Morgunblaðið - 14.04.2015, Blaðsíða 28

28 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 14. APRÍL 2015
✝ Kristrún IngaGeirsdóttir
fæddist 12. sept-
ember 1959 og lést
á gjörgæsludeild
Landspítalans í
Fossvogi fimmtu-
daginn 2. apríl
2015.
Foreldrar henn-
ar eru hjónin Geir
Örn Ingimarsson, f.
16.2. 1930, og Her-
borg Káradóttir, f. 14.4. 1942.
Systkini hennar eru Óðinn Svan,
f. 10.11. 1960, Brynjar, f. 20.12.
1961, Arna Ósk, f. 5.6. 1963, Geir
Borgar, f. 5.1. 1966, og Gunnar
Viðar, f. 27.7. 1950 (samfeðra).
Eftirlifandi eiginmaður henn-
ar er Ómar Svanlaugsson, f.
29.11. 1961, foreldrar hans voru
Rannveig Ingibjörg Þormóðs-
dóttir, f. 26.5. 1933, d. 29.5.
2000, og Svanlaugur Júlíus
Jónsson, f. 18.8. 1937, d. 9.7.
1995.
Börn Kristrúnar og Ómars
eru 1) Rannveig Inga Ómars-
dóttir, f. 14.12. 1985, gift Þóri
Rafni Hólmgeirssyni, f. 23.2.
6.1. 2012, sonur Davíðs er Aron
Bjarni, f. 3.12. 1994.
Kristrún ólst upp á Akureyri
og bjó þar alla tíð. Hún gekk í
Oddeyrarskóla og síðar í Gagn-
fræðaskólann á Akureyri. Hún
vann hin ýmsu störf framan af
samhliða barnauppeldi. 1997 hóf
hún menntagöngu sína á ný í
Menntasmiðju kvenna á Akur-
eyri, í kjölfar þess hóf hún nám á
Listnámsbraut við Verkmennta-
skólann á Akureyri. Frá árinu
2003 rak hún Quiltbúðina í
Sunnuhlíð ásamt eiginmanni
sínum þar sem hún náði að sam-
eina líf og leik, hannyrðir voru
hennar ástríða í lífinu. Hún lagði
mikinn metnað í allt sem hún tók
sér fyrir hendur og gerði það
vel. Í gegnum starf sitt ferðaðist
hún víða um landið, hélt prjóna-,
hekl- og bútasaumsnámskeið og
eru orlofshelgarnar á Löngu-
mýri í Skagafirði löngu lands-
þekktar.
Slökun sína undanfarin ár
fann hún í sólinni og vörðu þau
hjónin góðum tíma þar yfir vetr-
armánuðina ásamt því að
ferðast víða vegna starfs síns
sem og til að skoða nýjar slóðir.
Síðustu ár hafa útivera og fjall-
göngur skipað æ stærri sess í lífi
þeirra hjóna.
Útför Kristrúnar Ingu fer
fram frá Akureyrarkirkju í dag,
14. apríl 2015, kl. 13.30.
1980. Dætur þeirra
eru Alexía Kara, f.
25.4. 2011, og Alba
Björk, f. 27.2. 2014.
Rannveig á eina
dóttur frá fyrra
sambandi, Aldísi
Marý, f. 7.9. 2007,
og sonur Þóris er
Daníel Bent, f. 9.6.
2005. 2) Katrín Ósk
Ómarsdóttir, f.
12.11. 1986. 3) Óm-
ar Svan Ómarsson, f. 18.5. 1990,
kærasta hans er Harpa Hrönn
Önnudóttir, f. 27.7. 1994, sonur
Hörpu er Tristan Máni, f. 30.12.
2010.
Fyrri eiginmaður Kristrúnar
var Árni Arason, f. 31.1. 1958,
og eru börn þeirra 1) Drengur
Árnason, f. 31.12. 1975, d. 31.12.
1975. 2) Herborg Rósa Árna-
dóttir, f. 16.12. 1976, börn henn-
ar eru Jakob Darri, f. 14.10.
