Dagrenning - 01.12.1958, Blaðsíða 33

höfundar þessa „vísindalega skáldskapar"
voru að reyna að breiða út, var, að arf-
gengi væri algert aukaatriði og kynþátta-
einkenni raunverulega engin til. Samt
sem áður þurfum vér ekki að fara lengra
aftur í tímann en til 1930, til þess að sjá,
að frægustu mannfræðingar og þjóðfræð-
ingar heimsins voru sammála um að ótví-
ræður arfgengur grundvallarmunur væri
á hinum þremur kynstofnum, og þeir
byggðu þessar sameiginlegu skoðanir sín-
ar á niðurstöðum vísindalegra rannsókna,
sem fengnar voru með þúsundum athug-
ana og mælinga og ógrynni af sönnun-
um, sem ólíklegt er að nokkrum takist
að hrekja. Og nú, þessi árin, er enn ver-
ið að finna, með vísindalegum aðferðum,
fleiri atriði, sem staðfesta niðurstöður
hinna þriggja öruggu vitna, sem nefnd
voru hér að framan. Síðast h. 25. júní
1956 sendi Associated Press í New York
út frétt um það, að sérfræðingar í blóð-
rannsóknum hefðu fundið hinn sérstæða
„Diego factor“ í blóði fólks í Mongólíu.
Áður héldu menn að hann væri aðeins í
blóði amerískra Indíána. Hann finnst
hvorki í blóði hvítra manna né Negra.
Tveir vísindamenn frá Venezuela, Migu-
el Layrisse og Tulio Arends, hafa verið
að rannsaka Caraby- og Arawaco-Indíána,
Kínverja og Japani. Mario Lewis, Hiroko
Ayukawa og Bruce Chown í Winnipeg
og Philip Levine í New Jersy eru sömu
skoðunar að flestu levti. Rannsóknir hafa
verið gerðar á 200 Hollendingum og 150
Spánverjum. Ennfremur hafa verið tekn-
ar 200 blóðprufur úr ítölum og um 1000
úr hvítum mönnum í Bandaríkjunum. í
engum af þessum mönnum hefur „Diego
factorinn" fundizt — aðeins í hinum gul-
brúnu niðjum Jafets. Slóð Indíánanna í
Ameríku hefur því einu sinni enn verið
rakin til Asíu. Vísindamenn ætla að gera
þúsundir rannsókna enn á hverjum kyn-
stofni, en niðurstöðurnar eru enn sem
komið er taldar hinar merkilegustu.
Ef til vill er hér staður til þess að
skýra dálítið hina margtuggnu setningu:
„Sama blóð rennur í æðum allra þjóða.“
Hún hefur svo oft verið misnotuð og
rifin úr samhengi. Orðið „blóð“ er raun-
ar alls ekki notað í þessari setningu í
endurskoðuðu Biblíu-útgáfunni eða
beztu handritunum. Orðið er notað í
„King James Version", en almennt er
talið að það hafi verið sett þar inn í
heimildarleysi. En jafnvel í King James-
útgáfunni er það ljóst af sambandinu, að
mörk eru sett milli kynstofnanna og ekki
talið æskilegt að giftingar eigi sér stað
þeirra á milli, þótt þess sé kostur. Innah
tegundanna geta orðið margskonar bland-
anir, hvort sem um er að ræða hesta,
hunda eða fé o. s. frv., en við það glatast
nauðsynlegustu eiginleikar hverrar teg-
undarinnar um sig. Sú staðreynd, að
þetta er hægt, réttlætir engan veginn
framkvæmdina né gerir hana æskilega.
„Og hann lét út frá einum sér-
hverja þjóð manna byggja allt yfir-
borð jarðarinnar, en hann hafði
ákveðið fyrirsetta tíma og takmörk
bólstaða þeirra“ (Post. 17.26).
Ráðandi einkenni.
Þegar kynblöndun á að fara fram hjá
hestum, hundum búfé eða fólki, verður
að hafa viss erfðalögmál í huga. Alltaf
þegar blöndun innbyrðis á sér stað sam-
fellt, verða sameiginleg einkenni meira
og meira ráðandi. Séreinkenni hinna
þriggja sona Nóa, hvers um sig, urðu vit-
anlega einkenni niðja hvers þeirra. Bræð-
urnir þrír fluttu eftir flóðið ásamt fjöl-
skyldum sínum sinn í hverja heimsálf-
una, og þar urðu einkenni þeirra ein-
DAGRENNING 31