Dagrenning - 01.12.1958, Blaðsíða 28

andi flokkur alþýðunnar, liefir vel tekizt,
svo sem á Norðurlöndum og í Hollandi.
Hins vegar hafa þau ósköp gerst hér á
íslandi að bæði Sjálfstæðismenn og Fram-
sókn hafa hvað eftir annað tekið hönd-
um saman við kommúnista til þess að
hindra vöxt og viðgang Alþýðuflokksins.
Mér er ekki kunnugt um að slíkt hafi
nokkurs staðar gerzt nema hér. Þetta
hefur orðið til þess að styrkja þau öfl
innan Alþýðuflokksins, sem vildu reyna
samstarf við kommúnista, en veikja hin,
og er þeim það nokkurt vorkunnarmál
þegar þeir sjá Sjálfstæðisfl. og Framsókn
bjóða þennan ,,landráðalýð“ velkom-
inn til samstarfs við sig. Hví skyldi þá
ekki Alþýðuflokkurinn einnig geta starf-
að með ,,landráðalýðnum“, sem svo er
kallaður í blöðum þessara flokka, hugsa
j>essir rnenn.
Eina von íslenzku jrjóðarinnar er nú
sú, að hægri kratar nái verulegum
völdum á íslandi, og samstarf geti tek-
ist með Jreim og þeim flokkum, sem svip-
aða afstöðu hafa til meiriháttar mála.
Nú er svo komið hér á íslandi, að
Sjálfstæðisflokkurinn er orðinn sósial-
demókratiskari en sambærilegir flokkar
eru í öðrum löndum. Reykjavík og stjórn
hennar er þar lang-gleggsta dæmið.
Samvinna við Sjálfstæðisflokkinn ætti
því að vera vel hugsanleg, ef þeir menn
ráða Aljrýðuflokknum í framtíðinni,
sem meta meira Jrjóðarhag en þjónust-
una við erlent vald. Það var engin til-
viljun að það var einasti gamli hægri
kratinn í núverandi forystuliði Alþýðu-
flokksins, Emil Jónsson, sem tók af skar-
ið, þegar glötunin blasti við nú í des-
ember, og reyndist þess megnugur að
valda stefnubreytingu í íslenzkum
stjórnmálum. Fyrir þetta ber honum
hæði j:>ökk og heiður, og það eins þó
einhver svikaöfl verði e. t. v. til að tor-
velda það starf, sem hann nú hefir byrj-
að. Þá er jnað og skylda allra annarra
hægri krata að veita núverandi ríkis-
stjórn og Alþýðuflokknunt það brautar-
gengi sem þeir mega, meðan rétt er
stefnt, en draga sig skilyrðislaust til baka
ef hin nýkommúnistisku öfl fá yfirhönd-
ina í flokknum á ný. Allri „vinstri villu“
í Alþýðuflokknum á nú að vera lokið.
Hún hefir Jregar bakað þjóðinni meira
en nóg tjón.
#
Mörg stórmál bíða nú úrlausnar. Með-
al þeirra er stjórnarskrármálið eða kjör-
dæmabreytingin eins og það er kallað.
Flestir husgandi menn sjá nú, að lengur
fær sú skipan ekki staðist óbreytt sem nú
er, og þykjast allir vilja breyta til, en
urn samkomulag er erfiðara. Sú stefna,
sem nú er að ná viðurkenningu flestra,
að hafa fá og stór kjördæmi með hlut-
fallskosningar og uppbótarsætum, er
spor í rétta átt, en hvergi nærri nægir sú
breyting ein, ef hér á að komast á skyn-
samlegt þjóðskipulag.
Annað stórmál, sem leysa Jrarf, er að
setja nýja vinnulöggjöf sem fyrirbyggir
að ævintýramenn og samsærisflokkar geti
misnotað verkalýðssamtökin svo sem nú
er gert, og eyðilagt þannig eða truflað
heilbrigt atvinnulíf landsmanna.
Þriðja og ekki ómerkasta stórmál sem
ný stjóm hlýtur að fá til meðferðar er
að bvggja upp á ný samband Islands við
önnur vestræn ríki og skapa Jrví þann
sess þar, sem því ber, en nú er glataður
fyrir óhyggilegar og hættulegar aðgerðir
á síðustu ámm.
Allir sannir íslendingar vænta þess að
nú sé liðið J^að vandræðatímabil sem
staðið hefir yfir síðan 1953 og náði há-
26 DAGRENNING