1995, Lovísa Ýr, f. 6.8. 1997, og
Þormóður Geir, f. 17.11. 2001. 3)
Guðrún Petra Árnadóttir, f.
31.8. 1980, gift Davíð Kristjáni
Hreiðarssyni, f. 3.11. 1971. Son-
ur þeirra er Davíð Steinberg, f.
Elsku Kristrún mín.
Þú gætir mín.
Ég hefði getað svarið
ég sá í andrá þig
og í einni svipan
þín angan nærði mig.
Þá hvíslað var í húmið
ég heyrði róminn þinn.
Ég verð ætíð hjá þér
vinur minn.
Og þín ég verð
að eilífu
og ég mun varða þína leið
hvert sem þú ferð.
Ef ég ætti eina ósk
ég myndi óska mér
að ég fengi að sjá þig
brosa á ný.
Eitt andartak á ný í örmum þér
á andartaki horfin varstu mér.
Ó hve sárt ég sakna
ég sé ekkert né skil
Ég vil ei aftur vakna
né vera lengur til.
Samt í huga geymi
ljóðið þitt og lag
af öllu hjarta þakka sérhvern dag
og þinn ég verð
að eilífu
þú gætir mín á þeirri ferð.
Ég trúi því
á englana
að aftur leyfi mér að sjá hana.
Ef ég ætti eina ósk
ég myndi óska mér
að ég fengi að sjá þig
brosa á ný.
Eitt andartak á ný í örmum þér
á andartaki horfin varstu mér.
Ég trúi því
á andartaki
aftur verð hjá þér.
(Hannes Örn Blandon)
Ég elska þig, þú lifir í hjarta
mínu.
Þinn
Ómar.
Elsku dóttir okkar, Kristrún
Inga, sem fæddist á Akureyri 12.
september 1959, er látin. Það eru
mjög þung spor að kveðja þig
svona fyrirvaralaust, þú sem
varst svo yndislegt barn og fyrsta
barnið okkar. Við höfum misst
mikið að missa þig og stórt skarð
er höggvið í tilfinningar okkar
sem aldrei mun gróa.
Það var okkur mikið áfall að
heyra af fyrirvaralausu dauðsfalli
þínu og það er okkur þungbært
að kveðja þig svona langt fyrir
aldur fram, elsku dóttir okkar.
Þú varst fyrsta barnið okkar,
fæddist á fallegum haustdegi og
heilsaðir okkur með stórum
brúnum augum. Á uppvaxtarár-
unum varstu ávallt glöð, dugleg
og vinnusöm, allt sem þú tókst
þér fyrir hendur gekk mjög vel
og þægilegri manneskju er vart
hægt að hugsa sér. Snemma
byrjaðirðu að passa yngri systk-
ini þín og varst alltaf til staðar
fyrir þau í uppvextinum. Þú full-
orðnaðist snemma og hófst bú-
skap einungis 15 ára gömul, sem
sýnir hversu ákveðin, dugleg og
kraftmikil kona þú varst alla tíð.
Við fengum bæði að njóta þess
að vera foreldrar þínir og sam-
starfsfélagar, þú starfaðir í hann-
yrðaverslun okkar og við svo síð-
ar í þinni. Það er mikið tóm að
mæta í Quiltbúðina þessa dagana
og erfitt að hugsa til þess að þú
sért farin frá okkur og eiga ekki
okkar vanalega góða spjall sem
aldrei bar skugga á.
Við kveðjum þig með þeirri
blessun sem þú veittir okkur
ávallt og biðjum góðan Guð að
taka á móti þér. Við gleymum þér
aldrei, þú verður ljóslifandi minn-
ing í huga okkar meðan við lifum.
Hafðu þökk fyrir allt og allt.
Drottinn er minn hirðir,
mig mun ekkert bresta.
Á grænum grundum
lætur hann mig hvílast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
Þú býr mér borð
frammi fyrir fjendum mínum,
þú smyr höfuð mitt með olíu,
bikar minn er barmafullur.
