Ský - 01.04.2007, Page 54

Dúfnagildran
Einu sinni þegar við vorum að labba heim frá leikhús-
inu komum við þar sem nú er ráðhúsið. Þá var þar möl og
drullupollar. Tjörnin spegilslétt og loftið ómaði af kvaki og
fuglasöng. Þá gengum við fram á tvo stráka sem höfðu útbúið
gildru til að veiða dúfur í og höfðu stillt upp pappakassa og
settu spýtur í ef dúfurnar létu tælast. Í því skyni höfðu þeir sett
æti undir kassann. Þegar pabbi sá þetta trylltist hann, trampaði
kassann sundur og dansaði stríðsdans svo ætið klístraðist saman
við mölina. Svo hélt hann ræðu eins og í kirkju að dúfur væru
vængjaðar verur sem mætti ekki loka inni heldur ætti að leyfa
þeim að fljúga frjálsum um.
Texti: Elísabet Jökulsdóttir • Myndir: Fjölskyldualbúm o.fl.
Engillinn fylgdi mér lengi
Fyrir síðustu jól gaf Elísabet Jökulsdóttir út litla bók með örsögum um
föður sinn, Jökul Jakobsson. Í bókinni bregður Elísabet upp nokkrum
stuttum svipmyndum, minningabrotum. Bókin sem fyrst og fremst hefur
verið dreift af höfundi í Melabúðinni nefndist Ísbjörninn á Hótel Viktoría.
Hér birtum við nokkrar af minningum Elísabetar.
54 sk‡