Morgunblaðið - 16.04.2015, Blaðsíða 28

28 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 16. APRÍL 2015
✝ Björn Péturs-son fæddist á
Siglufirði 20. júlí
1937. Hann lést á
Landspítalanum
við Hringbraut 8.
apríl 2015.
Björn var sonur
hjónanna Péturs
Björnssonar, kaup-
manns á Siglufirði,
f. 25. október 1897 í
Brekkukoti
fremra, Akrahr., Skagafirði, d.
11. maí 1978, og Þóru Jóns-
dóttur, f. 20 október 1902 á Ys-
tabæ í Hrísey, d. 20. desember
1987. Systur Björns eru Hall-
fríður Elín, f. 26. mars 1929,
Stefanía María, f. 16. ágúst
1931, og Kristín Hólmfríður, f.
23. janúar 1934.
Björn kvæntist 23. apríl 1959
Bergljótu Ólafsdóttur frá Stykk-
ishólmi, f. 2. desember 1938 í
Reykjavík, kennara. Foreldrar
hennar voru Ólafur P. Jónsson
læknir, f. 5. október 1899 á Ósi í
Auðkúluhr., V-Ís., d. 1. desem-
ber 1965, og Ásta Guðmunds-
dóttir, f. 24. ágúst 1908 í Reykja-
vík, d. 8. mars 1995. Börn Björns
og Bergljótar eru 1) Ásta, f. 7.
febrúar 1960, bókavörður á
Akranesi. 2) Pétur, f. 13. nóv-
ann á Akranesi og síðar Gagn-
fræðaskólann allt til ársins
1967. Varð þá skrifstofumaður
við Síldar- og fiskimjölsverk-
smiðju Akraness og síðar fram-
kvæmdastjóri við sama fyrir-
tæki til ársins 1987. Þau hjónin
fluttu til Hafnarfjarðar 1987.
Þar starfaði hann fyrst við end-
urskoðun en síðar á skrifstofu
FÍB til starfsloka.
Björn var mjög virkur í fé-
lagsmálum. Fyrstu árin á Akra-
nesi tók hann þátt í starfi leik-
félagsins og söng með kirkju-
kórnum. Hann var félagi í
Stúdentafélaginu, formaður
björgunarsveitarinnar Hjálpin
til margra ára og í stjórn Slysa-
varnafélags Íslands. Þá var
hann einnig í stjórn Félags far-
stöðvaeigenda um tíma. Hann
tók þátt í starfi Sjálfstæðis-
flokksins á Akranesi, var vara-
bæjarfulltrúi 1974-1978, í rit-
stjórn Framtaks og í stjórn
Sjálfstæðisfélags Akraness. Var
í fræðsluráði Akraness og Vest-
urlands. Hann var lengi í stjórn
Félags íslenskra bifreiðaeig-
enda og formaður félagsins um
tíma.
Hann var mikill áhugamaður
um frímerkjasöfnun og ættfræði
og eftir hann liggur mikið rit,
Krossaætt, gefið út 1998.
Útför Björns fer fram frá
Hafnarfjarðarkirkju í dag, 16.
apríl 2015, kl. 13.
ember 1964, varð-
stjóri á Sauðár-
króki, kvæntur
Gróu Guðmundu
Haraldsdóttur, f. 25.
ágúst 1961, heima-
vistarstjóra F.N.V.
Börn þeirra: a)
Georg Rúnar, f. 2.
febrúar 1982, sam-
býliskona hans er
Kamma Dögg Gísla-
dóttir, f. 26. mars
1986. Barn þeirra: aa) Hrafn-
tinna, f. 31. desember 2013. b)
Helgi, f. 30. ágúst 1986. c) Sif, f.
30. ágúst 1986, d. 25. ágúst 2004.
d) Margrét Alda, f. 5. mars 1990,
sambýlismaður hennar er Andri
Þór Árnason, f. 8. maí 1980.
Barn hans er Bríet Eva, f. 14.
mars 2011. e) Bergljót Ásta, f.
27. september 2001. 3) Þóra, f.
30. nóvember 1969, söngkona,
gift Örvari Má Kristinssyni, f. 21.
júní 1972, söngvara og leiðsögu-
manni. Barn þeirra er Björn Ari,
f. 9. september 1997.
Björn lauk stúdentsprófi frá
MA 1957 og kennaraprófi frá
Kennaraskóla Íslands 1959.
Björn starfaði sem ungur maður
á síldarplönum á Siglufirði.
