Bókasafnið - 01.06.2010, Blaðsíða 7

7
bókasafnið 34. árg. 2010
koma skikki á safnið. En þetta var bara ígripavinna hjá mér í
byrjun.“
Svo gerðist það að Björn Sigfússon háskólabókavörður fékk
það verkefni að fara í ríkisstofnanir og kanna hvernig ástandið
væri á bókasöfnum þeirra. Hann kom á Orkustofnun og var
undrandi að Guðrún skyldi nota þetta þýska kerfi og hrósaði
henni fyrir að hafa komið því í notkun. Eftir úttekt Björns kom
svo að því að ríkisstofnanir voru skyldaðar til að ráða einhverja
til starfa til að annast bókasöfnin. Ástandið var með besta
móti á Hafrannsóknarstofnun þar sem Óskar Ingimarsson
var umsjónarmaður með safninu og á Veðurstofunni þar sem
Svanlaug Baldursdóttir vann, auk Orkustofnunar. Eftir þetta
var Guðrún ráðin í fasta vinnu við bókasafnið
En hvernig stóð á því að þú fórst
að læra bókasafnsfræðina?
„Þegar ég var komin með bókasafnið á mína ábyrgð var
Svanlaug Baldursdóttir nýbúin í náminu en hún var fyrsti
útskrifaði bókasafnsfræðingurinn frá Háskóla Íslands 1964. Ég
man sérstaklega eftir viðtali við hana sem vakti athygli mína
á þessu námi. Mér fannst þetta spennandi og auk þess fannst
mér ég þurfa að bæta við þekkingu mína til að sinna starfinu
betur. Annað mál var að þegar ég var að byrja með bókasafnið
máttu stofnanir ekki borga fólki almennilega sem ekki hafði
próf í þeirri grein sem það vann við. Ég var svo heppin að
stofnunin var jákvæð í minn garð og óskaði eftir því að ég
lærði til starfans. Þar sem þetta nám var samkvæmt beiðni
fékk ég að sækja tímana í vinnutímanum. Jakob Björnsson
sem þá var orkumálastjóri hvatti mig til þess að fara í skóla og
afla mér réttinda. Ég fór því og sat í tímum hjá Birni Sigfússyni
og Ólafi Hjartar.“
„Á þessum tíma voru aðalfögin flokkun og skráning. Við
lásum Bókasafnsritið sem þeir höfðu samið, Björn og Ólafur.
Við fundum okkur auk þess bækur og lásum um prentsögu
og annað sem við gátum náð í. Björn var fróður um alla hluti.
Hann hafði farið út og skoðað söfn á Norðurlöndunum og
hann var mjög vel respekteraður af kollegum sínum á öðrum
háskólasöfnum. Ólafur Hjartar hafði lært í Bretlandi og kenndi
flokkun og bókfræði. Þegar ég fór í námið taldi Björn að ég
þyrfti ekki að fara í námsvinnu því ég ynni á bókasafni, en
þetta var ekki rétt hjá honum því ég hefði haft gott af að
sjá hvað verið var að gera í öðrum söfnum. Tímarnir voru á
eftirmiðdögum og laugardögum svo þetta hentaði vel með
vinnu. Kennslan fór fram í Benediktssafni sem var hluti af
Háskólabókasafninu. Lokaverkefni mitt í bókasafnsfræðinni
var skrá um tímaritakaup í ríkisstofnunum og því lauk ég 1967.
Ástandið var mjög bágborið víða og þetta verkefni varð svo
grunnur að samskrá um erlend tímarit sem síðan var stækkuð
og náði til fleiri stofnana. Eflaust hef ég hrist upp í einhverjum
stofnunum með þessari könnun minni.“
Þó Guðrún væri búin að taka þrjú stig í bókasafnsfræðinni
var hún samt ekki með tilskilin réttindi því hún þurfti að ljúka
formlegu háskólaprófi eða að minnsta kosti B.A.-prófi. Hún
skráði sig þá fyrst í dönsku, en þar var skyldumæting svo það
gekk ekki. Um þetta leyti, eða 1969, hófst kennsla í jarðfræði
og þá lá beint við að hún færi í jarðfræði þar eð kjarni safnsins
voru jarðfræðibækur. Guðrún tók því tvö stig í jarðfræði.
Aðalkennarinn var á þessum tíma Sigurður Þórarinsson og
hún segir að það hafi verið mjög gaman í jarðfræðinni og
námið kom sér einnig mjög vel fyrir það verk sem Guðrún var
að vinna á Orkustofnun.
Á þessum tíma var B.A.-prófið fimm stig en verið var
að breyta því þannig að það þurfti sex stig og annað hvort
tvær B.A.-ritgerðir eða eitt stig í þriðju greininni. Þórhallur
Vilmundarson var þá deildarforseti í heimspekideild og var
gamall bekkjarbróðir Guðrúnar. Hún sótti um að fá að ljúka
B.A.-prófinu eftir gamla kerfinu og skrifaði deildarforseta
bréf um málið enda fannst henni ekki henta sér að skrifa
lokaritgerð í jarðfræði. En beiðni hennar fékk neikvæðar
undirtektir og þá þurfti hún enn að finna nýja grein til þess að
ljúka prófinu. Álfrún Gunnlaugsdóttir var þá að byrja að kenna
almenna bókmenntafræði og Guðrún tók þá ákvörðun að skrá
sig í bókmenntirnar. Hún segist alltaf haft bækur í kringum
sig og þetta nám þótti henni sérstaklega skemmtilegt. B.A-
prófinu lauk hún svo 1972 enda þótt B.A.-ritgerðin hafi verið
unnin 1967 og því númer tvö af þeim sem útskrifast hafa frá
Háskólanum.
Hvað vannstu lengi á Orkustofnun?
„Það var nú ekki alveg ljóst, því eins og ég sagði þér þá
byrjaði ég í lausavinnu við útreikninga á mælingum og síðan
teikningar. Þegar farið var að reikna út lífeyrissjóðsréttindi mín
Á Bókasafni Orkustofnunar. Guðrún Gísladóttir og Siglinde
Sigurbjarnarson bókavörður.
Á Bókasafni Orkustofnunar. F.v. Sigríður Valdimarsdóttir, Ingibjörg
Gísladóttir, Erla Sigþórsdóttir og um öxl lítur Guðmunda Andrésdóttir.