Morgunblaðið - 10.04.2015, Blaðsíða 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 10. APRÍL 2015
✝ Hafsteinn Þor-valdsson fædd-
ist í Hafnarfirði
28.4. 1931. Hann
lést á Heilbrigð-
isstofnun Suður-
lands á Selfossi
26.3. 2015.
Foreldrar hans
voru Þorvaldur
Guðmundsson, f.
25.9. 1900, d. 26.6.
1975, og Lovísa Að-
albjörg Egilsdóttir, f. 7.9. 1908,
d. 8.2. 1994.
Hafsteinn ólst upp í Hafn-
arfirði til fermingaraldurs en
fluttist með foreldrum sínum að
Lambhúskoti í Biskupstungum
og síðar að Syðri-Gróf í Vill-
ingaholtshreppi. Hafsteinn tók
við búskapnum í Syðri-Gróf árið
1953 ásamt konu sinni Ragnhildi
og bjó þar til 1961 að hann flutt-
ist á Selfoss ásamt fjölskyldu
sinni.
Bræður Hafsteins eru Ey-
steinn, f. 23.6. 1932, Svavar, f.
5.8. 1937, og Gunnar Kristinn, f.
5.8. 1945, d. 12.7. 2009.
Hafsteinn giftist Ragnhildi
Ingvarsdóttur, f. 13.8. 1929, d.
16.12. 2006, hinn 27.5. 1951, hún
var dóttir hjónanna Ingvars Jó-
framkvæmdastjóri Sjúkrahúss
Suðurlands og Heilsugæslu-
stöðvar Selfoss 1982-1995.
Hafsteinn tók mikinn þátt í fé-
lagsmálum og gegndi þar mörg-
um ábyrgðarstörfum. Hann var
formaður Umf. Vöku 1950-1961
og Umf. Selfoss 1962-1963, ritari
HSK 1961-1970 og UMFÍ 1965-
1969 og formaður UMFÍ 1969-
1979. Hann var formaður Æsku-
lýðsráðs ríkisins 1974-1978 og
sat í stjórn Frjálsíþrótta-
sambandsins, Íþróttakenn-
araskólans og Íþróttamiðstöðvar
á Laugarvatni og var fulltrúi
UMFÍ í Íþróttanefnd ríkisins.
Hann sat 14 ár í sveitarstjórn á
Selfossi og var forseti bæjar-
stjórnar eitt kjörtímabil. Hann
sat á Alþingi sem varaþingmaður
Framsóknarflokksins 1972. Þá
sat hann í fjölmörgum nefndum
og ráðum á vegum UMFÍ, ríkis
og sveitarfélaga. Hann var fram-
kvæmdastjóri landsmóts UMFÍ á
Laugarvatni 1965. Hafsteinn var
fjögur ár í stjórn Landssambands
eldri borgara og formaður
Hörpukórsins á Selfossi í tíu ár.
Hann var kjörinn heiðursfélagi
Umf. Vöku, Umf. Selfoss, HSK
og UMFÍ og var sæmdur fálka-
orðunni 2009. Síðustu sex árin
átti Hafsteinn í góðu og gefandi
vinasambandi við Ingunni Páls-
dóttur frá Búrfelli.
Útför Hafsteins Þorvaldssonar
verður gerð frá Selfosskirkju í
dag, 10. apríl 2015, og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
hannssonar og Jón-
ínu R. Kristjáns-
dóttur frá
Hvítárbakka í Bisk-
upstungum. Þau
eignuðust fimm
börn: 1) Þorvaldur,
f. 1950, kvæntur K.
Hjördísi Leósdóttur
og eiga þau þrjú
börn og sex barna-
börn. 2) Ragnheið-
ur, f. 1952, gift
Birgi Guðmundssyni og eiga þau
tvö börn. 3) Þráinn, f. 1957,
kvæntur Þórdísi L. Gísladóttur
og eiga þau tvær dætur. 4) Aðal-
björg, f. 1959, gift Ólafi Ó. Ósk-
arssyni og eiga þau eina dóttur.