Já, gæfa og náð fylgja mér
alla ævidaga mína,
og í húsi Drottins bý ég langa ævi.
(23. Davíðssálmur)
Pabbi og mamma.
Elsku mamma mín.
Lífið er vont núna.
Sumt mun ég aldrei skilja. Ég
veit ekki hver tilgangurinn er. Ég
á engan hátt skil hvað er að ger-
ast. Það eru engin svör. Þú ert
með réttu svörin fyrir mig. Þú ert
límið. Þú ert sú sem ég leita til.
Þú ert fyrirmyndin mín. Þú ert
minn helsti stuðningur. Þú ert
vinkona mín. Þú ert mér svo mik-
ið. Þú ert mamma mín.
Ég er þakklát fyrir svo ótal
margt. Þakklát fyrir allar stund-
irnar okkar, allar yndislegu
minningarnar sem við sköpuðum
saman á síðasta ári. Fyrir að hafa
flutt tímabundið til ykkar pabba
og fengið að deila með þér öllum
litlu hversdagslegu hlutunum.
Þakklát fyrir fjallgöngurnar,
Löngumýrarhelgina og Kanarí-
ferðina. Þakklát fyrir alla þá þol-
inmæði og skilning sem þú hefur
sýnt mér. Fyrir allt sem þú hefur
kennt mér. Fyrir allt.
Ég á endalaust af dýrmætum
minningum um þig sem ég mun
varðveita í hjarta mínu. Þú ert
farin úr sýn en þú munt aldrei
fara úr lífinu mínu. Þú fylgir mér
hvert sem ég fer, verður með mér
á hamingjusömustu augnablikun-
um mínum og þeim erfiðustu.
Hjá mér áttu alltaf stað.
Ég mun minnast þín sem hinn-
ar einu sönnu móður, sem var
skilningsrík og hjartahlý kona og
einstök á sinn kraftmikla og gef-
andi hátt. Sem var svo yndislega
skemmtileg, hæfileikarík, um-
hyggjusöm og vildi allt fyrir alla
gera.
Elsku mamma, þú varst svo
góð.
Ég á eftir að sakna þín svo
mikið. Tilhugsunin ein nístir.
Hvernig sem við förum að, þá
finnum við leið til að þrauka. Við
grípum hvert annað þegar sorgin
verður óbærileg. Við erum sterk,
samheldin fjölskylda út af þér,
elsku mamma. Við munum finna
styrkinn.
Guð gefi mér æðruleysi
til að sætta mig við það
sem ég fæ ekki breytt,
kjark til að breyta því
sem ég get breytt
og vit til að greina þar á milli.
(Reinhold Niebuhr.)
Þú lifir áfram í okkur öllum.
Þín
Katrín Ósk.
Elsku fallega mamma. Orð fá
ekki lýst hvað ég á eftir að sakna
þín mikið. Ég átta mig engan
veginn á þessu þessa stundina, en
veit að það mun koma síðar þegar
dofinn fer. Ég veit að þá mun
taka við mjög erfitt tímabil þegar
öll sorgin kemur. Hvernig á ég að
vinna úr því án mömmu til að
hjálpa mér? Ég fæ tár í augun,
kökk í hálsinn og hroll við til-
hugsunina. Einhvern veginn hef
ég ekki haft mikinn tíma þessa
dagana til að hugsa um þetta allt
saman, lífið heldur áfram og mað-
ur flýtur með í gegnum daginn,
og samt veit ég ekki hvernig ég
komst í gegnum daginn. Börnin
kalla, þurfa sína athygli og í nógu
að snúast þessa dagana. Skipu-
lagning á jarðarför elskulegrar
móður minnar en ég trúi því í
augnablik að ég sé að skipuleggja
flotta veislu handa þér, allri þinni
yndislegu fjölskyldu og vinum.