Hann var kennari á Akranesi frá
árinu 1959 fyrst við Barnaskól-
Vertu í tungunni trúr, tryggur
og hreinn í lund. …
Þessa vísu Steingríms Thor-
steinssonar valdi amma Þóra til
að skrifa í minningabók sem hún
gaf pabba þegar hann var 10 ára
gamall. Vísan lýsir vel vega-
nestinu sem hann fékk úr for-
eldrahúsum. Hann var trúr því
sem hann tók sér fyrir hendur.
Vann allt eins vel og hann gat og
stundum örlítið betur. Hvort sem
það var vinna á síldarplani á
Siglufirði, kennsla barna og ung-
linga í Gagnfræðaskólanum,
skrifstofustörf á skrifstofu Síldar-
verksmiðjunnar og Heimaskaga
eða á skrifstofu FÍB.
Hann var virkur í félagslífinu,
var í mörgum félögum og sinnti
öllu af áhuga og elju. Stundum
sáum við krakkarnir ekki mikið af
honum því þá var hann upptekinn
við allt hitt sem tók við eftir
vinnu; Slysavarnafélagið, pólitík-
ina, nefndir, stjórnir og ráð. Hann
tók þátt í uppsetningu á Nýárs-
nótt á Akranesi árið 1960 og söng
um tíma með kirkjukórnum.
Minningar koma upp í hugann;
sundferðir í Bjarnalaug og
skautaferð á Berjadalsánni. Bíl-
túrar snemma morguns til að
vera fyrst til að aka um bæinn í
nýföllnum snjó. Söngstundir við
orgelið, pabbi spilaði og söng.
Hann hafði fallega söngrödd og
leiddi okkur systkinin í söngnum.
Minnisstætt er þegar hann notaði
gamla spólusegulbandið hans afa
til að taka upp jólalögin með okk-
ur krökkunum og senda til skyld-
fólks í Kanada.
Pabbi var mikill áhugamaður
um akstur, en ók sjaldnast á flott-
um bílum. Bílnúmerið E 577 var á
gömlum Fíat, nokkrum Mosk-
owitz-um og enn fleiri Trabönt-
um. Ferðalögin frá Akranesi til
höfuðborgarinnar gátu stundum
verið söguleg. Hann hafði gaman
af því að reyna bílana og sjá hvað
þeir kæmust langt. T.d. fór hann
einu sinni langleiðina upp á
Skarðsheiðina á Trabant.
Fjölskyldan ferðaðist mikið
um landið. Hann var snillingur í
að raða öllum farangrinum inn í
bílana svo að vel færi. Stundum
þurfti að tína allt út og byrja upp
á nýtt til að allt kæmist á sinn
stað. Kennarinn var aldrei fjarri
og alltaf þurfti að hlýða okkur
krökkunum yfir öll örnefnin; nöfn
á fjöllum, eyjum og ám. Leiðin
Akranes-Siglufjörður var okkur
vel kunn strax á unga aldri.
Pabbi hafði áhuga á vegamál-
um og vegagerð. Hafði hugmynd-
ir um hvernig brúa mætti hér og
setja göng þar. Síðustu árin voru
ferðir um landið oft skipulagðar
til þess að prófa nýja spotta í
vegakerfinu.
Ættfræðin átti hug hans allan.
Hann var ófeiminn að spyrja fólk
hverra manna það væri og var
fljótur að finna út skyldleikann.
Eftir stutta stund var viðkomandi
orðinn „frændi“ eða „frænka“.
Hann nýtti sér þennan áhuga og
skrifaði mikið rit, Krossaætt í
tveimur bindum. Fyrir nokkrum
árum gaf hann svo allan gagna-
grunn sinn, sem var ógnarstór, til
Amtbókasafnsins á Akureyri.
Pabbi var afskaplega bóngóður
og átti erfitt með að segja nei ef til
hans var leitað. Hann hafði fengið
fleira í veganesti úr foreldrahús-
um en vísuna góðu frá ömmu
Þóru. Rætur hans voru á Norður-
landi, sérstaklega á Siglufirði og
hann hélt alltaf mikla tryggð við
heimabyggðina.
Að lokum viljum við þakka
starfsfólki heimahjúkrunar
Heilsugæslu Hafnarfjarðar,
Hrafnistu í Hafnarfirði og á
hjartadeild Landspítalans við
Hringbraut fyrir afskaplega fag-
lega, hlýja og ljúfa þjónustu við
pabba.
Ásta, Pétur og Þóra.