5) Vésteinn, f. 1960, kvæntur
Önnu Östenberg og eiga þau þrjú
börn.
Hafsteinn nam við Íþróttaskól-
ann í Haukadal 1946-1948. Hann
lauk fyrri hluta Lögregluskólans
1964 og kennaranámskeiði í
hjálp í viðlögum hjá RKÍ 1968.
Þá sótti hann ýmis námskeið m.a.
í Stjórnunarskóla Íslands og end-
urmenntun. Hafsteinn var starfs-
maður Selfosshrepps, lögreglu-
maður og sölumaður 1961-1967.
Hann var forstöðumaður Sjúkra-
hússins á Selfossi 1967-1981 og
Tengdafaðir minn, Hafsteinn
Þorvaldsson, er allur. Þótt hann
væri að verða 84 ára finnst mér
hann fara allt of fljótt, eigingirni
býr þar örugglega að baki, hann
var svo ríkur þáttur í hversdags-
lífinu. Ég kom 17 ára inn í fjöl-
skylduna, minningarnar eru ein-
ungis góðar, upplifunin af
einstaklega samheldinni fjöl-
skyldu, allir unnu saman að und-
irbúningi móta og þinga þar sem
húsið var allt undirlagt en þó
unnið án hávaða. Eljan, dugnað-
urinn, krafturinn, framsýnin,
bjartsýnin og trúin á að allt gengi
upp sem hann tók sér fyrir hend-
ur skilaði sér svo ótrúlega og
hreif alla með sér, ræðurnar jafnt
á mannamótum eða heima í stofu
hnitmiðaðar og upplýsandi og
alltaf stóð tengdamamma honum
við hlið enda nöfnin þeirra sam-
tvinnuð, Hildur og Hafsteinn.
Tíminn leið og afahlutverkið tók
við, þar voru þau jafnsamtaka og
í öllu öðru, ótal ferðir sem þau
gerðu sér til okkar og glöddust
yfir hverju barni.
Allt sem hann fór jafnt utan-
lands sem innan mundi hann; öll
staðarnöfn og hverja hann hitti.
Hann gat þulið ættir og aðstæður
fólks hvar sem var á landinu
gerði sér líka far um að rækta
kunningsskap, fór með bæjum
eins og hann sagði. Þegar Hildur
mín missti heilsuna kom enn bet-
ur í ljós hvaða mann Hafsteinn
hafði að geyma, launaði henni
ríkulega alla umhyggjuna sem
hún hafði sýnt honum og fjöl-
skyldunni allri með því að annast
hana af ástúð og elsku allt til
dauðadags.
Eftir að hann varð einn sýndi
hann hve hann unni fjölskyld-
unni, lagði sig fram um að fylgj-
ast með öllum og segja frá hve vel
gengi alls staðar. Svo komu lang-
afabörnin sem elskuðu hann út af
lífinu. „Langafi prakkari“ og „Afi
Afríka“ heyrðist oft og ræðanna
hans alltaf beðið með eftirvænt-
ingu. Þótt aldurinn færðist yfir
var hann alltaf jafnáhugasamur
um að taka þátt í öllu okkar og
þar sem bíladellugenin virtust
fara í beinan karllegg var enda-
laust hægt að tala um bíla.
Vinátta okkar og trúnaður var
svo rótgróin að oft þurftum við
ekki að ræða málin, vissum hvort
um sig hvað hinu fannst, það
verður tómlegt við eldhúsborðið
þar sem oft var setið og rætt
saman. Oft bað ég hann að skrifa
um allt sem hann sagði okkur,
það verður ekki úr þessu en sem
betur fer átti hann tugi albúma
þar sem hann var búinn að tölvu-
skrifa allan texta. Fjársjóður sem
við varðveitum.
