Dagrenning - 01.10.1946, Qupperneq 25

öllum merkjum himinsins. Og hann skrifaði
það upp og sagði ekkert um það, því að
hann var hræddur um að Nói reiddist við
sig af því, ef hann segði honum frá því
.... og hann tók sér konu og hún hét
Melka, dóttir Madai sonar Jafets, og á fjórða
ári eignuðust þau son, og hann nefndu þau
Sela(VIII kap. 1-5).
Það er auðvitað hægt að finna, hve langur
tími líður frá þ\'í að flóðinu linnir og þang-
að til Tara deyr, faðir Abrahams. Til þess
þarf aðeins að leggja saman aldur ættfeðr-
anna, svo sem gert er hér á töflunni og bæta
þar við tveimur árum, sem liðu frá því að
flóðið hætti, þangað til Arpaksad fæddist.
Taflan sýnir að ef farið er eftir tölum þeim,
sem tilgreindar eru í Sjötíu manna (Alex-
andríu) þýðingunni, sem er elzta þýðing,
sem til er af ritum Gamla testamentisins,
Jjá verður heildarútkoman 1207 ár. Tara dó
um veturinn 1924—1923 f. Kr., 1207 árum
áður er veturinn 3131—3130 f. Kr. Allir þeir,
sem biblíufræði stunda, vita, að flóðinu létti
og Nói fór út af örkinni með skylduliði sínu
í nóvembermánuði, eftir voru tímatali (27.
dag annars mánaðar að þeirrar tíðar reikn-
ingi, en þá byrjaði árið að hausti, eða í raun
og veru að öndverðum vetri). Flóðinu linnti
Jiannig í nóvembermánuði 3131.
Það sést af töflunni, að 1002 ár eru frá
því að flóðinu linnir, þangað til Tara fæðist.
Frá fæðingu Arpaksadar, sem var tveimur
árum eftir flóðið, líða því nákvæmlega 1000
ár, þangað til faðir Abrahams fæðist, og
þessu ber saman við fomfræðilegar stað-
reyndir. Massoreta-textinn telur tímabil
þetta aðeins 220 ár, en vaxandi ljós forn-
fræðinnar hefir nú sýnt, að það er óhugs-
andi. Enginn mikilsmetinn nútíma fornfræð-
ingur viðurkennir tímaákvarðanir þær, sem
eru í fyrstu kapítulum fyrstu Mósebókar
eftir Massoreta-textanum. Fornfræðingurinn
frægi, Sir Charles Marston, F.S.A., segir, að
flóðið hafi verið einhvern tíma „um 3200“
f. Kr., og þessu ber vel saman við ártal það,
sem vér höfum ákveðið, sem er á 32. öld
f. Kr. Reikningar sumra Asíuþjóða eru und-
ursamlega nákvæmir. Dr. Wm. Flales segir,
að samkvæmt reikningum Persa hafi flóðið
verið 3103 f. Kr., en Kali-yuga eða indversku
reikningarnir telji það 3102 f. Kr., og liggur
í augum uppi að hvort tveggja er mjög nærri
sanni.
í 10. kap. 1. Mósebókar er skýrt frá af-
komendum Nóa og sona hans þriggja: Sems,
Kams og Jafets, og áframhaldandi fjölgun
þeirra í flokka og þjóðir á næstu öldum eftir
flóðið. Oft var það, að bæði Jijóðin og land-
ið, sem hún byggði, var nefnt eftir ættföð-
urnum, sem Jijóðin var komin af. T. d. hét
einn af sonum Kams Kanaan; landið, Jiar
sem hann settist að, var kallað Kanaansland
(nú Palestína) og þjóð sú, er af honum var
komin, hét Kanaanitar. Annar sonur Kams
hét Mizraim (Mitsraim); landið, sem hann
nam, var kallað Mizraims- eða Mitsraims-
land og þjóðin, sem af honum kom, var
einnig nefnd Mizraim. í Biblíunni er orðið
Mizraim þýtt Egvptar eða Egyptaland, eftir
því hvort við á, af því að þetta er nú það
nafn, sem almennt er á landinu. En á he-
bresku er bæði Egyptaland og Egyptar enn-
Jiá nefnt Mizraim, og jafnvel nú á dögum
heitir Egvptaland Misi á arabisku. Biblían
nefnir og Egypta „hús Kams“ (Sálm. 78. 51)
og Egyptaland „land Kams“. (Sálm. 105. 23,
106. 22.), og Sayce prófessor segir: „Sjálfir
kölluðu Egyptar land sitt Khem, á hebresku
Kam.“ Þessi atriði sýna það Ijóslega, að
Egyptar voru niðjar Kams og komnir af
Mizraim syni hans. Samfelld saga Egypta
nær lengra aftur í aldir en saga nokkurrar
annarrar þjóðar, sem vér nú liöfum heimild-
ir um. Eigi að síður er Jiað auðsætt af stað-
reyndum þeim, er hér hafa verið taldar, að
saga Egypta (Mizraims) hefst nokkru eftir
DAGRENNING 23