Spennan magnast í huganum,
hvernig þér myndi líka þetta allt
saman og hvort þú yrðir ánægð
með þetta. Svo allt í einu ranka
ég við mér og þarf að horfast í
augu við raunveruleikann og átta
mig á að þú munir ekki hoppa
óvænt inn í „gleðina“. Ekki nema
í hjarta okkar. Þá blasir við sú
staðreynd að við erum að skipu-
leggja jarðarför mömmu okkar.
Samt leyfi ég mér að ýta sorginni
til hliðar og held í vonina um að
ég vakni upp af þessum hryllilega
draumi. Svo koma áhyggjur
dætra minna. Aldís er uppfull af
spurningum: Fær amma ekkert
aftur að borða? Er amma svöng?
Hvar er hún? Er hægt að sjá
hana? Þarf afi að búa núna einn í
húsinu? Mig langar að kveðja
hana. Get ég sagt bless við hana?
Get ég komið við hana? Ég sakna
ömmu svo mikið. Svo þessi yngri,
hún Alexía: Er amma uppi í
geimnum? „Ég sakna ömmu í
geimnum“ er það fyrsta sem hún
segir þegar hún vaknar. Stelp-
urnar rífast um hvort amma sé á
himninum eða í geimnum. Rétt
skal vera rétt hjá þessari eldri en
sú yngri á enn eftir að læra
margt. Ég geri mitt besta til að
svara þessum spurningum frá
þeim en það er svo erfitt. Ég er
engan veginn tilbúin til að takast
á við þetta. Um leið og þessar
hugsanir taka yfir reyni ég að ýta
þeim til hliðar, samt hugsa ég um
þetta allan daginn. Af hverju
núna? Nú áttir þú að fara að lifa
lífinu, á besta aldri, ásamt pabba.
Áhyggjurnar af pabba, að missa
þig sem eiginkonu og besta vin.
Það er svo sorglegt og mjög
óréttlátt, þið sem áttuð svo margt
framundan. Eitt veit ég að pabbi
á góðan hóp og við munum gera
okkar allra besta til að halda utan
um hann! Svo kemur þakklæti
upp í huga mínum, er svo þakklát
að hafa átt þig sem mömmu, fyrir
allt sem þú hefur kennt mér og
gert fyrir mig. Allar stundirnar
okkar sem ég geymi. Þakklát fyr-
ir að eiga þennan yndislega
pabba, allan þennan systkinahóp,
mann og börnin mín. Þakklát fyr-
ir að vera rík af vinum og fjöl-
skyldu. Ég dáðist að dugnaðinum
í þér, þeirri vinnu sem þú lagðir í
allt sem þú tókst þér fyrir hend-
ur. Mér fannst þú duglegust allra
og vildi svo mikið að þú hefðir
fengið að njóta lengur. Þú munt
alltaf eiga stóran part í mínu
hjarta!
Elska þig, elsku mamma.
Mamma, elsku mamma,
man ég augun þín,
í þeim las ég alla
elskuna til mín.
Mamma, elsku mamma,
man ég þína hönd,
bar hún mig og benti
björt á dýrðarlönd.
Mamma, elsku mamma,
man ég brosið þitt;
gengu hlýir geislar
gegnum hjarta mitt.
Mamma, elsku mamma,
mér í huga skín
bjarmi þinna bæna,
blessuð versin þín.
Mamma, elsku mamma,
man ég lengst og best
hjartað blíða, heita –
hjarta, er sakna’ ég mest.
(Sumarliði Halldórsson)
Þín
Rannveig.
Elsku mamma mín. Ég kveð
þig með miklum söknuði.
Það eru svo margar góðar
minningar sem koma upp þegar
ég hugsa um þær stundir sem ég
hef átt með þér. Þetta er bara
brot af þeim.
Þú hefur alltaf verið til staðar
fyrir mig þegar ég hef þurft á þér
að halda. Þú hefur hjálpað mér að
takast á við hin ýmsu verkefni
sem ég hef fengið upp í hendurn-
ar. Þú hefur hjálpað mér að vera
bjartsýn, taka hlutunum af æðru-
leysi og sjá þá frá öðru sjónar-
horni.
