Dagrenning - 01.08.1948, Blaðsíða 15

þess að hjálpa uppreisnannönnum þar, ef
þess verður talin þörf. Norðurlönd hafa þeg-
ar ákveðið að setja smánarblett á skjöld
feðra sinna með því að glúpna fyrir hótun-
um hins austræna trölls. Svisslendingar sýn-
ast ætla enn að treysta á hlutleysið, sem
óneitanlega liefir gefizt þeim vel til þessa,
þótt ókarlmannlegt sé, þegar velferð allrar
Evrópu er í veði. Aðeins eru þá eftir Bretar
og Beneluxlöndin. Þær einar þjóðir eru
ákveðnar í að verjast.
Er nú nokkur furða þótt Rússar gangi
á lagið? Manni finnst jafnvel furðulegt
hversu þolinmóðir Rússar eru. Þolinmæði
þeirra stafar af því, að þeim stendur nokkur
ógn af Bandaríkjunum, sem þeir búast við að
lendi með ef til „heitrar styrjaldar" dregur.
Þeim þykir líka miklu hentugra og ódýrara
að innlima þessar heimsku „rauðhettur“
Evrópur á þennan hagkvæma hátt, meðan
þess er kostur.
Einhverjum kann að þykja, sem hér sé
ómaklega vegið að ýmsurn þjóðum Evrópu
og dómar mínir séu of harðir og of lítið rök-
studdir. En hér er hvorki sveigt að Breturn né
Svíum vegna óvildar í garð þessara þjóða,
heldur aðeins sagður sannleikur, sem öll-
um er nauðsynlegt að gera sér fyllilega grein
fyrir, á þeim hættu tímum, sem nú eru frarn-
undan. Þessum tveim öndvegisþjóðum hins
nýja tíma, verður að skiljast það, að bregðist
nú forusta þeirra þá eru ekki aðeins aðrir
glataðir heldur einnig þær sjálfar.
Þegar litið er hlutdrægnis- og öfgalaust á
ástandið í heiminum eins og það nú er þá
virðist svo, sem orustan um Evrópu sé gjör-
samlega töpuð hinum fr/álsu þjóðum vestan
járntjaldsins, nema eitthvað mjög óvænt
komi fyrir bráðlega.
Rússar munu leggja allt kapp á að leiða
orustuna um Evrópu að mestu til lykta áður
en þeir hefjast handa af fullum krafti í Asíu
og Afríku. Asíustyrjöldin geisar að vísu bæði
í Kína, Koreu og á Malakkaskaga, sem borg-
arastyrjöld og Indland rambar einnig á barmi
slíkrar styrjaldar. Orustan um Afríku er einn-
ig að hefjast við Miðjarðarhafsbotn og
breiðist þaðan út um alla Afríku áður en
langt urn líður, svo ekki er ólíklegt að
Srnuts hershöfðingi fái nóg að starfa ef hann
lifir nokkur ár enn. En Rússar munu gæta
þess vandlega að beita ekki innrás eða bein-
um hernaðaraðgerðum heldur æsa til borg-
arastyrjalda og skapa glundroða í öllum
löndum. Á hin rómönsku lönd er vart treyst-
andi það sýnir Frakkland best nú. Þá kemur
þar, að það verða aðeins hinar norrænu og
engilsaxnesku þjóðir, sem einar verða eftir
til þess að reisa rönd við Rússum, en þær
munu ekki sjá hættuna eða a. m. k. ekki þora
að horfast í augu við hana af fullri alvöru
fyr en allar heimsálfurnar þrjár — Asía,
Afríka og Evrópa — eru að mestu gengnar
Rússum á hönd. Þegar svo er komið mun
hefjast síðasti þáttur hinnar 40 ára löngu
styrjaldar — frá 1914—1954 — með orust-
unni um Ameríku. Það er óhætt að fullyrða
að sú orusta verður ekki „kalt stríð.“
DAGRENNING
hefir orðið síðbúnari að þessu sinni en ætlað
var, og veldur margt, sem hér verður ekki talið.
Ætlunin var að i þessu hefti birtist grein um
11. nóv. 1948, sem er næsti „spádómsdagur"
Pýramídans mikla, en mér hefir ekki unnist
tími til að ljúka henni, en það verður ein aðal-
greinin í næsta hefti.
Þá var og ætlunin að geta þess hverjar við-
tökur tillaga Rutlierfords um almennan bæna-
dag fékk hjá prestastefnunni íslenkzu nú í sum-
ar, en henni var sent ávarp það, sem Rikisút-
varpið neitaði að flytja, og erindi Rutherfords
það sem birt var í síðasta hefti Dagrenningar.
En einnig það verður að bíða að þessu sinni.
Reynt verður að hraða útkomu næsta heftis svo
það geti komið út fyrir októberlok.
/. G.
DAGRENNING 13