Tengdapabbi var svo heppinn
og við reyndar öll að hann eign-
aðist ástvin, Ingu sína, yndislegt
að upplifa hvað hann varð ham-
ingjusamur, þau áttu ótalmargt
sameiginlegt, ferðuðust víða,
þekktu marga og nutu samvista
við vini og kunningja.
Þegar sjónin dapraðist og
hann þurfti meiri hjálp var ynd-
islegt að sjá hve Valli minn og
hann gerðu allar ferðir að leik.
Þegar sjúkdómsgreiningin kom
tók hann því af æðruleysi og eig-
inlega dreif þetta af eins og allt
annað sem hann tók sér fyrir
hendur. Síðasta setning hans í
þessu lífi var líka einkennandi
fyrir hann: „Við vinnum þetta
saman eins og við höfum alltaf
gert“ og svo sló hann hendinni
niður eins og honum var einum
lagið. Ég kveð elskaðan tengda-
pabba með orðunum sem hann
kvaddi alltaf með: „Höfum þetta
skemmtilegt, allt lífið framund-
an.“
K. Hjördís Leósdóttir.
„Allt lífið framundan“ voru
einkunnarorð afa Hafsteins.
Okkur langar að þakka þá gæfu
sem við höfum hlotið að hafa átt
svona einstakan afa með nokkr-
um orðum. Afi var engum líkur,
alltaf jákvæður og bjartsýnn,
hann fylgdist með okkur og
fylgdi í öllu því sem við tókum
okkur fyrir hendur, hvort sem
var í starfi, námi, íþróttum eða
leik. Hann fylgdist með torfær-
unni, skoðaði vel og vandlega
smíðar bræðranna og torflagn-
ingu, horfði á allar leiksýningar
og þegar barnabarnabörnin voru
mætt vantaði ekkert upp á að
með þeim væri fylgst einnig.
Hann fékk ýmis viðurnefni, eins
og gefur að skilja þegar lítil börn
eru annars vegar, eins og afi Afr-
íka, því afi dreif sig náttúrlega til
Afríku í ferðalag og kom með afr-
ískt dót og hljóðfæri heim handa
öllum. Svo festist líka við hann
viðurnefnið afi prakkari sem þarf
ekki að útskýra frekar. Alltaf gat
afi sagt okkur hvað hann var
ánægður með okkur og stoltur af
sínum eins og við af honum. Eins
og þeir sem þekktu afa vita nýtti
hann hvert tækifæri til að standa
upp í veislum og segja nokkur
orð. Í hvert sinn hvetjandi, upp-
lýsandi, fræðandi og oft mjög
skemmtilegur, þegar við átti auð-
vitað. Við erum svo heppin að
hafa átt afa svona lengi og kallað
hann fyrirmynd því það var hann
svo sannarlega. Við munum
ávallt hugsa til afa með þakklæti
og gleði í huga og leggja okkur
fram um að tileinka okkur hans
viðhorf til lífs og manna með „allt
lífið framundan“.
Júlía, Haukur og
Hafsteinn Þorvaldsbörn.
Kær bróðir, Hafsteinn, er lát-
inn. Í hugann koma minningar
frá uppvaxtarárum okkar bræðra
í Hafnarfirði. Í umhverfi okkar í
firðinum var mikill barnaskari,
Hafsteinn blandaði sér gjarnan í
leiki okkar yngri krakkanna og
kom þar í ljós hæfni hans að leið-
beina ungmennum sem átti eftir
að verða hans hugðarefni á lífs-
leiðinni. Þá minnist ég skemmti-
legra stunda með honum t.d. á
stúkuskemmtunum í Gúttó þar
sem Hafsteinn lék á munnhörpu.
