Ský - 01.04.2007, Blaðsíða 14

14 sk‡
Hver er stóri munurinn á Ítölum og Íslendingum, hinum
heitu og köldu? Eða er munurinn á þjóðunum kannski
ekki svo mikill?
- Ítalskir vinir mínir segja mig vera heitari en nokkurn Ítala, en ég
tel mig góðan og gildan Íslending.
Hefðir þú getað náð jafnmiklum árangri ef þú hefðir búið
annars staðar?
- Sú ákvörðun að flytja til Ítalíu, til að fullnema mig í söngnum, var
ekki tekin úr lausu lofti. Staðreyndin er sú að 70 prósent af þeim
óperum sem fara oftast á svið eru sungnar á ítölsku. Ég sérmenntaði
mig í ítölskum söngstíl; „lirico dramatico“ og „verismo“, vegna þess
að báðir þessir söngstílar henta bæði rödd minni og skapferli mínu.
Hvað hefði gerst EF, er alltaf erfitt að svara en það kom sér vel fyrir
mig að búa hérna á sínum tíma og gerir enn.
Hins vegar hefði mér kannski gengið betur á mínum framaferli
EF ég hefði verið Ítali því Ítalir hlúa mjög vel að sínum lista-
mönnum. En þarna kemur aftur þetta EF.... Óperusöngur er hluti
af ítalska menningararfinum sem í dag er líka orðinn stór hluti
af ítalska ferðaiðnaðinum og það verður að viðurkennast að stað-
reyndin er sú að ef valið stendur um Ítala eða útlending í hlutverk,
þá stendur oftast Ítalinn betur að vígi og það er eðlilegt. Á móti
kemur að það er ekki laust við að ég hafi stundum öfundað ítalska
kollega mína og þá ekki síst fyrir þau hlunnindi sem þeir njóta frá
sinni þjóð og ráðamönnum. Ég sjálfur er mjög stoltur af þeirri stað-
reynd að ég er sá útlendingur sem hefur sungið oftast og í flestum
helstu óperuhúsum hérlendis (Ítalía) síðustu 30 árin. Mér er engin
launung á því að við þessir erlendu söngvarar verðum að syngja
betur en Ítalir til að jafna leikinn. Blessuð náttúran er bara svona
og eflaust myndum við gera slíkt hið sama.
Hvenær varstu bestur sem söngvari?
- Konan mín segir að ég sé alltaf bestur, hvort sem var í dag eða
í gær eða fyrir 20 árum. Þetta er smekksatriði, röddin mín hefur
þroskast og breyst og ég syng öðruvísi í dag en fyrir fimm eða tíu
árum, enda sæki ég öðruvísi í verkefnaval núna, með tilliti til þroska
raddarinnar minnar.
Hver er besti óperusöngvari sögunnar?
- Hann er skrýtinn þessi heimur í dag, menn og konur vilja gjarnan
álykta að sá listamaður sem fjallað er mest um í fjölmiðlum sé álit-
inn bestur. Frá mínum bæjardyrum séð hefur enginn ennþá slegið
Caruso út. Enn þann dag í dag, eftir 100 ár, er það Caruso sem
gefur mér mest þegar ég hlusta og þrátt fyrir vankanta á upptök-
unum þá heyrir maður hvernig hjarta hans slær.
Hvaða þýðingu hefur það að vera Íslendingur í óperunni?
- Í hreinskilni sagt, þá hefur það ekki breytt neinu til eða frá fyrir
mig í mínum starfsframa. Annað sem ég hef fundið fyrir er sam-
kennd og stolt frá löndum mínum, sem ekki má gera lítið úr. Það
segir sig sjálft að það skiptir máli að koma frá stórum óperuþjóðum
sem eiga stór óperuhús þar sem listamennirnir eiga heimangengt,
það hljóta að vera algjör forréttindi. Ég er handhafi íslensku Fálka-
orðunnar og einnig var mér veittur lykill númer eitt að Akureyrarbæ
fyrir nokkrum árum og þykir mér mjög vænt um hvorttveggja. Ég
er handhafi Ítalska Riddarakrossins og einnig heiðursorðu svæðisins
hér þar sem við búum, svo er ég einn af opinberum „sendiherrum“
Gardavatnsins, þannig að ég get ekki verið annað en stoltur.
Sumir hafa líkt starfi óperusöngvarans við einstaklings-
íþrótt og óperusöngvara við afreksmenn íþrótta, finnst
þér sú lýsing passa að einhverju leyti?
- Nei, ekki myndi ég vilja segja það. Íþróttamaður keppir og vinnur
ef hann er bestur, í söngnum er maður ekki að keppa við neinn því
það er auðvitað alltaf smekksatriði hvers og eins, hver syngur best!
Hvernig er síðan ráðið í hlutverk í óperunum er svo allt annað mál.
Saknar þú einhvern tíma meiri stuðnings frá Íslandi
sem hefði auðveldað þér að ná samningum erlendis; til
dæmis við útgáfufyrirtæki?
- Að sjálfsögðu, ef ég á að vera hreinskilinn. Margir kollegar mínir
eru styrktir af stórfyrirtækjum þeirra eigin þjóða, jafnvel til að
Sem Dick Johnson úr La Fanciulla del West, Puccini - sem
var sýnd í Teatro Massimo í Palermo.