Morgunblaðið - 17.02.2015, Blaðsíða 31

MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 17. FEBRÚAR 2015
✝ Guðný Árna-dóttir fæddist
9. desember 1918
á Grímsstöðum,
Grímsstaðaholti
og ólst þar upp.
Hún lést á
hjúkrunarheim-
ilinu Sóltúni 10.
febrúar 2015.
Foreldrar henn-
ar voru Guðrún
Eyvindsdóttir, f.
18.1. 1886, d. 1973,
og Árni Jónsson, f. 12.7. 1866,
d. 1950.
Bróðir Guðnýjar var Eyvind-
ur Árni, f. 25.11. 1911, d. 2000.
Fyrri kona hans var Jóna Guð-
laug Guðjónsdóttir, d. 1948, og
seinni kona var Anna María
Guðmundsdóttir, d. 2003.
Árið 1938 giftist Guðný Sig-
urði Steinssyni, f. 22.1. 1916, d.
Benjamín Steinn og Daníel
Georg, b) Þórdís, gift Halldóri
Þ. Snæland, þau eiga synina
Þorstein og Þórarin. 3. Guðrún
Kristín, f. 14. 8. 1954, gift Stef-
áni Jóni Hafstein. 4. Árni, f.
22.11. 1957, kvæntur Elínu Ás-
dísi Ásgeirsdóttur, þeirra börn
eru: a) Sigurður Ásgeir, sam-
býliskona Tinna Cleopatra
Jónsdóttir, b) Ólafur Freyr, c)
Guðrún Nanna.
Eftir barnaskóla stundaði
Guðný nám í Kvennaskóla
Reykjavíkur. Guðný var lengst
af heimavinnandi húsmóðir.
Þegar börnin voru flutt að
heiman vann Guðný í fyrirtæki
þeirra hjóna, Sönnak rafgeym-
um. Fyrr á árum aðstoðaði hún
Sigurð við að framleiða blóma-
hengi sem seld voru hér í borg.
Guðný var listfeng og hafði
yndi af að mála, einkum tré og
postulín og sótti hún ýmis nám-
skeið í sambandi við sín áhuga-
mál.
Útför Guðnýjar fer fram frá
Fossvogskirkju í dag, 17. febr-
úar 2015, og hefst athöfnin kl.
13.
2002. Fyrstu hjú-
skaparárin bjuggu
þau á Ljósvallagötu
og Grímsstöðum.
Þau byggðu sér
hús í Nökkvavogi,
síðar á Tóm-
asarhaga og
Hrauntungu í
Kópavogi. Á efri
árum fluttu þau í
Kjarrhólma í Kópa-
vogi og síðan í Ár-
skóga 6. Þar bjó
hún þangað til haustið 2011
þegar hún flutti á hjúkr-
unarheimilið Sóltún.
Börn Guðnýjar og Sigurðar
eru: 1. Nanna, f. 8.3. 1940, gift
Andreas Vidar Olsen, d. 2012,
2. Steinn, f. 16.2. 1944, kvæntur
Sjöfn Guðmundsdóttur, dætur
þeirra eru: a) Guðný, gift Páli
Georgssyni, synir þeirra eru
Stundum skilur maður ekki
tímann. Það eru nær fjörutíu ár
síðan ég kynntist Guðnýju og
Sigga Steins. Fjörutíu ár eru
stór hluti úr lífi manns. Ég átt-
aði mig hreinlega ekki á þessu
fyrr en kvöldið sem hún kvaddi
södd lífdaga. Búin að vera hluti
af tilverunni alla manns fullorð-
instíð. Vann fyrir hvíldinni
löngu sem kemur eins og bless-
un þegar svona stendur á, tím-
ans tollur tekið sitt og fátt eftir
nema kveðja. Fjörutíu ár: Aldr-
ei féll styggðaryrði eða vottaði
fyrir þykkju í fasi, alltaf þetta
fádæma góðlyndi sem hún
sýndi öllum og öllu sem stóð
henni nærri.
Eins og konur af hennar
kynslóð var Guðný móðir og
húsmóðir fyrst og fremst.