Ungur fór hann að starfa með
Leikfélagi Hafnarfjarðar, fjórtán
ára lék hann hlutverk með leik-
félaginu. Frá unga aldri dvaldi
Hafsteinn á sumrin í Galtalæk í
Biskupstungum þar sem afi,
amma og fleira frændfólk okkar
bjó, bar hann ávallt mikla hlýju
og tryggð til Galtalækjar. Haf-
steinn fór ungur á Íþróttaskólann
í Haukadal og tel ég að dvölin hjá
Sigurði Greipssyni hafi verið
kveikjan að áhuga hans á félags-
og íþróttamálum sem áttu eftir
að einkenna lífsstarf hans. Árið
1945 flutti fjölskyldan í Biskups-
tungur, foreldra okkar hafði lengi
dreymt um að gerast ábúendur í
sveit enda bæði ættuð úr Tung-
unum. Síðar keyptu þau Syðri-
Gróf í Villingaholtshreppi, þá
hafði Hafsteinn kynnst konuefni
sínu Ragnhildi Ingvarsdóttur frá
Hvítárbakka og gerðust þau ábú-
endur þar ásamt foreldrum okk-
ar, seinna byggðu þau nýbýli á
jörðinni. Eftir komu Hafsteins í
hreppinn var hann kosinn for-
maður UMF Vöku aðeins átján
ára gamall. Ég á góðar minning-
ar frá þessum árum með Haf-
steini, að nútímavæða búskapinn
og brölluðum við margt saman í
þeim efnum, en á milli bústarf-
anna ferðaðist ég með honum um
sveitir Suðurlands. Hann var þá
að kenna íþróttir á vegum ung-
mennafélaganna, þar á meðal ís-
lensku glímuna. Frá UMF Vöku
höfðu komið margir af fremstu
glímumönnum landsins og gerði
Hafsteinn sitt til að viðhalda
þeim áhuga hjá félaginu. Einnig
vann hann að því ásamt fleirum
að byggt yrði félagsheimili í Vill-
ingaholtshreppi. Byggingin varð
að veruleika og Þjórsárver var
vígt árið 1959. Hafsteinn vann
mikið með búskapnum að ýmsum
störfum. Tíminn leið og aðstæður
breyttust, foreldrar okkar hættu
búskap vegna heilsubrests pabba
og Hafsteinn og Hildur ákváðu
að hætta líka, Syðri-Gróf var seld
og flutt á Selfoss. Þau keyptu hús
í byggingu á Engjavegi 28 og full-
gerðu það. Hafsteinn byrjaði
fljótlega að starfa í lögreglunni
og við störf á félagsmálasviðinu,
stjórnarsetu í Héraðssamband-
inu Skarphéðni. Síðan var hann
kjörinn formaður UMFÍ árið
1969 og var í því starfi í tíu ár.
Allir sem þekkja til hans vita þá
sögu, þá rækt og alúð sem hann
lagði í starf sitt hjá UMFÍ, hann
sat í bæjarstjórn Selfoss um ára-
bil og var varaþingmaður Fram-
sóknarflokksins eitt kjörtímabil.
Árið 1967 tók hann við stöðu
framkvæmdastjóra Sjúkrahúss
Suðurlands og gegndi því starfi
til starfsloka 1995.
Hafsteinn og Hildur höfðu
mikla ánægju af að ferðast, bæði
innanlands og utan, eftir lát Hild-
ar 2006 ferðaðist hann mikið með
frænda okkar, Agli Egilssyni, og
hans konu Bóthildi, einnig með
vinkonu sinni, Ingunni Pálsdótt-
ur, sem reyndist honum traustur
vinur.
Ég kveð minn kæra bróður og
þakka honum fyrir vinsemd og
kærleika sem hann ávallt sýndi
mér og mínum. Við Hrafnhildur
og fjölskylda okkar vottum börn-
um og afkomendum Hafsteins og
vinkonu hans, Ingunni Pálsdótt-
ur, innilegustu samúð.
Svavar Þorvaldsson.