Að eiga við þig gott spjall gaf
mér svo mikið. Ég var oft ein-
hvern veginn endurnærð og til í
allt. Við gátum talað um svo
margt og áttum oft erfitt með að
hætta.
Þegar ég þurfti að leggjast inn
á spítalann með meðgöngueitrun
tveimur mánuðum fyrir áætlaðan
fæðingardag varstu fljót að
stökkva af stað og komst suður til
okkar. Þú hjálpaðir okkur við all-
an undirbúning, mér þótti svo
vænt um það þótt mér hafi þurft
erfitt að geta ekki gert það sjálf.
Þú varst til staðar þegar Davíð
Steinberg fæddist og mér fannst
mjög gott að hafa þig.
Að fara með ykkur Ómari á
rúntinn leiddist mér aldrei. Það
var stoppað á ýmsum stöðum og
farið út að rölta og skoða. Síðasta
sumar keyrði ég með ykkur á
Siglufjörð. Þar löbbuðum við um
allt og skoðuðum, við stóðum t.d.
heillengi niðri á höfn og horfðum
á trillu landa.
Ég er svo þakklát fyrir
mæðgnaferðina okkar til Boston
árið 2012. Þú fórst með okkur
systrunum. Yndisleg ferð þar
sem þú fórst á kostum í akstr-
inum og við höfum hlegið mikið
að. Ferðirnar áttu að verða svo
miklu fleiri og við vorum farnar
að huga að næstu ferð. Við syst-
urnar munum halda áfram að
fara en þær verða ekki eins án
þín.
Mér hefur alltaf fundist þú svo
sanngjörn og þú hefur alltaf tekið
mark á mér þótt þú hafir ekki
alltaf verið sammála mér. Þú
fórst svo oft samningaleiðina
þannig að við vorum báðar nokk-
uð sáttar. Þegar ég fékk þá flugu
í hausinn að fara bara ekkert í
framhaldsskóla samdir þú við
mig að fara allavega eina önn. Ég
fór þessa önn og hélt svo að sjálf-
sögðu áfram, ég þakka þér fyrir
það.
Eitt sem ég verð að nefna og
það er brennda poppið þitt. Ég
skildi aldrei hvernig þér gat
fundist brennt popp gott.
Ég hef alltaf litið upp til þín,
elsku mamma mín, þú varst ynd-
isleg og ég sakna þín. Hvíldu í
friði og Guð geymi þig.
Þín dóttir,
Guðrún Petra.
Elsku amma mín.
Þú varst og verður alltaf fyr-
irmyndin mín, alltaf svo sterk og
dugleg, ég er stolt að hafa fengið
að kalla þig ömmu mína. Þú varst
alltaf til staðar fyrir mig þegar ég
þurfti á þér að halda og leitaði til
þín. Ég er þakklát fyrir allar
stundirnar sem við áttum saman
og allar minningarnar sem þú
gafst mér.
Ég hugsa mikið til Spánarferð-
arinnar sem við Jakob Darri fór-
um með ykkur í, það eru ekki all-
ar ömmur sem fara með í
rússíbanann af því litla ömmu-
stelpan þorði ekki ein en langaði
svo. Þú hefur alltaf stutt við bakið
á mér og hjálpað mér að gera
drauma mína að veruleika, mætt-
ir á allar leiksýningar sem ég tók
þátt í og varst svo sannarlega
aðdáandi númer eitt. Ég mun
sakna þín mikið og veit að þó ég
geti ekki séð eða hitt þig ertu
ávallt með mér í hjarta mínu og
ég mun minnast þín og sjá til þess
að framtíðarbörnin mín viti
hversu yndisleg og gullfalleg
amma Kristrún var.
Hvíldu í friði, elsku fallega
amma mín.
Þín ömmustelpa,
Lovísa Ýr.
Elsku amma mín. Takk fyrir
allar góðu stundirnar okkar, ég
vildi svo að þær hefðu orðið fleiri
og nú sé ég eftir að hafa ekki
komið með pabba að laga þvotta-
vélina um daginn.