Hjarta hennar sló með fjöl-
skyldunni, börnum og tengda-
börnum og öllum sem við bætt-
ust. Að öllum gengi vel og
heimilin blómstruðu var hennar
yndi. Og kettirnir stór hluti af
tilverunni. Allt fram undir lokin
þegar fátt í veröldinni virtist
mikils virði var hægt að fram-
kalla bros og glampa í augum
með dýrasögum og helst af
skammarstrikum kattanna í
kringum okkur.
Við heyrðum oft lýsingar úr
tilhugalífi Sigga Steins og Guð-
nýjar. Þegar hann sá hana á
Borginni, hún aðeins 19 ára og
hann ákvað á stundinni að þessi
yrði konan sín. Sem gekk eftir
með undraskjótum hætti, því
Siggi Steins gerði allt í hvelli.
Stundum skemmtum við okkur
við að koma þeim í gang að
segja sögur af frumbýlingsár-
unum á Grímsstöðum við Æg-
issíðu, hvernig lífið og fjörið var
hjá ungu hjónunum og uppá-
tækin margvísleg bæði til
skemmtunar og að leggja til í
búið. Sigurður Steinsson var vel
þekktur í íþróttaheiminum, öt-
ull í félagslífi og rak fyrirtæki,
en á meðan komu börnin í
heiminn og heimilið dafnaði:
Fyrst Nanna, svo Steinn, þá
Guðrún sem gerði Guðnýju að
tengdamóður minni og loks
Árni. Öll farsæl og vel liðin í
sínum hópi.
Guðný Árnadóttir var ekki
„áberandi í þjóðlífinu“, ég held
að hún hafi aldrei „komið í við-
tal“ eða verið hampað sérstak-
lega utan fjölskyldu, sauma-
klúbbs eða vinahóps. Hún var
„,bara“ það sem gerir þjóðlíf og
samfélag að því sem það er,
einstaklingurinn sem er frum-
efnið sem færir næringu um
þjóðarlíkamann og skapar sál-
ina sem er allt um kring. Hún
var ákaflega listfeng sem sjá
má af dýrgripum sem nú eru í
ættinni, málað postulín sem
bara er dregið fram á hátíðast-
undum. Meðan við Guðrún
þvældumst um veröld fyrir
daga tölvupósta voru sendibréf-
in hennar hreinar perlur.
Kostulegar og hjartahlýjar lýs-
ingar færðu mann á fund fjöl-
skyldu og vina með rithönd sem
var stílhrein og skýr. Allt svo
tært, hlýtt og tilgerðarlaust.
Sigurður lést árið 2002, hún
annaðist hann heima eins lengi
og hægt var, hélt svo heimili
með matarboðum fyrir fjöl-
skylduna og prófaði nýjar upp-
skriftir, fylgdist með því sem
var í móð, gluggaði í gestgjafa-
og híbýlablöð því hún var með á
nótunum, þar til komið var á
endastöð: Sóltún, hjúkrunar-
heimili. Ber að þakka hve
starfsfólk var gott í framkomu
við hana og gesti og síðustu
æviárin eins góð og mögulegt
var. Ég þakka Guðnýju þessa
löngu samferð og allt það sem
hún lagði til gott í tilverunni
allri.
Stefán Jón Hafstein.
Ömmu Guðnýju mætti best
lýsa sem umhyggjusamri, gest-
risinni og velviljaðri konu sem
snerti líf okkar barnabarnanna
til frambúðar. Amma Guðný
setti ávallt líðan okkar í fyrsta
sæti og kíktum við ósjaldan í
kaffi í Árskóga. Hún var afar
gestrisin og gaf okkur heitt
kókó og kökur þegar við kom-
um í heimsókn. Við áttuðum
okkur snemma á því að hún var
svo gestrisin að við pössuðum
okkur alltaf á því að mæta mjög
svöng til hennar, því hún sá til
þess að við kláruðum alla vega
tvo diska á mann áður en við
fórum heim. Það voru nokkrar
setningar sem við heyrðum allt-
af hjá ömmu þegar við komum í
heimsókn: „Fáið ykkur köku
krakkar… Eruð þið södd? …
viljið þið ekki fá ykkur meira?