Við fráfall Hafsteins Þorvalds-
sonar koma upp í hugann myndir
og minningar um góðan félaga og
einstakan samferðamann. Það er
á fögru vorkvöldi austur í Flóa að
í hlaðið á Brúnastöðum er kom-
inn aðsópsmikill maður, hann er
að sækja eldri systkini mín og
smala ungu fólki saman til að æfa
víkivakadansa fyrir Þjórsár-
túnsmótið. Faðir minn fer hlýjum
orðum um gestinn, segir hann
frænda sinn frá Auðsholti í Bisk-
upstungum og að þeir séu komnir
af ætt hinna fornu Haukdæla.
Næsta minning mín er í íþrótta-
húsinu á Laugarvatni veturinn
1964, það er að hefjast íþrótta-
mót. Það vekur athygli mína að á
miðju gólfi salarins standa
nokkrir sparibúnir menn, þar sé
ég í fyrsta sinn glímukónginn og
leiðtogann mikla, Sigurð Greips-
son í Haukadal. Nú gerist það að
Hafsteinn Þorvaldsson stígur
fram og flytur snjallt ávarp.
Hann er að kynna áform um hið
mikla Landsmót ungmennafélag-
anna sem halda skal á Laugar-
vatni sumarið 1965. Hafsteinn
var þarna ungur og óvenjulega
glæsilegur maður, hann talaði
blaðlaust og hreif samkomuna.
Segja má um hann eins og sagt
var um annan mann af Haukdæl-
um kominn: „Mál hans rann sem
ránarfall, rómurinn blíður hár og
snjall.“ Við krakkarnir sátum
sem bergnumin og við ræddum
það, strákar, byrjaðir að halda
ræður, að þessari snilld þyrftum
við að ná í ræðumennskunni.
Þriðja minningin er frá alþingis-
kosningunum 1971, Helgi Bergs
segir sig frá baráttusæti flokks-
ins í Suðurlandskjördæmi. Mikil
stemning verður um að Haf-
steinn taki sætið en eins og oft þá
verða átök um málið og allmiklar
deilur. Hafsteinn reynir að miðla
málum og skapa sættir, þá heyri
ég að nokkrir harðjaxlar segja að
líklega sé hann alltof sáttfús til að
verða stjórnmálamaður. En sæt-
ið vann hann og þar var m.a. kos-
ið milli hans og núverandi forseta
Íslands sem þá var framgjarn
ungur framsóknarmaður. Flokk-
urinn fékk góða útkomu í þessum
kosningum og var góður rómur
gerður að framgöngu Hafsteins.
Hinsvegar sóttist Hafsteinn ekki
eftir að halda áfram í pólitíkinni,
kannski leist honum ekki á að
leggja lífsbaráttu sína í stríðið og
persónulegu átökin sem fylgja
landsmálunum, þar sem aðals-
merkið er að berja á sínum bestu
mönnum innan flokkanna eins og
dæmin sanna. Hann kaus að vera
áfram á þeim vettvangi sem heill-
aði hann ungan og þar er sáttfýsi
aðalsmerkið enda varð hann for-
maður UMFÍ og með Sigurði
Geirdal og góðu fólki endurreisti
hann hreyfinguna og gerði hana
að stórveldi. Jafnframt sat hann í
bæjarstjórn Selfoss og kom þar
áfram mörgum mikilvægum mál-
um fyrir bæinn sinn og héraðið.
En ævistarfið var mest og best
fyrir Sjúkrahús Suðurlands, síð-
ar Heilbrigðisstofnun Suður-
lands og verkin sýna merkin. Þar
dugði honum vel eldmóðurinn til
að ná samstöðu heima og með
stjórnvöldum. Hann kunni að
stilla strengi með sveitarstjórn-
arfólki og kvenfélögin voru bak-
varðarsveitin hans þegar þurfti
að kaupa tæki á Sjúkrahúsið, svo
ekki sé talað um uppbyggingu
Ljósheima á Selfossi. Ég minnist
Hafsteins Þorvaldssonar með
þökk og virðingu, þau Hildur
kona hans voru alltaf til staðar
við hin stóru tækifæri á Selfossi.
