Ægir - 01.03.2013, Blaðsíða 24

24
Æ G I S V I Ð T A L I Ð
það atriði sem mér finnst
muna mest um frá því sem
áður var.“
Róið þegar besta verðið er í
boði
Smábátaflotinn er í dag mjög
öflugur og óumdeilt að hann
gæti afkastað mun meiru í
veiðum. Vegna takmarkaðra
veiðiheimilda segir Gestur
nauðsynlegt að hugsa útgerð-
ina út frá hagkvæmni, fylgjast
með mörkuðum og fiskverði
og stýra sókninni út frá því
að fá sem mest út úr hverju
kílói sem veiðist. „Ég gæti
veitt mun meira á bátinn og
það gildir almennt um okkur
sem erum í greininni. Á þann
hátt skýtur dálítið skökku við
að þróunin sé sú að smábát-
um fjölgi stöðugt,“ segir
hann.
„Þetta er þannig að á
ákveðnum tímabilum ársins
eru verð á þorskinum hærri
og þá reynir maður að sækja
þann kvóta. Þessi árin gengur
ýsa mikið inn í Eyjafjörðinn á
haustin og þá er mjög hag-
kvæmt að sækja hana, stutt
að fara og lítill olíukostnaður.
Stundum þarf ekki að fara
nema stutt hér út á vík en ég
hef líka stundum farið alveg
inn undir Akureyri til að
veiða ýsuna. Verðið á henni
er yfirleitt alltaf gott á haustin
og þá reynir maður að róa
fyrri hluta vikunnar því verð-
ið lækkar þegar kemur fram
undir helgar. Svona verður
hugsunin að vera í þessu –
að stýra sókninni eftir hag-
kvæmni og fiskverði,“ segir
Gestur en hann hefur síðustu
sumur einnig verið í strand-
veiðinni og gert þá út frá
Grímsey en sótt fram að Kol-
beinsey. „Ástæðan er sú að
þar næ ég í besta fiskinn,
aflann sem ég fæ mest fyrir.
Þegar takmörkun er á magn-
inu, ekki síst eins og þetta er
í strandveiðinni, þá verður að
vinna þetta svona. Því miður
er of mikið um lélegan fisk af
strandveiðibátunum, fisk sem
vinnslurnar eiga í vandræð-
um með. Ekki vegna þess að
meðferðin sé ekki lagi heldur
vegna þess að ekki er hugsað
um að fara þar sem er betri
fiskur og laus við orm,“ segir
Gestur en hann hefur fiskað
þorsk- og ýskukvótann á
haustin og fram eftir vetri,
farið á grásleppu á vorin og
síðan í strandveiðar á sumrin.
Markaðshugsun hluti af góðri
umgengni við auðlindina
Verð á þorski hefur að und-
anförnu farið niður undir 150
krónur á kíló sem fyrst og
fremt skýrist af miklu fram-
boði á þorski frá Noregi en
þar er fiskveiðiárið miðað við
almanaksár og göngur af
þorski inn á grunnslóð við
Noreg á útmánuðum. Síðan
gengur þorskurinn aftur
norður í Barentshaf til hrygn-
ingar og þá fer markaðsverð
á þorski hækkandi á nýjan
leik. Þetta er markaðshringrás
sem Gestur og aðrir þeir sem
hafa lífsviðurværi af sjávarút-
vegi fylgjast með og þurfa að
laga sig að.
„Ólíkt Norðmönnum höf-
um við hér aðgang að þorsk-
inum á grunnslóð árið um
kring og getum því betur lag-
að okkur að markaðsþróun-
inni. En þetta er líka hluti af
góðri umgengi um auðlindina
– að skapa sem mest verð-
„Í dag krefjast kaupendur afurða að veiðar séu sjálfbærar og við verðum að laga okkur a þeim kröfum. Það gerum við ekki með því að hunsa vísindalegar rannsóknir og
gefa frjálsa sókn í einstaka stofna eða veiðisvæði,“ segir Gestur.
„Hagkvæmnin gæti hins vegar verið mun meiri í strandveiðinni ef skammturinn
væri meiri á dag. Olíukostnaðurinn hækkar lítið þó leyft væri að veiða mun meira
á dag og þannig væri tilkostnaðurinn á bak við hvert tonn minni. Með öðrum
orðum eru veiðarnar ekki nógu arðbærar að mínu mati og þá næst ekki það
markmið sem talað er um sem rök fyrir strandveiðum, þ.e. að nýliðun aukist.“