Reykjalundur - 01.06.1958, Síða 50

Húsgagnaverzlun Austurbæjar
Skólavörðustíg 16
Að sofa á því rétta, það er það rétta
fyrir nóttina og morgundaginn
Vinnan er létt
ef fötin eru frá „VÍR“
Vinnufatagerð íslands h. f.
Vesturgötu 17, Rvík. Sími 16666
TÉKKÓSLÓVAKÍUVIÐSKIPTI

RÆSIR h. f.
Skúlagötu 59. Reykjavík
Sími 19550
Ávalt fyrirliggjandi glæsilegt úrval af
K ARLM ANN AFÖTUM
Andersen & Lauth h.f.
Stofnsett 1913
Vesturgötu 17 — Laugaveg 39
Og meðan hún hikaði og tvísté milli þess-
ara tvennskonar tilfinninga, hljómuðu ofan
af loftinu mjúkir, sársaukablandnir, biðjandi
fiðlutónar. Slík tónlist heillar þá, sem hafa
gott hjartalag.
Henni fannst tónlistin og listamaðurinn
kalla á sig — en gegn því kalli stóð heiður
hennar og hin forna ást.
„Fyrirgefðu mér“, sagði hann biðjandi.
„Tuttugu ár er langur tími að forðast þá,
sem þú segist elska“, svaraði hún.
„Hvernig átti ég að segja þér frá því? —
En nú skal ég engu leyna. Ég veitti honum
eftirför þarna um kvöldið, óður af afbrýði-
semi. Ég barði hann niður í dimmri hliðar-
götu. Hann stóð ekki upp aftur. Ég skoðaði
hann og sá, að höfuð hans hafði slegist við
gangstéttarbrúnina. Það var ekki ætlun mín
að drepa hann. En ég var óður af ást og
afbrýðisemi. Nú, ég faldi mig skammt frá og
sá hann borinn inn í sjúkrabíl og ekið burt.
Enda þótt þú hafir gifst honum, Helena —“
„Hver ert þú?“ hrópaði konan, leit upp
stórum augum og kippti að sér hendinni.
„Manstu ekki eftir mér, Helena — hinum
eina, sem alltaf hefur elskað þig? — Ég er
John Delaney. Ef þú getur fyrirgefið------“
En hún var farin. Hún hljóp, þaut, hras-
aði — flaug upp stigann, móti tónaflóðinu,
til hans, sem hafði útvalið hana eina á báð-
um tilverustigum sínum. Og þar sem hún
hljóp upp stigana, móð og stynjandi, hrópaði
hún og söng:
„Frank! Frank! Frank!“
— Þrjár dauðlegar verur, sem runnu þann-
ig eftir tímans brautum eins og kúlur í ball-
skák — og vinur minn, blaðamaðurinn kom
ekki auga á neitt spaugilegt við söguna!
Framleiðum springdýnur
Ragnar Björnsson h. f.
Hafnarfirði. — Sími 50397.
48
Reykjalundur