… það er nóg til“. Þessar heim-
sóknir enduðu oftast með því að
við systkinin fórum inn í svefn-
herbergi og sofnuðum í hjóna-
rúminu hennar ömmu. Í æsku
okkar tók hún oft að sér að
passa okkur og var heilsa okkar
mikið hugðarefni fyrir ömmu
Guðnýju fram eftir árum. Hún
gaf okkur alltaf hlýjar flíkur í
jóla- og afmælisgjafir. Henni
var svo annt um heilsu okkar að
þegar hún var að passa okkur,
setti hún tvær reglur sem mað-
ur átti að fylgja. Nr.1: Bannað
að vera á neðri hæðinni í húsinu
nema til að borða því það er svo
kalt niðri. Nr 2: Alltaf að vera í
hlýjum sokkum.
Amma fylgdist alltaf vel með
tískustraumum og verslaði oft-
ar en ekki í Parísartískunni.
Hún passaði sig alltaf að vera
vel til fara og þannig var hún
alla tíð. Þegar amma var orðin
níræð fór hún í læknisskoðun
og ráðlagði læknirinn henni að
vera í þægilegri skóm til að
fara betur með fæturna en hún
harðneitaði því þar sem henni
þótti þeir of kerlingarlegir.
Þrátt fyrir háan aldur hvarf
aldrei gestrisnin og umhyggju-
semin þar sem tekið var á móti
okkur krökkunum á sama hátt í
Sóltúninu og áður og var það
eiginleiki sem dvínaði aldrei í
ævi hennar ömmu.
Við kveðjum ömmu okkar
með miklum söknuði og kveðju
í hjarta. Það var ekki hægt
ímynda sér betri ömmu og það
verður tómlegt án hennar.
Kveðja frá barnabörnum,
Ólafur Freyr Árnason, Sig-
urður Ásgeir Árnason og
Guðrún Nanna Árnadóttir.
Nú kveð ég í hinsta sinn
ömmu mína Guðnýju Árnadótt-
ur. Þegar ég hugsa til ömmu
eru margar hlýjar minningar
sem koma upp í hugann. Amma
var afbragðs gestgjafi og tók
ætíð á móti gestum með glæsi-
legum veitingum og stjanaði við
alla þá sem komu í heimsókn.
Svo góðar voru móttökurnar að
oft á tíðum báðu vinkonur mín-
ar um að fá að koma með í
heimsókn til þess að njóta
þeirra góðu veitinga sem hún
bauð upp á. Þegar hún tók að
eldast hélt hún þessum hætti
áfram þannig að stundum var
nóg um og gat verið erfitt að
láta hana setjast niður og taka
það rólega enda var henni um-
hugað um að allir hefðu fengið
nægju sína.
Þegar ég hugsa til baka
stendur upp úr ferð til Kaup-
mannahafnar þar sem ég,
Guðný systir, Nanna frænka og
mamma áttum frábæran tíma
með ömmu. Þrátt fyrir að
amma hafi verið orðin rúmlega
áttræð þá hægði það ekkert á
henni. Við áttum notalegar
stundir í Tívolí og þræddum
búðirnar á Strikinu enda var
amma mikil smekkmanneskja
og hafði mikinn áhuga á fal-
legum fötum.
Amma hafði gaman af mál-
efnum líðandi stundar. Hún
fylgdist einstaklega vel með því
sem var að gerast í kringum
hana og það var gaman að ræða
allar tegundir dægurmála við
hana. Hún hafði sömuleiðis
mikinn áhuga á fjölskyldunni og
fylgdist sérstaklega vel með því
sem fjölskyldumeðlimir tóku
sér fyrir hendur.
Það er með söknuði og hlýju
sem ég kveð ömmu.
Þórdís.
Við kveðjum í dag ömmu
mína og nöfnu, Guðnýju Árna-
dóttur. Á þessum tímamótum
er söknuður ofarlega í huga en
einnig þakklæti. Þakklæti fyrir
langa og góða ævi ömmu og
góðar samverustundir með
henni.
Fyrstu minningar mínar um
ömmu eru úr Hrauntungunni í
Kópavogi þar sem hún og afi
bjuggu lengi. Það var alltaf svo
léttur og góður andi í kringum
þau og er mér minnisstætt að
amma var búin að hæna að sér
villikettina í hverfinu og gaf
þeim að borða daglega, enda
mikil kattamanneskja. Tókst
henni að smita flesta afkom-
endur sína af kattaáhuganum.
