Dagrenning - 01.10.1946, Qupperneq 31

á í.'ári e. A. Tímabilið frá sköpun Adams
og frarn á 165. ár Enoks var þess vegna
186 ár, alveg eins og sagt er í bók Enoks.
En samkvæmt Massoreta-textanum, sem nú-
tíma Biblían er þýdd eftir, er tímabilið frá
sköpun Adams og fram á 165. ár Enoks að-
eins 786 ár.
Margir biblíufræðingar, sem eru í vafa um
hvernig rétt sé að lesa einhverjar greinar
Ritningarinnar, vitna réttilega til hinna
þriggja elztu og frægustu handrita af Biblí-
unni. Það eru Sinatiska, Alexandríu og Vati-
kans handritin, sem á fræðimáli eru kölluð
Codcx Sinaiticus (Hebr. A), Codex Alex-
andrinus (A) og Codex Vaticanus (B). Tvö
fyrrnefndu handritin eru bæði í „mesta dýr-
gripahúsi heimsins", Bretasafni í Lundún-
um, en Vatikans handritið er í bókasafni
Vatikansins í Róm. Vér skulum því athuga,
hvað þessi elztu og áreiðanlegustu handrit
segja um hið forna tímatal frá Adam til
Abrahams, eins og það er skráð í 5. og 11.
kapítula fyrstu Mósebókar. I sinaitiska hand-
ritið vantar f\rstu bók Móse, og mestan
hluta liennar vantar einnig í Vatikans hand-
ritið, og er það engin furða, er þess er gætt,
hve afar gömul þau eru orðin (frá 4. öld),
þótt fremstu blöðin hafi losnað frá og týnzt.
En til allrar hamingju er öll fvrsta bók Móse
ósködduð í Alexandríu handritinu, og í því
eru talin lengri tímabilin (Sjötíu manna þýð-
ingin). Alexandríu handritið er þannig elzt
og áreiðanlegast handrita þeirra, sem til eru
og hafa fyrstu kapítulana í fyrstu bók Móse,
og veigamesta heimildin um textann í þeim
kapítulum. Vér förum því undantekningar-
laust í öllu, sem að tímatali lýtur, alltaf eftir
því, sem skráð er í Alexandríu handritinu.
Fyrir því höfum vér sannfært oss um, að
allar töflur og skrár, sem snerta hið forna
tímatal Ritningarinnar,eins og frá því er sagt
í fyrstu bók Móse, eru í öllum atriðum full-
komlega samhljóða Alexandríu handritinu.
Þegar búið er að finna tímatalið, þá er
eðlilegt að þessi spurning vakni: Hvers vegna
var hebresku textunum, Massoretanna og þó
einkum Samaritanna, breytt á skipulagðan
liátt, þannig að 100 árum munaði á aldri
sérhvers af ættfeðrunum, og tímabilið frá
Adam til flóðsins þannig falsað svo, að það
styttist um margar aldir? Á öllum öldum,
franr á daga Krists, var gætt ýtrustu varúðar
gegn því að hróflað væri við hinum heilögu
ritum, en eftir að Titus jafnaði Jerúsalem
við jörðu, árið 70 e. K., varð mikil breyting
og þó ennþá meiri eftir að Gyðingum hafði
verið tvístrað til fulls, árið 135 e. K. — Dr.
Hales segir: „Eftir að Titus hafði jafnað
Jerúsalem við jörðu, árið 70 e. K., voru Gyð-
ingar svo þjakaðir af óhamingju þjóðar sinn-
ar, að þeir gátu, þá um nokkurt skeið, ekki
lmgsað urn annað; en í lok fyrstu aldar, að
voru timatali, risu þeir öndverðir gegn hin-
um undursamlega viðgangi kristninnar. Það,
sem einkum æsti reiði þcirra og gremju var,
að ritningar þeirra voru orðnar að stórskota-
liðinu gegn þeim og sönnuðu að Jesú væri
sannarlega Kristur frá dögurn postulanna
(Post. 18. 28.), og tímatalið var ekki lítill
þáttur stórskothríðarinnar, þvi að það var
vnjög almenn trú, í raun og veru því nær
svo, að allir Gyðingar tryðu því, að eins og
maðurinn var skapaður á hinum sjötta degi
eins myndi og Me^sias koma á sjötta 1000
ára degi mannkynssögunnar, því að þúsund
ár eru hjá drottni sem einii dagur. Fyrsti
maðurinn, Adam, fékk líf 5394 árum f. K.,
svo sem sýnt hefir verið; af því leiddi að
5000 ár voru liðin 394 árum fyrir fæðingu
Krists. Gamla testamentið nær því yfir 5000
ára skeið (ónákvæmt talið) af sögu mann-
kynsins. Fyrir því kemst Gyðingapresturinn,
Jósef, þannig að orði í riti sínu Antiquities:
„Þessir fornþættir eru fimm þúsund ára saga,
og eru þeir teknir upp úr helgiritum vorum;
en ég hefi þýtt þá á grísku.“ (Contra Apion
DAGPENNING 29