hafi komið skyndilega til að
ég tók þetta starf að mér. Þetta var fyrst nefnt við
mig í maí sl. og eftir að ég hafði kynnt mér hug-
myndir nýrra eigenda félagsins - þ.e. þeirra tveggja
blokka sem voru að sameinast - Sölumiðstöðvar hrað-
frystihúsanna (SH) og Sjóvíkur - þá leist mér vel á að
takast á við þetta verkefni. Áhersla eigendanna var í
stórum dráttum sú að Icelandic Group væri alþjóð-
legt sjávarútvegsfyrirtæki sem seldi sjávarfang af
fjölbreyttum uppruna út um allan heim, en með
sterkan íslenskan bakgrunn. Í því fólst ekki síst
styrkur Sölumiðstöðvar hraðfrystihúsanna og að
mínu mati er þetta einnig einn helsti styrkur
Icelandic Group í dag.“
Kominn heim aftur
Þórólfur fær sér tesopa og heldur svo áfram. „Ég tel
mig þekkja sjávarútveg nokkuð vel. Ég tók lokaverk-
efni í verkfræði árið 1981 um framleiðsluaðferðir í
sjávarútvegi og starfaði síðan í þrjú ár að því að
hanna vinnslulínur í frystihús. Starfaði síðan í sjö ár
sem sölu- og markaðsstjóri hjá Marel og hef setið í
stjórn þess fyrirtækis í átta ár, nú sem varaformaður
stjórnar. Um tuttugu ára skeið hef ég haft náin
tengsl við sjávarútveg, auk þess sem ég seldi útgerð-
armönnunum olíu þegar ég starfaði um tíma hjá
ESSO. Mér finnst því að mörgu leyti eins og ég sé
kominn heim aftur,“ segir Þórólfur og brosir. Bætir
síðan við: „Það eru vafalaust fá fyrirtæki á Íslandi
sem eru með jafn sterkan heimabakgrunn, en hafa
jafnframt verið í útrás í yfir sextíu ár. Útflutningur á
frystum sjávarafurðum á síðustu öld lagði að mínu
mati grunninn að velmegun þjóðarinnar. Togaraút-
gerðin, saltfiskverkunin, frystihúsin og síðan frysti-
skipin voru sú gjaldeyrisuppspretta sem hélt þjóð-
inni gangandi á síðustu öld. Þá þróuðust ákveðnar
sölu- og markaðsaðgerðir sem miðuðu að því að
halda framleiðendunum saman og tiltölulega fáum
vörumerkjum í gangi, auk þess að hindra undirboð
þeirra á mörkuðum. Þetta var á þeim tíma sem hag-
Þórólfur Árnason: „Styrkur okkar felst því í stærðinni, með því að bjóða jafn fjölbreytt úrval sjávarafurða og raun ber vitni getum við betur þjónað bæði smá-
söluaðilunum og veitingahúsunum.“
Mér finnst að mörgu leyti eins og ég
sé kominn heim aftur.