Ég man alltaf hvað var gaman
að fá ykkur afa heim frá útlönd-
um, þið komuð alltaf með gjafir
og eitthvert skemmtilegt nammi
handa okkur. Ég man sérstak-
lega eftir stóra Batmaninum sem
ég fékk frá ykkur þegar ég var
fjögurra ára, hann var stærri en
ég og fylgdi mér hvert sem ég
fór.
Ég mun sakna þín mikið og
sérstaklega þegar ég fermist
seinna í vor en veit að þú verður
með í hjartanu og ég veit að þú
hefðir viljað vera með mér á þess-
um degi.
Hvíldu í friði.
Ég elska þig amma mín, þinn
Þormóður Geir.
Elsku Kristrún er látin. Það er
sárt að kveðja góða vinkonu sem
svo snögglega er tekin frá sínum
nánustu í blóma lífsins.
Minningarnar streyma fram
ljóslifandi um hressu og kátu
Kristrúnu. Það var bútasaumur-
inn sem leiddi vegi okkar saman
fyrir rúmum tíu árum. Hún var
þá nýbúin að kaupa bútasaums-
búðina sína og ég nýbyrjuð að
hanna bútasaumssniðin mín. Þar
með hófst vinskapur og samstarf
sem aldrei bar skugga á. Við
fengum hverja hugmyndina af
annarri, stofnuðum saman Dísu-
klúbbinn í Quiltbúðinni, deildum
hugmyndum og framkvæmdum.
Hlutirnir voru aldrei neitt mál
hjá Kristrúnu, alltaf gat maður
leitað til hennar. Hún las yfir
bækur sem ég vann að, prófaði að
sauma verkefnin í þeim, gaf ráð
og leiðbeindi af heilum hug, ynd-
isleg alltaf hreint.
Kristrún og Ómar voru ferða-
félagar okkar Sölva á ótal búta-
saumssýningar í Bandaríkjunum.
Þetta var gott fyrirkomulag að
ferðast saman, taka saman bíla-
leigubíl, innanlandsflug ef þurfti
og dvelja á sama hóteli. Ávallt var
glatt á hjalla, Sölvi og Ómar
skiptust á að keyra eftir löngum
hraðbrautum á meðan við Krist-
rún prjónuðum, hekluðum, hlóg-
um og dottuðum á köflum í aft-
ursætinu, ef villst var af vegi dró
Kristrún upp kortið og var með
allt á hreinu! Auðvitað komu upp
ýmis óvænt atvik og þá átti Krist-
rún mín það til að stressast smá
upp. Ógleymanlegt er atvik þeg-
ar við vorum á hlaupum á flug-
vellinum í Salt Lake City og það
rann upp fyrir okkur að við höfð-
um misst af flugi sem við áttum
til Denver.
Að sjálfsögðu fengum við öll
nett áfall en ég vissi ekki hvert
Kristrún ætlaði. „Kristrún mín,
róa sig,“ sagði Ómar þá pollróleg-
ur og klappaði sinni á bakið, já
hann Ómar hafði lag á að róa sína
niður.
Stundum náðum við að ferðast
og skoða okkur um í kringum
sýningar. Minnisstætt er þegar
við keyrðum til Las Vegas og
upplifðum borg ljósanna, góðir
dagar í New York þegar við vor-
um sannir túristar, sigling í
kringum fallegu Pittsburgh, þeg-
ar við keyrðum upp í fjöllin við
Portland og sólríkur dagur í ól-
ympíuþorpinu Park City. Ljúfar
og góðar eru minningarnar um
ferðirnar okkar saman og góða
vini sem við erum svo þakklát
fyrir að hafa kynnst.
Kristrún og Ómar voru sam-
Kristrún Inga
Geirsdóttir
HINSTA KVEÐJA
Til þín
Elsku amma, þú varst
alltaf svo góð og skemmti-
leg og falleg. Ég mun sakna
þín mjög mikið.
Frá Aldísi þinni.
Elsku amma.
Ég sakna ömmu uppi í
geimnum.
Þín
Alexía.