Húnavaka - 01.05.1978, Page 146

144
HÚNAVAKA
Síðustu árin gekk Baldur ekki heill til skógar. Vorið 1971 fékk
hann fyrst aðkenningu heilablæðingar. Hann náði sér að mestu eftir
það áfall, en fleiri komu á eftir. Síðustu tvö ár ævinnar dvaldi hann
mest á sjúkrahúsum.
Ævi Baldurs varð ekki löng en töluvert innihaldsrík. Við minn-
umst ekki sjúkdómsins nú, heldur mannsins sem þroskaðist þrátt
lyrir sjúkdómmn. Baldur vissi um nálægð dauðans. Hann vissi að
kallið gæti kornið á hverri stundn. Þessari vitneskju tók hann skyn-
samlega. Athafnir hans einkenndust af stefnufestu. Aldrei brá fyrir
vonleysi eða uppgjöf. Hann gekk að hverju verki með áhuga og
dugnaði, bjó í haginn fyrir konu sína og börn.
Þá var Baldur mikill hvatamaður að — og einn af stofnendum —
Hjálparsveitar skáta á Blönduósi. Þessu málefni var hann drjúgur
liðsmaður. Hann eignaðist rnarga trausta vini þótt ævin yrði ekki
löng. Þegar við minnumst látinna, þá minnumst við einnig Krists,
sem dó ungur og reis upp frá dauðum. Treystum orðum hans er
hann sagði: „Sjá, ég geri alla hluti nýja.“
Heiðrún Þórarinsdóttir andaðist á heimili sínu Eldjárnsstöðum í
Blöndudal 3. júní. Hún var fædd á Blönduósi 9. ágúst 1944. Foreldr-
ar hennar eru hjónin Helga Kristjánsdóttir og Þórarinn Þorleifsson
afgreiðslumaðnr. Heiðrún var næstelst sjö alsystkina en eina hálf-
systur átti hún eldri. Öll eru Jrau, systkini Heiðrúnar, á lífi og flest
búsett í héraðinu.
Heiðrún ólst upp hjá foreldrum sínum á Blönduósi og Jrar gekk
hún í skóla. Að skólanámi loknn fór hún í vist í sveit. Hún var eitt
sumar á Kagaðarhóli og annað í Hnjúkahlíð. Síðan var hún tvö ár
í Litladal. Þegar Heiðrún var í l.itladal kynntist hún Þorsteini Sig-
urvaldasyni á Eldjárnsstöðum. Þau, Heiðrún og Þorsteinn, opinber-
uðu trúlofun sína árlð 1962 og flutti hún þá nm haustið að Eldjárns-
stöðum.
Heiðrún og Þorsteinn eignuðust ekki börn en jafnan voru ung-
lingar hjá þeim í sveit á sumrin. Einn dreng höfðu þau alið upp frá
unga aldri.
Heiðrún var jafnan glaðvær og hress í bragði. Hún var heimakær
og liafði yndi af að taka á móti gestum. Hún var barngóð og sam-
viskusöm.