Strax er ég kom inn í líf Björns
tengdapabba var mér tekið með
opnum örmum, með hlýju og
traustu faðmlagi og þannig var
það allt til loka. Það var mjög auð-
velt að þykja vænt um tengda-
pabba, hann var hinn mesti ljúf-
lingur og rólegheitamaður.
Ættfræðin var hans líf og yndi
og oft á tíðum er hann var í heim-
sókn hjá okkur Pétri og vinkonur
mínar kíktu í kaffibolla var hann
sestur hjá þeim og spurði þær
hverra manna þær væru og fyrr
en varði var hann kominn með
ættartölu þeirra á prenti.
Björn var mikill fjölskyldu-
maður og elskaði að hafa börnin
sín, tengdabörn og barnabörn í
kringum sig og nú seinasta árið
langafabörnin … og oftar en ekki
er við vorum öll samankomin og
sest við matarborðið, gerðist
hann pínu væminn af gleði að hafa
okkur öll hjá sér.
Björn á þrjár systur og hefur
mér alltaf þótt fallegt að sjá
hversu gott og traust samband
þau hafa átt, systkinakærleikur í
hámarki. Tengdaforeldrar mínir,
þau Björn og Bergljót, eru kær-
leiksríkustu hjón sem ég hef séð.
Ást þeirra og virðing svo mikil og
falleg að annað er ekki hægt en
reyna að taka þau sér til fyrir-
myndar.
Ég mun sakna Björns mikið,
ég mun sakna þess að geta ekki
lagt hönd mína í lófa hans þar
sem hann situr í stólnum sínum í
holinu, já ég mun sakna þess að
eiga ekki lengur tengdaföður hér
hjá okkur sem auðvelt var að
elska. Kvöldið sem hann dó náði
ég að halda í höndina á honum og
bjóða honum góða nótt og svaraði
hann mér með sömu orðum til
baka. Ég trúi því að elsku tengda-
pabbi minn sé nú kominn í hóp
þeirra sem gæta hennar Sifjar
minnar.
Takk, elsku Björn minn, fyrir
það sem þú hefur gefið mér og
börnunum mínum sem veganesti
út í lífið. Við Pétur minn og börnin
okkar munum sakna þín mikið,
kæri vinur. Við munum öll gæta
hennar Beggu þinnar, já við mun-
um passa hana vel.
Elsku Björn, minning þín lifir.
Þín tengdadóttir,
Gróa G. Haraldsdóttir (Gógó).
Okkar kæri mágur og svili
Björn Pétursson er látinn eftir
langa og oft stranga baráttu við
illvíga hjartveiki. Liðinn vetur var
Birni sérstaklega erfiður.
Okkur systkinum er í fersku
minni þegar Begga systir kom
heim í Stykkishólm frá Akureyri
og kynnti Björn fyrir fjölskyld-
unni, en þau kynntust í MA, þar
sem þau stunduðu nám. Eftir MA
fór Björn í KÍ og leigðu þeir þá
saman herbergi á Ránargötunni
Björn P. og Björn Ó., tilvonandi
mágar.
Margs er að minnast frá langri
samferð. Öll jólaboðin sem við
systkin Beggu skiptumst á að
halda fyrir allan hópinn. Útilegur
og veiðiferðir fórum við. Eftir-
minnileg er ferð okkar systkina
flestra með börn og buru hring-
inn um landið 1974. Vígðum
brýrnar! Ógleymanleg helgarferð
okkar systkina og maka í Stykk-
ishólm þegar við minntumst 100
ára afmælis pabba okkar, Ólafs P.
Jónssonar, og færðum gömlu
fermingarkirkju okkar gjöf í
minningu hans.
Björn var mikill ættfræðingur
og hélt vel og nákvæmlega utan
um ættbók fjölskyldunnar, færði
nýja fjölskyldumeðlimi reglulega
til bókar, sem er ærinn starfi. Er-
um við ekki þau einu sem nutu
góðs af fræðimennsku hans.
Björn og Begga hafa verið
dugleg við að halda utan um stór-
fjölskyldur sínar. Ófá boðin höf-
um við setið á fallegu og hlýju
heimili þeirra í gegnum árin og
glatt á hjalla á góðum stundum.
Ávallt ríkir mikill gestrisni á
heimili þeirra. Björn var hlýr og
mikill fjölskyldumaður og hafði
mikinn áhuga á fólki.
Mikill er missir Beggu systur
og barna þeirra, Ástu, Péturs,
Þóru og fjölskyldna þeirra. Þau
hafa staðið sem einn maður við
hlið Björns í veikindum hans.
Við kveðjum með þakklæti. Er
nú skarð fyrir skildi.
