Fréttatíminn - 26.06.2015, Side 32

Aldraður um aldur fram
É
Ég á við örlitla aldurskomplexa að stríða.
Reyndar talsvert mikla komplexa sem hafa
ágerst eftir því sem árunum fjölgar. Það
er þó ekki að ég vilji ekki halda áfram að
lifa. Nei, langt því frá. Mig langar bara að
vera ungur að eilífu. Fýsir bara ekkert í
að verða gamalmenni. Veit líka að ég verð
mjög sennilega leiðinlegt gamalmenni. Sí-
fellt kvartandi og kveinandi yfir hitanum
á svampabaðinu. Það má þó ekki misskil-
jast, ég vil alls ekki verða unglingur aftur.
Jafnvel ekki tuttugu og eitthvað lítið. Nei,
svona um það bil þrjátíu og eins myndi
henta fullkomlega, takk. Það voru í minn-
ingunni nokkuð pródúktíf ár. Bæði á lík-
ama og sál.
Það reyndi svolítið á þessa komplexa í
síðustu viku. Þá varð eiginkonan mín ást-
kær nefnilega fertug. Á sjálfan kvennrétt-
indadaginn 19. júní. Þessi tímamót hafa
staðið fyrir dyrum um nokkurt skeið. Við
kunnum ekki mikið í stærðfræði hjónin
en við vitum að þrjátíu og níu plús einn er
fjörutíu. Ég segi ekki að ég hafi beinlínis
kviðið þessum tímamótum frúarinnar enda
fátt sem kemur í veg fyrir að árin hrannist
upp – sem þau, nota bene, virðast gera á
ógnarhraða um þessar mundir. Ég tók því á
mig rögg og óskaði mínum betri helmingi
til hamingju með afmælið um það bil eina
mínútu yfir miðnætti aðfaranótt afmælis-
ins. Fann ekki fyrir stórum kosmískum
breytingum á alheiminum né fyrir auka
baugum spretta fram undan augunum á
þessari mínútu frá því að við deildum tug,
hjónin.
Þannig er nefnilega þannig að ég er
giftur eldri konu. Reyndar bara svo munar
einu ári en þar sem afmælisdagurinn henn-
ar er mánuði eða tveimur á undan mínum
munar nú tveimur almanaksárum á okkur.
Þessu hef ég núið henni um nasir í gegnum
árin. Talað fjálglega um sjálfan mig sem
strákaleikfang og þar eftir götunum. Þessu
hefur hún tekið með stóískri ró enda þrosk-
aðri en ég á allan hátt. Talar bara um hvað
það sé gott að fá að eldast, yfir höfuð. Sem
er satt. Ég veit það svona innst inni. Hef þó
einhverra hluta vegna ekki enn mannað
mig almennilega í nasanúninginn þetta
árið. Hvort ég er hræddur um að sú fer-
tuga taki það sérstaklega inn á sig eða ég
sé að hlífa sjálfum mér fyrir því sem ég
veit að kemur á næsta ári veit ég ekki. Þá
verð ég, þótt ég sé einungis þrjátíu og átta
ára núna, nefnilega fertugur líka. Þá lokast
þetta kynslóðabil sem á milli okkar hjóna
ríkir nú í önnur tíu ár.
Það er nefnilega magnað hvað það gerir
sálartetrinu á aldurskomplexuðum að fara
yfir á næsta tug. Fyrstu þrír voru nú léttir
og gáfu eitthvað í staðinn eins og frelsi til
að hjóla út um allt sem tíu ára gutti eða
kaupa áfengi löglega og svo ætlaðan þroska
við þrítugt. En nú í fyrsta sinn sé ég ekki
endilega ágóðann. Bara að brekkan er hætt
að fara upp og útsýnið af toppnum er niður
í allar áttir. Ég verð formlega miðaldra á
næsta ári. Held þó aðeins í vonina að fjöru-
tíu og eitthvað sé hið nýja þrjátíu og eitt-
hvað. Það er þó ekki sennilegt hvað mig
varðar. Er þriðji stirðasti maðurinn í mín-
um aldursflokki með vöðvabólgnar axlir og
svo mikla fettu í bakinu að þar væri hægt
að smygla körfubolta væru þeir ólöglegir
hérlendis.
Vegna þessara hugsana minna og tíma-
mótanna hef ég gert samning við sjálf-
an mig. Ég ætla, eins og íþróttaálfurinn
Magnús Scheving, að verða í betra formi
þegar ég verð fertugur en þegar ég varð
þrítugur. Ekki það að það verði sérstak-
lega erfitt verkefni. Því ég var einmitt líka
stífur, stirður og þver þá. Já og með góða
bumbu líka. Hún, blessunin, stækkar og
minnkar eins og fylgi Framsóknarflokks-
ins fyrir og eftir kosningar.
Það sem ég ætla að breyta núna er að nú
ætla ég, eins og allir miðaldra karlmenn
um þessar mundir, að byrja að hjóla fyrir
alvöru. Ég hef alltaf átt hjól og jafnvel af og
til verið duglegur að brúka það. Á meira
að segja þrennar púðabuxur, skó, hjóla-
tölvu og flesta aðra fylgihluti hjólreiða því
til sönnunar. Ég hef þó einskorðað mína
túra við tiltölulega stuttar skemmtibunur
á fjallahjólinu mínu. En nú dugar slíkt ung-
gæðingsport ekki lengur. Ég ætla mér á
racerinn. Hjólatól hins miðaldra. En þar
vandast nú heldur betur málið. Hef nefni-
lega ekki tekið í mál að klæðast spandexi
sem ysta lagi. Ég hef löngum, í mínum
fjallahjólastuttbuxum, hlegið að slíkum
miðaldra feitabollum í slíkum alklæðnaði.
Aldrei skilið hvað þeir eru að spá þessir
„gamlingjar“ – að láta sjá sig í slíkum út-
búnaði utan svefnherbergisdyranna. En
nú, þegar fertugasta aldursárið færist nær,
skil ég þetta loksins. Það eru allir með ald-
urskomplexa. Það vilja allir vera ungir að
eilífu og spandexgallinn er einfaldlega ein
útgáfan af því að halda aftur af Elli kerl-
ingu.
Ég hef því tekið þá ákvörðun að koma
út úr skápnum. Ekki sem samkynhneigð-
ur bangsi, eins og margir myndu halda,
heldur ætla ég mér út úr spandexskápn-
um. Held þó að ég láti burtu tvö, þrjú kíló-
grömm af bumbufitunni áður en það ger-
ist. En ég veit það núna að stundin nálgast
þegar ég geng stoltur um í níðþröngum
hjólagallanum. Það eina sem ég veit ekki
enn er hvort ég ætla að lát’ann lafa til hægri
eða til vinstri.
Haraldur
Jónasson
hari@
frettatiminn.is
HELGARPISTILL
Te
ik
ni
ng
/H
ar
i
32 viðhorf Helgin 26.-28. júní 2015
DrainLine niðurfallsrennur
Tilboð
66.900
Hitastýrð
sturtu blöndunar-
tæki með höfuð-
og handúðara
með nuddi.