Dagrenning - 01.12.1958, Blaðsíða 9

til tunglsins eða jafnvel enn fjarlægari
hnatta. Þegar ég benti á það í Dagrenn-
ingu fyrir tólf árum, að geimför þau,
sem menn hafa séð svo oft á sveimi um-
hverfis jörðina síðustu árin, og nefnd
hafa verið „fljúgandi diskar“, mundu
vera geimför frá öðrum hnöttum, hlógu
menn og sögðu að ég mundi vera „bil-
aður á geðsmunum" eða „auðtrúa sál“.
Nú svífur einn slíkur „fljúgandi disk-
ur“, sendur út af Bandaríkjunum um-
hverfis jörðina og „talar“ til vor jóla-
boðskap Eisenhowers Bandaríkjaforseta,
og annar slíkur „fljúgandi diskur“ var
nýlega útsendur af Rússum, af svo mikl-
urn krafti að hann fór framhjá tungl-
inu og er nú ný „reikistjama" í sól-
kerfi voru. í þessum efnum er hraðinn
svo mikill og framvindan svo ör að vafa-
laust hefir það tekizt fyrir lok ársins
1960 að sigrast á síðustu örðugleikun-
um við geimsiglingar, og ferðalög til
fjarlægra hnatta geta bráðlega hafist. Ef
svo reynist hefur spámæling Pýramídans
ekki reynst röng, heldur hafa tilgátur
spádómsþýðandanna ekki staðist.
TRÚRÆN VIÐHORF.
Ég liefi ekki farið dult með það í
Jjessu riti að síðustu fimmtán árin hefir
trúrænt viðhorf mitt breyzt stórlega frá
því sem áður var. Eins og hjá öðrum
ungum mönnum, sem mótuðust í og eft-
ir fyrri heimsstyrjöldina — þ. e. á árun-
um 1912—1930 — var efnishyggjan mjög
ríkur þáttur í lífsskoðunum mínum,
allt fram yfir fertugsaldur. Raunvísind-
in áttu að lækna allt. Mannkynið hlaut
að komast á hærra menningarstig með
hinum efnislegu framförum og allt hið
ganrla var ýmist villukenningar eða úr-
elt lífsskoðun. En síðari heimsstyrjöldin
kollvarpaði öllum þessum fávíslegu
skýjaborgum efnishyggjunnar, því hún
leiddi í ljós, að mannkynið hafði ekki
batnað heldur versnað við allar framfar-
irnar.
Ég fór alvarlega að efast um efnis-
hyggjuna. Og ég sneri mér tafarlaust
að þeim „andlegu“ hreyfingum, sem þá
bar hæzt og flestir virtust aðhyllast:
spiritismanum og guðspekinni. Um
nokkur ár lagði ég stund á það, að
kynnast þessum stefnum og í fyrstu var
það svo, að mér fannst ég finna í þeim
nýja von. En er ég kynntist þeim nánar
varð mér ljóst, að þær leystu ekki allan
vanda leitandi og hugsandi mannssálar.
Ég fór á ótal miðilsfundi og varð
sannfærður um að þar var um eitthvert
samband að ræða við ósýnilegan heim.
Hins vegar varð mér fljótlega ljóst að
öll þau sambönd sem fengust voru lág
og lítið sem ekkert á þeim að græða.
Ég gerði mér þó enn ekki fyllilega ljóst
að stórhættuleg starfsemi gæti verið
þama á ferðinni.
Guðspekin var á þessum tímum svo
samofin spiritismanum, að fæstir gerðu
þar á þann greinarmun, sem þó er rétt
að gera. Mér duldist þó ekki að guð-
spekin afneitaði algjörlega Jesú Kristi
og frelsunarhlutverki hans, þó hún teldi
hann „einn hinna hæstu meistara“.
Guðspekin er „spekitrú", sem snýr sér
algjörlega að hinu vitræna og reynir að
finna skiljanlega lausn allra vandamála.
Endurholdgunarkenningin,, sem er ein
af sterkustu stoðum guðspekinnar, ger-
ir alla „frelsun" frá synd og dauða
óþarfa, því sálimar verða að halda
sína braut til þroska, hvort sem þeim lík-
ar betur eða ver, og enda í hinu full-
komna algleymi.
DAGRENNING 7