Morgunblaðið - 18.05.2015, Qupperneq 11

Heimilið og kirkjan Fjölskyldan samankomin við heimilið á Brunnstíg með Keflavíkurkirkju í baksýn. Frá vinstri
eru Helga, séra Erla, Guðríður, Hinrik og Sveinn Ólafur Magnússon eiginmaður Erlu.
Erla kláraði svo námið við
guðfræðideild Háskóla Íslands og
tók kandídatsprófið þaðan. Í fram-
haldi óskaði söfnuðurinn eftir því
að Erla fengi prestvígslu. Hún
hafði þá fundið fyrir aukinni þörf
fyrir að opna sig og fá að boða
trúna í verki og orði. Nokkru
seinna kom kom svo ungur tónlist-
armaður úr Keflavíkur í starf org-
anista, Arnór Brynjar Vilbergs-
son, sem þá hafði starfað á
Norðurlandi um skeið og í samein-
ingu byggðu prestar og organisti
það mikla starf sem nú er í kirkj-
unni. Erla segir þau hafa verið
mikla vini í gegnum tíðina og
kirkjuna hafa verið blessaða af
góðu starfsfólki.
Eiginmaðurinn stendur
vaktina öllum stundum
Eftir að ljóst var að Erla
myndi gegna stöðu sóknarprests í
Keflavík óskaði hún eftir styrk og
Guðsblessun enda veit hún að
starfinu fylgir meiri verkstjórn,
ábyrgð og utanumhald en í starfi
æskulýðsfulltrúa og prests. Hún
veit líka að enn meira á eftir að
mæða á eiginmanninum og tekur
skýrt fram að hún gæti ekki sinnt
þessu ábyrgðarmikla starfi sem
ekki er unnið við stimpilklukku
með þrjú ung börn á heimilinu án
góðs maka. „Ég er oft spurð að
því hvort þetta sé ekki álags- og
erfiðisvinna og hvernig maður geti
verið svona mikið í erfiðum málum
og sorginni, sem oft ber brátt að.
Ég hugsa alltaf um eiginmanninn
sem stendur vaktina og gerir mér
það kleift að sinna þessu starfi og
að ég geti verið til staðar fyrir
fólkið mitt. Það er hringt öllum
tíma sólarhringsins og við erum
alltaf á vakt.“ Erla segir það ekki
erfitt að vinna með fólki í sorg-
inni, í þeirri vinnu felist mikill
lærdómur og hún sé meyr. Erf-
iðara sé samviskubitið, að hún sé
ekki að gera nógu mikið og vel í
vinnunni og ekki nógu mikið og
vel heimafyrir. „Við prestar
vinnum á kvöldin og um helgar og
alla rauðu dagana og heima eru
þrjú börn, 3 og 4 ára og á 13. ári.
Þau spyrja gjarnan, þarftu aftur
að fara? En ég er heppin að eiga
húslegan mann sem gengur í öll
verk heimafyrir. Hann veit líka að
oft þarf ég andlegt rými, starfið
tekur á.“ Heimilið er steinsnar frá
kirkjunni og oftar en ekki horfa
börnin á eftir mömmu sinni yfir í
kirkjuna eða utan við kirkjuna í
líkfylgd. Turnklukkan gegnir hlut-
verki eldhúsklukku og ómur
kirkjuklukkunnar í gleði og sorg-
um berst um allt húsið.
Lestur góð hugleiðsla
Erla segir að það sem geri
fjölskyldulíf þeirra gott sé að þau
hjónin lifi fyrir börnin og að allar
frístundir séu helgaðar fjölskyld-
unni. Þau vinni að því öllum árum
að skapa börnunum góðar minn-
ingar með skemmtilegum hefðum
á borð við húslestra. „Heimilið er
mjög mikill lestur og það er lest-
ur, bænir og söngur á hverju
kvöldi. Húslestur er einu sinni í
viku. Þá er slökkt á sjónvarpi og
allir sitja og hlusta á lestur.
Mamman er að alltaf að reyna að
koma á hefðum sem flestar hafa
lifað. Bókalestur hefur alltaf verið
mjög mikilvægur hjá mér og hann
er líka góð hugleiðsla, maður fer í
annan heim. Hann eigum við öll
saman en okkur finnst líka gaman
að fara saman í leikhús, sund og
út að hjóla. Þessar dýrmætu hefð-
ir er eitt að því marga sem vinnan
hefur gefið mér, þegar fólkið er að
rifja upp góðu stundirnar og hvað
hefur skipt það máli.“
Hefði hún tíma fyrir sjálfa sig
sagði Erla tvennt standa upp úr,
að labba ein og eiga bænina og
sitja í uppáhaldsstólnum sínum á
heimilinu og lesa lífsstílsblaðið Bo-
lig, sem Erla kynntist á náms-
árunum í Kaupmannahöfn. „Marg-
ir sem keyra framhjá mér hugsa
örugglega að það sé eitthvað að
þessari konu, sem tali við sjálfa
sig. Ég fer með bænir upphátt,
jafnvel þegar ég er undir stýri, en
gangan, ferska loftið og bænin
finnst mér best og þannig næri ég
mig.“ Erla sagði fólk kannski ekki
skilja hvernig bænin virkaði fyrr
en það færi að nota hana. Hún
væri mikið máttartæki. „Mínar
gæðastundir eru þegar allir eru
sofnaðir og ég er ein í stólnum
mínum í stofunni og er að skoða
Bolig-blöð. Ég elska það. Ég hef
ofsalega mikinn áhuga á hönnun
og öllu þessu smá og stóra í hönn-
un. Ég hef lengi átt þennan áhuga
og ég er alltaf að breyta og hef
gert alveg frá því að ég var barn.