Okkur sem í pólitíkinni störfuð-
um þótti hver fundur góður ef
Hafsteinn opnaði hann með já-
kvæðni og barátturæðu.
Drengskaparmaður er nú
horfinn á braut en skarðið er
stórt sem stendur autt, minning-
in lifir um hamingjumann sem
hreif fólk með sér. Við Margrét
sendum fjölskyldu hans djúpa
samúðarkveðju og einnig hans
góðu vinkonu, Ingunni Pálsdótt-
ur og hennar fjölskyldu.
Guðni Ágústsson.
Kær félagi og vinur er fallinn
frá og stórt skarð hefur myndast
í hópinn okkar hjá FEB Selfossi,
eigum við félagar hans eftir að
sakna vinar í stað. Hafsteinn Þor-
valdsson var glæsilegur maður,
hár og spengilegur, og hafði hlýja
og þægilega nærveru. Hann var
litríkur og skemmtilegur félagi
og engin lognmolla þar sem hann
var, hvort sem var í leik eða
starfi. Félagslyndur var hann og
tók þátt í mörgum málum og mál-
efnum um dagana, hann gerðist
t.d. stofnfélagi og liðsmaður frá
unga aldri Styrktarfélags aldr-
aðra á Selfossi, sem síðar varð
Félag eldri borgara Selfossi.
Hátt í fjörutíu ár hefur félagið
fengið að njóta krafta þessa fórn-
fúsa eldhuga, fyrst sem stjórnar-
manns og hjálparhellu og núna
síðustu árin sem góðs liðsmanns
og félaga í félagsstarfinu, einnig
var hann kórfélagi í Hörpukórn-
um (kór FEB Selfossi) og svo
kappsamur var hann um fé-
lagsstarfið að hann mætti á síð-
ustu söngæfingu sína nokkrum
dögum fyrir andlátið. Hann var
fljótur að koma með lausnir þeg-
ar á þurfti að halda, hann hvatti
félaga sína til dáða og hrósaði
þegar við átti.
Það á eftir að vera tómlegt hjá
okkur í félaginu núna þegar hann
er horfinn á braut. Við þökkum
Hafsteini vini okkar samfylgdina
og óskum honum góðrar heim-
komu.
Þegar sorg knýr dyra eru orð
fátækleg. Við sendum aðstand-
endum hans samúðarkveðjur og
munum að minningin er ljós sem
lifir.
F.h. Félags eldri borgara Sel-
fossi,
Sigríður J. Guðmundsdóttir
(Sirrý).
Látinn er mikill öðlingur og fé-
lagsmálafrömuður, Hafsteinn
Þorvaldsson. Hann kom víða við
á sínum ferli og verður það ef-
laust rakið nánar í fjölmiðlum.
Forystuhæfileikar Hafsteins
komu snemma í ljós og aðeins 19
ára gamall var hann kjörinn for-
maður Umf. Vöku í Villingaholts-
hreppi, þá nýfluttur í þá sveit.
Hann flutti á Selfoss 1961 og bjó
þar til æviloka. Hann var kjörinn
ritari HSK og var þar í stjórn til
1969, er hann var kjörinn formað-
ur UMFÍ og stjórnaði þeim sam-
tökum á farsælan hátt í áratug og
lagði grunn að öflugu starfi
UMFÍ, sem haldist hefur allar
götur síðan.