Blessuð veri minning Björns
Péturssonar.
Fyrir hönd systkina Bergljótar
og maka,
Björn Ólafsson.
Björn Pétursson mágur minn
Björn Pétursson
Elsku pabbi
minn, seinustu dag-
ar hafa verið mjög
furðulegir. Alltaf
hafði ég ímyndað
mér að ég fengi tíma til þess að
kveðja þig og segja við þig hluti
sem ég vildi að ég gæti sagt núna.
Það koma upp allskonar tilfinning-
ar og minningar í huga mér, bæði
góðar, fallegar og sárar.
Ég man eftir skemmtilegum úti-
legum og veiðiferðum þar sem þú
naust þín í botn með veiðistöngina í
hendi og lagðir svo mikinn metnað
í að elda fyrir okkur dýrindis mál-
tíð úr fengnum. Þú naust þess að
elda fyrir vini og ættingja og tókst
þinn tíma í það en þegar maturinn
var lagður á borð þá fékkstu þér
bara örlítið sjálfur, sagðir okkur
frekar ýmsar sögur yfir matnum
og naust þess að horfa á okkur
njóta þinnar eldamennsku. Einnig
fórstu oft með okkur í bíó og þá
urðu vel valdar kvikmyndir fyrir
valinu og við fengum að velja okkur
það sem við vildum í bíósjoppunni.
Svo var það þegar ég var 9 ára og
þú kenndir mér á skíði. Við fórum
nokkrum sinnum upp í Bláfjöll með
nesti og kakó í brúsa. Eftir nokkr-
ar kennslustundir var ég farin að
geta verið ein í barnabrekkunni og
þú fórst í stóru brekkurnar á með-
an en einn daginn datt ég illa og
fótbraut mig. Þú komst strax brun-
andi á skíðunum og raukst af stað
með mig til Reykjavíkur á allt of
miklum hraða. Vikurnar eftir brot-
ið voru góðar því ég hafði pabba
Þorbjörn Ágúst
Erlingsson
✝ ÞorbjörnÁgúst Erlings-
son fæddist 17.
september 1955.
Hann lést 28. mars
2015. Útförin fór
fram 10. apríl 2015.
minn til þess að
hugsa um mig, bera
mig, baða mig, elda
fyrir mig og veita
mér félagsskap og
þú naust þess að
hugsa um litlu stelp-
una þína.
Það var erfitt að
sjá hvernig líf þitt
fór seinustu árin,
það var erfitt að
sætta sig við það en
ég lærði að gera það eins og hægt
var og elskaði þig eins og þú varst.
Það var erfitt að sjá þig veikan og
ég fann til með þér þó ég hafi ekki
sýnt það mikið. Það var ekki sama
gleði í augunum og áður en þó
kom hún stundum fram. Ég veit
að þú varst svo stoltur af okkur
börnunum þínum og þú varst
stoltur þegar ég fór í söngnám og
þar tengdumst við tónlistarbönd-
um. Þú sagðir með stolti að ég
hefði þitt tóneyra og þú varst
ánægður með það að ég erfði ein-
hverja af þínum hæfileikum. Þú
reyndir alltaf að mæta og horfa á
mig þegar ég kom fram en alltaf
hafðir þú eitthvað að segja um
hljóðið, því þú vildir að rödd dótt-
ur þinnar fengi að blómstra og þér
fannst auðvitað enginn geta séð
um hljóðið eins vel og þú.
Elsku pabbi minn, það er sárt
að kveðja þig en á sama tíma þá er
hugsunin um það að þú sért frjáls
og farinn inn í ljósið falleg og ró-
andi. Ég vona að ég hitti þig ein-
hvern tímann í ljósinu og við get-
um fengið að syngja og spila
saman og ég fái að upplifa gamla
Tobba sem naut þess að spila á
hvaða hljóðfæri sem er, hlæja og
njóta lífsins.
Þín dóttir,
Margrét Rán
Þorbjörnsdóttir.
Þegar ég hugsa
til móður minnar
eru orðin ást, fórn-
fýsi og umhyggja
efst í huga. Hún um-
vafði okkur bræðurna móður-
kærleik og lét okkur ekkert
skorta. Bar hag okkar ætíð fyrir
brjósti þótt kjörin væru stundum
kröpp. Hún var síkvik og létt á
fæti og lét ekki verk úr hendi fyrr
en því var lokið. Heimilið bar
ætíð vott um snyrtimennsku og
alúð. Hún hafði mikla listræna
hæfileika, teiknaði, málaði, prjón-
aði og saumaði.