Ég gleymi mér í þessu og það var
yndislegt að vera í guðfræði í
Kaupmannahöfn, alveg við Strikið
og geta notað frímínúturnar í að
fara í búðirnar í kring og skoðað
fallega muni. Ég var auðvitað fá-
tækur námsmaður og gat lítið
keypt en ég hjólaði um og bar út
Jyllands-posten og eiginmaðurinn
vann við að setja ávexti í körfu
fyrir fyrirtæki svo ég gæti keypt
einhverja stóla og ljós, sem síðar
fylgdu okkur til Íslands.“
„Ég er oft spurð að því
hvort þetta sé ekki
álags- og erfiðisvinna
og hvernig maður geti
verið svona mikið í erf-
iðum málum og sorginni
sem oft ber brátt að.“
DAGLEGT LÍF 11
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 18. MAÍ 2015
Söngleikurinn Líf og friður var frumsýndur í Kirkjulundi í Keflavíkur-
kirkju á uppstigningardag. Í söngleiknum er unnið út frá biblíusögunni
um Örkina hana Nóa og bregða börnin sér í hlutverk dýranna í örkinni.
Þau reyna að grafast fyrir um orsök flóðsins og rifja upp liðnar stundir
sem eru misferskar í minni dýranna. Rigningin er orðin þreytandi og
þau vilja komast úr örkinni. Að sögn Erlu er fallegur boðskapur í sög-
unni sem vel kemst til skila í túlkun barnanna. Öll eru þau á grunn-
skólaaldri og hafa verið við æfingar undir stjórn Írisar Drafnar Halldórs-
dóttur og Freydísar Kneifar Kolbeinsdóttur undanfarna þrjá mánuði.
Uppfærslan er liður í 100 ára afmælishátíð kirkjunnar. Höfundur verks-
ins er Per Harling en þýðingu gerði sr. Jón Ragnarsson. Um tónlistar-
stjórn sér Arnór Vilbergsson, organisti Keflavíkurkirkju.
Líf og friður verður sýnt í kvöld kl. 19:00 í Kirkjulundi, einnig 20. maí
kl. 19:00. Þetta eru síðustu sýningar.
Líf og friður Í söngleiknum bregða börnin sér í hlutverk dýranna í örkinni hans
Nóa og reyna að grafast fyrir um það sem olli flóðinu mikla.
UPPFÆRSLA Á 100 ÁRA AFMÆLISHÁTÍÐ KIRKJUNNAR
Líf og friður
Breskar konur virðast takaþví misvel að blístrað sé áeftir þeim. Sama á efalítið
við um kynsystur þeirra víðast
hvar. Flestum finnst athæfið að
vísu ekki þurfa að koma til kasta
lögreglunnar, þótt einni af hverjum
fimm konum þætti það móðgandi
og um leið kynferðisleg áreitni. Sú
er a.m.k. niðurstaða könnunar sem
The Sunday Times lét gera í kjölfar
heitra umræðna sem Poppy Smart,
23 ára verkefnastjóri hjá markaðs-
fyrirtæki, kom nýverið af stað.
Smart hafði kvartaði við lögregl-
una um að byggingarverkamenn
áreittu hana á leiðinni í vinnuna,
blístruðu á eftir henni og störðu á
hana auk þess sem einn mannanna
gekk eitt sinn af ásetningi í veg fyr-
ir hana. Smart kvaðst vilja koma
mönnunum í skilning um að athæfið
væri móðgandi.
Á könnu vinnuveitenda
Samkvæmt könnun YouGov á
viðhorfi tæplega tvö þúsund full-
orðinna kvenna og karla til þessara
mála kom í ljós að 62% kvennanna
og 58% karlanna fannst óviðeigandi
að lögreglan hefði afskipti af blístr-
urunum. Engu að síður var tæpur
helmingur þátttakenda á því að
ekki væri viðunandi að karlar
blístruðu á eftir konum. Ein af
hverjum þremur konum var þeirrar
skoðunar að það væri hrós að karl-
ar blístruðu á eftir þeim. Einn karl
af hverjum fimm og ein kona af
hverjum tíu viðurkenndu að hafa
blístrað á eftir einhverjum af gagn-
stæðu kyni.
Lögreglan tók kvörtun Poppy
Smart til skoðunar, en komst að
þeirri niðurstöðu að málið væri á
könnu vinnuveitenda byggingar-
verkamannanna.
Samskipti kynjanna
Getty Images
Hrós? Ein af hverjum þremur kon-
um leit á blístrið sem hrós.
Blístrið
kært
ÖRYGGISVÖRUR
VERKTAKANS
–Þekking og þjónusta í 20 ár