Fjölskyldan hittist reglulega
hjá afa og ömmu og oft var heit
sódakaka og ísköld mjólk á
borðum. Margar góðar minn-
ingar á ég einnig frá bæjarferð-
um með afa og ömmu um helg-
ar þegar ég fór með þeim á
listaverkasýningar og voru þau
bæði uppáklædd en var amma
alltaf mjög áhugasöm um tísku
og hönnun. Amma var einnig
hagleikskona og stundaði
postulínsmálun um margra ára
skeið og liggja eftir hana marg-
ir fallegir hlutir.
Amma var hæglát kona, ljúf
og góð, jafnvel eilítið feimin.
Hún var líka smá stríðin en á
góðlátlegan hátt. Amma var
einnig dugleg kona og sjálf-
stæð, sem ég sá kannski best
eftir að afi lést.
Það var gaman að hitta
ömmu og spjalla við hana og
var hún alltaf svo áhugasöm um
fólkið sitt. Eftir að synir mínir
fæddust sýndi hún þeim mikinn
áhuga og hafði gaman af því að
hitta þá og heyra sögur af
þeim. Hún lék við þá og spjall-
aði og fór meira að segja í fót-
bolta, þá komin yfir nírætt.
Við þökkum góðar stundir og
góðar minningar.
Takk fyrir samfylgdina,
elsku amma.
Guðný.
Guðný
Árnadóttir
Nú hefur Sigga
kvatt okkur líka,
síðust af þremur
uppeldissystrum í
Lækjarbug. Það
var bæði gott og skemmtilegt og
ekki síður uppbyggilegt að fá að
dvelja að sumri til í Lækjarbug
hjá öllu því samhenta fólki, sem
þar bjó.
Sigga fór til Kaupmannahafn-
ar til náms í hjúkrunarfræði.
Dvöl hennar þar varð lengri en
upphaflega var reiknað með, þar
sem styrjöld tók að geisa í Evr-
ópu og lokaði öllum samgöngum
milli landa.
En okkur systkinum hefur
verið föst í minni sú gleði að fá
fallegt kort sent í pósti frá út-
Sigríður
Sveinbjörnsdóttir
✝ Sigríður Svein-björnsdóttir
fæddist 10.10. 1915.
Hún lést á 28.1.
2015. Útför Sigríð-
ar fór fram 9. febr-
úar 2015.
löndum. Það sýndi
tryggð og hugul-
semi Siggu að
muna eftir þeim
litlu líka og vilja
gleðja aðra.
Meðan hún
dvaldi í Kaup-
mannahöfn kynntist
hún Eiríki Magnús-
syni, sem einnig
var þar tímabundið.
Þau giftu sig og
komu heim 1946. Þau hófu sinn
búskap á Frakkastíg 19 og þar
fæddist hún Lilja. Svo fluttu þau
á Sjafnargötuna og þar fæddist
hann Steingrímur.
Þá gátu þau flutt í húsið sitt
við Skeiðarvoginn og þar bjuggu
þau lengi og Sigga alveg þar til
hún fór til dvalar á Eir.
María móðir hennar kom til
hennar á Skeiðarvoginn eftir að
Guðjón dó í hárri elli og dvaldi
þar uns hún kvaddi 97 ára að
aldri.
Allar náðu þær háum aldri,
Gunna sem var elst dó 87 ára og
Gyða kvaddi nú í október og var
jörðuð daginn sem hún hefði
orðið 98 ára. Sigga varð 99 ára í
október og var lengi ótrúlega
hress og minnug.
Við söknum þeirra allra, en
minningin lifir og það eru marg-
ar góðar minningar tengdar öllu
þessu fólki.
María og Dalmann föðurafi
minn voru systkinabörn.
Við kveðjum Siggu og vottum
öllu hennar fólki okkar dýpstu
samúð.
Dóra Jónsdóttir.