Við Hafsteinn áttum samleið í
mörgum málum í meira en 60 ár,
einkum á sviði ungmenna- og
íþróttahreyfinga. Við sátum sam-
an í stjórn HSK í mörg ár ásamt
Eggerti Haukdal, í stjórn UMFÍ
undir forystu sr. Eiríks J. Eiríks-
sonar, í þjóðhátíðarnefnd Árnes-
sýslu 1974 ásamt sr. Eiríki og
þannig mætti lengi telja. Gott var
að vinna með Hafsteini í fé-
lagsmálum. Hann var ótrauður
og ósérhlífinn, vel látinn og vin-
sæll og þannig gekk vel að koma
málunum áfram. Ég minnist fjöl-
margra ferða á landsmót UMFÍ
og annarra keppnisferða. Bjart-
sýni og gleði og samheldni var
ríkjandi. Margar samkomur voru
haldnar á vegum áðurnefndra
samtaka. Má minna á fjölmennar
og vinsælar spurningakeppnir
o.fl., sem of langt yrði upp að
telja. Það var líf og fjör í kringum
Hafstein og engin lognmolla.
Minningarnar eru dýrmætar frá
þessum tíma og margt að þakka.
Hafsteinn var góður ræðumaður
og honum gekk vel að hrífa fólk
með sér á ýmsum sviðum.
Ég sendi fjölskyldu hans hug-
heilar samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning Hafsteins
Þorvaldssonar.
Jóhannes Sigmundsson,
heiðursformaður HSK.
Hafsteinn Þorvaldsson, okkar
góði vinur, er látinn. Við hjónin
kynntumst honum ung að árum í
gegnum íþróttahreyfinguna og
eins vegna vinskapar okkar við
börnin hans. Síðar lágu leiðir
okkar saman á vinnustöðum bæði
hjá UMFÍ og á Sjúkrahúsi Suð-
urlands.
Hafsteinn var glæsilegur mað-
ur og flottur á velli. Hann var
íþróttamaður og keppnismaður
mikill. Þá var hann mikill félags-
málamaður og sinnti formennsku
margra félagasamtaka. Haf-
steinn var einnig formaður
UMFÍ til margra ára.
Það voru ýmis áhugamál sem
heilluðu Hafstein og ekki er hægt
að sleppa því að minnast á bíla-
delluna. Hann skipti ört um bíla
og átti alltaf fallegar bifreiðar
sem ávallt voru stífbónaðar og
glansandi. Hann mundi eftir öll-
um þessum bílum og skemmtileg-
ar voru frásagnir hans af þessum
bílakaupum. Þá var hann mikið
snyrtimenni heima fyrir og bar
garðurinn merki um það.
Hafsteinn var góður ræðu-
maður og flutti ræður sínar af
miklum eldmóð svo eftir var tek-
ið. Hann var söngmaður góður og
fylginn sér í pólitíkinni og sat í
sveitarstjórn á Selfossi um tíma.
Hann hafði gaman af ferðalögum
bæði innanlands sem utan og
voru þau hjónin dugleg að ferðast
saman.
Hafsteinn var framkvæmda-
stjóri Sjúkrahúss Selfoss frá
1967 og síðar Sjúkrahúss Suður-
lands á árunum 1981 til 1995 og
þar unnum við saman í 13 ár. Það
var gott að vinna með Hafsteini
og eiginkonu hans Ragnhildi sem
einnig starfaði á skrifstofunni.
Aldrei bar skugga á þetta sam-
starf okkar. Það er með aðdáun
sem ég fylgdist með framgangi
hans í að koma á fót hjúkrunar-
deild fyrir aldraða á Austurvegi
28 á Selfossi. Þessi barátta hans
hófst þegar í ljós kom við flutning
í nýja sjúkrahúsið á Selfossi að of
mörg sjúkrarými tepptust af
langlegu aldraðra sjúklinga. Þá
var ekki til setunnar boðið og haf-
ist var handa við undirbúning við
að gera gamla sjúkrahúsið að
stofnun fyrir aldraða sjúklinga.
Með hjálp kvenfélagskvenna á
Suðurlandi og fleiri velunnara
varð þessi draumur Hafsteins að
veruleika og flutt var í endurbætt
húsnæði á Austurvegi 28 í mars
Hafsteinn
Þorvaldsson