Dagrenning - 01.12.1958, Blaðsíða 11

ur kynni. Þá svarar Guðríður: „Hvorki
er ég fjölkunnug né vísindakona, en þó
kenndi Halldís fóstra mín mér á íslandi
það fræði, er hún kallaði Varðlokur".
Þorbjörg svaraði: „Þá ertu happfróð".
Guðríður segir: „Þetta er þess konar
fræði og atferli, að ég ætla í öngum at-
beina að vera, því að ég er kona kristin".
Þorbjörg svarar: „Svo mætti verða, að
þú yrðir mönnum að liði hér um, en
þú værir þó kona ekki að verri; en við
Þorkel met ég, að fá þá hluti hér til,
er þarf“. Þorkell herðir nú að Guðríði,
en hún kveðst mundu gera sem hann
vildi. Slógu þá konur hring umhverfis,
en Þorbjörg sat uppi á seiðhjallinum
(þ. e. miðilsstólnum). Kvað Guðríður þá
kvæðið svo fagurt og vel, að engi þótt-
ist fyrr heyrt hafa með fegri raust kveð-
ið, sá er Jrar var. Spákona þakkar henni
kvæðið og kvað margar þær náttúrur
hingað að hafa sótt — „og þótti fagurt
að heyra það er kveðið var, er áður vildu
frá oss snúast og oss öngva hlýðni veita;
en mér eru nú margir þeir hlutir auð-
sýnir, er áður var bæði eg og aðrir duld-
ir. En eg kann það að segja, að hallæri
Jjetta mun ekki haldast lengur en í vet-
ur, og mun batna árangur, sem vorar.
Sóttarfar það, sem lengi hefir legið, mun
og batna vonu bráðara. En þér, Guð-
ríður, skal ég launa í hönd liðsinni það,
sem oss hefir að þér staðið, því að þín
forlög eru mér nú öll glöggsæ. Það
muntu gjaforð fá hér á Grænlandi, er
sæmilegast er til, þó að þér verði það
eigi til langæðar, því að vegir þínir
liggja til íslands, og mun þar koma
frá þér ættbogi mikill og góður, og yfir
Jnnum ættkvíslum mun skína bjartur
geisli; enda far nú vel og heil, dóttir
mín.“
„Síðan gengu menn að vísindakonunni,
og frétti hver eftir því, sem væri forvitni
á; var hún og góð af frásögnum; gekk
það og lítt í tauma, er hún sagði. Þessu
næst var komið eftir henni af öðrum bæ,
og fór hún þá þangað.“ (Þorfinns saga
karlsefnis, 4. kap.).
#
Greinilegri lýsingu á miðilsfundi, en
hér er gefin, er tæpast hægt að fá. Þor-
björg Lítil-völva er „spákona" — miðill,
sem fer milli bæja og heldur miðils-
fundi að beiðni fólks. Umbúnaðurinn er
miðilsstóll (seiðhjallur), og (kvenna)
hringur. Sérstakur söngur er sunginn
meðan miðillinn er að komast í samband,
og síðan ganga fundarmenn að og spyrja
miðilinn tíðinda, sem einkum er spár um
framtíðina. Mjög svipað Jjessu fara mið-
ilsfundir fram nú á dögum. í bókinni
„Framhaldslíf og nútímaþekking" eftir
séra Jakob Jónsson, segir svo um miðils-
fundi nú á dögum:
„Nú er komið að hinu ósjálfráða mið-
ilstali. Til }:>ess að það eigi sér stað, Joarf
miðillinn að falla í dá eða svefn, sem
nefndur er miðilssvefn eða sambands-
ástand (trance). Flestir þeir miðlar, sem
rækta með sér þessa tegund miðilsgáf-
unnar, hafa um sig „hring“ nokkurra
manna, sem stöðuglega eru með Jaeim á
fundum. Eru fundirnir ýmist hafðir í
björtu eða dimmum og er það mjög mis-
jafnt hvað á við hvem miðil. Notalegur
hiti þarf einnig að vera í herberginu.
Fundarmenn sitja allir í hring og miðill-
inn einn í miðjum hringnum. (Lbr. hér).
Oftastnær — og þó ekki alltaf — haldast
allir í hendur á meðan hann fellur í mók-
ið, og hjá mörgum miðlum gerir söngur
eða veikur hljóðfærasláttur það að verk-
um, að miðlinum gengur betur að sofna
og kraftur hans til þess að tala eykst. Mik-
DAGRENNING 9