Ég var á gangi um miðjan
dag þann 28. janúar sl. þegar
björt vetrarsólin minnti mig á
að vorið er ekki langt undan og
sólskinsstundunum fjölgar dag-
lega. Ég smellti af einni birtu-
mynd á þessu fallega andartaki
og deildi á einum af samskipta-
miðlunum. Þetta var nokkurn
veginn á sömu stundu og Sigríð-
ur Sveinbjörnsdóttir, eða Sigga
eins hún var oftast kölluð,
kvaddi þennan heim. Þessi
stund er mér því vel greypt í
minni og myndin minnir mig á
Siggu. Ég var skírð í höfuðið á
móður og móðursystur Siggu og
Sigga sýndi mér alltaf mikla
ræktarsemi sem ég er mjög
þakklát fyrir. Sigga átti langa
ævi að baki og fæddist löngu áð-
ur en fyrirbæri á borð við sam-
skiptamiðla nútímans komu til
sögunnar. Sennilega hafa fáar
kynslóðir upplifað jafnmiklar
breytingar og hún gerði og ekki
margir upplifað stóratburði í
mannkynssögunni beint í æð líkt
og Sigga gerði þegar hún var
við nám í Danmörku þegar land-
ið var hernumið í seinni heims-
styrjöldinni. Sigga fylgdist alltaf
vel með fréttum og ávallt mátti
ég eiga von á hressilegum um-
ræðum um lands- og heimsmálin
þegar ég kom í heimsókn til
hennar. Við áttum nefnilega ým-
islegt sameiginlegt við Sigga
annað en æskustöðvarnar í
Lækjarbug og áttum alltaf
ánægjulega stund saman þegar
ég kíkti til hennar í Skeiðarvog-
inn og seinna á Eir. Við sem
þekktum Siggu megum vera
þakklát að hafa haft hana svona
lengi hjá okkur og við nokkuð
góða heilsu. Ég kveð þig, Sigga,
með sömu orðum og þú sagðir
alltaf við mig að lokinni heim-
sókn: Guð blessi þig!
María Sigríður
Guðjónsdóttir.
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
SVERRIR GÍSLASON
frá Heydal,
síðar Hábæ 2a, Þykkvabæ,
Rangárvallasýslu,
sem lést sunnudaginn 8. febrúar, verður
jarðsunginn laugardaginn 21. febrúar
kl. 13 frá Oddakirkju á Rangárvöllum.
.
Jóna Elísabet Sverrisdóttir, Pálmar H. Guðbrandsson,
Bjarni Rúnar Sverrisson,
Elín Þóra Sverrisdóttir, Einar S. Bjarnason,
Sverrir Þór Sverrisson, Brynja K. Sverrisdóttir,
Sigríður Helga Sverrisdóttir,
barnabörn og langafabörn.
Eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og
langafi,
SIGURJÓN HELGASON,
Árskógum 8,
lést fimmtudaginn 12. febrúar.
Útför hans fer fram frá Seljakirkju
föstudaginn 20. febrúar kl. 15.
Blóm og kransar eru vinsamlega afþakkaðir en þeim sem vilja
minnast hans er bent á Slysavarnafélag Íslands.
.
Íris Svala Jóhannsdóttir,
Helga Sigurjónsdóttir, Eggert Sigurðsson,
Sigrún Sigurjónsdóttir, Stefán Örn Guðjónsson,
Björn Sigurjónsson,
Elín Eygló Sigurjónsdóttir, Ragnar Berg Gíslason,
Bryndís Sigurjónsdóttir, Sigurður L. Viggósson,
Svala Sigurjónsdóttir, Einar Örn Steinarsson,
Anna Lóa Sigurjónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
systir og amma,
ADDA GERÐUR ÁRNADÓTTIR,
Fálkagötu 27a,
Reykjavík,
lést á líknardeild Landspítalans
föstudaginn 13. febrúar.
Útför fer fram frá Fríkirkjunni í Reykjavík föstudaginn 20. febrúar
kl. 11.
.
Börkur Thoroddsen,
Birgir Thoroddsen, Helga Jónsdóttir,
Valgerður Thoroddsen, Leif Holm-Andersen,
Hrefna Thoroddsen, Geir Ómarsson,
Harpa Thoroddsen, Pétur Hafsteinsson,
Guðmundur Árnason, Elín Sæbjörnsdóttir,
Ágústa Birna Árnadóttir, Þorsteinn Eggertsson
og barnabörn.