Húnavaka - 01.05.1962, Blaðsíða 19

HÚNAVAKA
17
— Við tökum eftir því að Jónas hefur dregizt út úr samtalinu og
blundar nú værðarlega í legubekknum á móti okkur.
— Jónas minn, segir Halldór bóndi og brosir — hann er að búa
sig undir að finna kærustuna næsta kvöld. — Stefán minn, ég vildi að
þetta væri eins fyrir þér.
— Ég sé ekki betur en Stefán brosi drýgindalega, en hann segir fátt.
— Hvað vilt þii segja um framtíðarbúskaþ á Islandi, Halldór?
— Ég sé enga ástæðu til að vera svartsýnn, ég býst við að dugmikið
fólk hafi sig áfram, hverja atvinnugrein, sem það stundar.
Annars vil ég engu spá inn í framtíðina, en ég býst við, að mætti ég
velja mér lífsstarf á ný, þá mundi það sama verða ofan á miðað við
svipaðar aðstæður.
— Mér finnst búskapur gefi mér bczt svigrúm, og ég gct ekki kvartað
undan því, að ekki hafi gefist tími til tómstunda. En einvrkja búskap
tel ég böl hverjum þeim, sem einhverja gleði finnur aðra en þrældóminn.
— Hvers þarf svo íslenzkur landbúnaður mest með í dag?
— Meiri búvísinda — meiri þekkingar og rannsókna á því hvað bezt
geti dugað atvinnuveginum til eflingar — og hærri búrentu.
■—- Hvað segir þú um hugmyndina að sameiginlegu byggðasafni Hún-
vetninga og Strandamanna að Reykjaskóla.
— Ég er mjög hlynntur því máli. Byggðirnar umhverfis Húnaflóa
áttu svo margt sameiginlegt í fortíðinni að ýrnsar þeirra tíma rninjar
eru á vissan hátt sameign þeirra. Gott er líka að tengja þetta safn við
skóla, á þann hátt styrkjast tengsl ungu kynslóðarinnar við fortíðina og
þau mega hvergi rofna.
Allur gróður sprettur upp frá rót — „rótarslitinn visnar vísir“. Það
sem gert hefur okkar fámennu þjóð að þjóð er að hún hefur aldrei
rofið sin menningartengsl til fulls. Við getum verið börn hins nýja tíma,
tekið upp tækni hans, hvers konar framfarir og lífsþægindi. En við
megum aldrei gleyma því, hvaðan við erum komin.
Nú gefum við gaum að bókasafni Halldórs bónda, sem okkur sýnist
mikið og vel um gengið. Þegar við fáum leyfi til að athuga það nánar,
er okkur ljóst að sá hlýtur að vera bókamaður, sem valið hefur í þenn-
an skáp. En eftir því, sem við komumst næst koma hér ekki öll kurl til
grafar.
— Þitt uþpáhaldsskáld, Halldór?
— Því er erfitt að svara. Ég les Jró nokkuð. Gunnar Gunnarsson er