Var fljót að tileinka sér
breytta tískustrauma og saumaði
á okkur bræðurna heilu jakkaföt-
in ef þörf var á. Hún hafði mikið
yndi af blómum og prýddu þau
heimilið ætíð. Mamma var tón-
listarunnandi og hafði gaman af
söng og dansi. Liðlega tvítug
eignaðist hún gítar og spilaði sér
til ánægju. En annríki á stóru
heimili jókst sífellt og frístundum
fækkaði. Pabbi spilaði á harmón-
iku og orgel og kenndi mér fyrstu
skrefin en þegar bítlaæðið skall á
átti gítarinn hug minn allan.
Guðlaug
Gísladóttir
✝ Guðlaug Gísla-dóttir fæddist
12. júní 1920. Hún
lést 16. mars 2015.
Guðlaug var jarð-
sungin 24. mars
2015.
Mamma var snill-
ingur í bakstri og
matargerð og
fannst gaman að fá
gesti í heimsókn.
Hún var ákaflega
ættrækin og rækt-
aði frændgarðinn
vel. Sem barn var ég
frekar heilsuveill og
varð það hlutskipti
mitt um tíma að
hjálpa mömmu inn-
anhúss meðan bræður mínir
sinntu útiverkum með pabba.
Það voru lærdómsríkar stundir
sem nýttust vel síðar á lífsleið-
inni.
Mamma hafði ákaflega gaman
af ferðalögum, innanlands og ut-
an. Dugnaður hennar og atorka
vakti oft athygli. Eitt sinn er hún
var á ferð í Austurríki, orðin 86
ára gömul, hikaði hún ekki við að
ganga 99 tröppur til að komast
upp í þekktan kastala á fjalli.
Margir yngri menn og konur í
þessum ferðahópi treystu sér
ekki í þá raun.
Elsku mamma, innilegar
þakkir fyrir allt. Þín er sárt sakn-
að en minning þín lifir. Þú varst
dyggðum prýdd, ástrík móðir
með ríka fórnarlund og gafst mér
veganesti út í lífið sem byggðist á
þínum gildum: trú, von og kær-
leik. Guð blessi þig.
Þinn elskandi sonur,
Marinó Björnsson.
Þá hefur mamma mín fengið
hvíldina eftir langferð um lífs-
ins haf. Mikil ævi er að baki og
við sem þekktum hana og áttum
hana að, höfum margs að minn-
ast. Ég kveð hana með innilegu
þakklæti fyrir allt sem hún var
mér, því það opnast alltaf betur
og betur fyrir mér hvað hún var
Guðrún
Jónasdóttir
✝ Guðrún Jón-asdóttir
(Dúnna) fæddist 25.
desember 1921,
hún lést 18. mars
2015 á hjúkrunar-
heimilinu Skógar-
bæ í Reykjavík.
Útför Guðrúnar
fór fram frá Grens-
áskirkju 30. mars
2015.
Meira: mbl.is/
minningar
mér mikils virði.
Þó að reynt sé
að endurgjalda vel-
gjörðir, verður það
seint gert þar sem
elskufullt móður-
hjarta á í hlut. Hún
mamma var alltaf
að þjóna, hjálpa og
gefa. Hún þreyttist
aldrei á slíku. Það
bjó í hennar innsta
eðli að gera öðrum
gott. Hún var dóttir Guðrúnar í
Múla.
Ég trúi því að mamma mín sé
komin heim, að hún sé komin í
friðarhöfn Frelsarans. Þar veit
ég að henni líður vel eftir lang-
an starfsdag hér á jörð. Ég
þakka Guði fyrir að hann gaf
mér svo góða og elskuríka móð-
ur.
Guðrún Hrólfsdóttir.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
HAUKUR KRISTÓFERSSON,
sem andaðist á Hrafnistu í Reykjavík
laugardaginn 4. apríl, verður jarðsunginn frá
Áskirkju í Reykjavík föstudaginn
17. apríl kl. 15.
.
Margrét Hauksdóttir, Bragi Kr. Guðmundsson,
Guðrún H. Hauksdóttir, Jóhannes Bj. Jóhannesson,
Haukur K. Bragason, Margrét Geirsdóttir,
Rósa H. Bragadóttir, Ásgeir S. Ásgeirsson,
Dóra Ósk Bragadóttir, Fjóla Kristín Bragadóttir,
Katrín I. Kristófersdóttir, Leó Kristófersson,
Jóhannes H. Jóhannesson
og barnabarnabörn.