Húnavaka


Húnavaka - 01.05.1962, Síða 19

Húnavaka - 01.05.1962, Síða 19
HÚNAVAKA 17 — Við tökum eftir því að Jónas hefur dregizt út úr samtalinu og blundar nú værðarlega í legubekknum á móti okkur. — Jónas minn, segir Halldór bóndi og brosir — hann er að búa sig undir að finna kærustuna næsta kvöld. — Stefán minn, ég vildi að þetta væri eins fyrir þér. — Ég sé ekki betur en Stefán brosi drýgindalega, en hann segir fátt. — Hvað vilt þii segja um framtíðarbúskaþ á Islandi, Halldór? — Ég sé enga ástæðu til að vera svartsýnn, ég býst við að dugmikið fólk hafi sig áfram, hverja atvinnugrein, sem það stundar. Annars vil ég engu spá inn í framtíðina, en ég býst við, að mætti ég velja mér lífsstarf á ný, þá mundi það sama verða ofan á miðað við svipaðar aðstæður. — Mér finnst búskapur gefi mér bczt svigrúm, og ég gct ekki kvartað undan því, að ekki hafi gefist tími til tómstunda. En einvrkja búskap tel ég böl hverjum þeim, sem einhverja gleði finnur aðra en þrældóminn. — Hvers þarf svo íslenzkur landbúnaður mest með í dag? — Meiri búvísinda — meiri þekkingar og rannsókna á því hvað bezt geti dugað atvinnuveginum til eflingar — og hærri búrentu. ■—- Hvað segir þú um hugmyndina að sameiginlegu byggðasafni Hún- vetninga og Strandamanna að Reykjaskóla. — Ég er mjög hlynntur því máli. Byggðirnar umhverfis Húnaflóa áttu svo margt sameiginlegt í fortíðinni að ýrnsar þeirra tíma rninjar eru á vissan hátt sameign þeirra. Gott er líka að tengja þetta safn við skóla, á þann hátt styrkjast tengsl ungu kynslóðarinnar við fortíðina og þau mega hvergi rofna. Allur gróður sprettur upp frá rót — „rótarslitinn visnar vísir“. Það sem gert hefur okkar fámennu þjóð að þjóð er að hún hefur aldrei rofið sin menningartengsl til fulls. Við getum verið börn hins nýja tíma, tekið upp tækni hans, hvers konar framfarir og lífsþægindi. En við megum aldrei gleyma því, hvaðan við erum komin. Nú gefum við gaum að bókasafni Halldórs bónda, sem okkur sýnist mikið og vel um gengið. Þegar við fáum leyfi til að athuga það nánar, er okkur ljóst að sá hlýtur að vera bókamaður, sem valið hefur í þenn- an skáp. En eftir því, sem við komumst næst koma hér ekki öll kurl til grafar. — Þitt uþpáhaldsskáld, Halldór? — Því er erfitt að svara. Ég les Jró nokkuð. Gunnar Gunnarsson er
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108

x

Húnavaka

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Húnavaka
https://timarit.is/publication/1122

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.