Morgunblaðið - 18.05.2015, Blaðsíða 20

Í síðustu ferð
minni norður horfði
ég á fallega á renna
til sjávar. Bjarma
sló á hana er hún hríslaðist í
sveigjum og beygjum eftir eng-
inu til sjávar. Ein á er sem heilt
lífríki, uppeldisstöð seiða, nær-
ingarrík og vex í flóðum. Mamma
var, er og verður slíkt lífríki sem
kallar mann til sín og gefur af sér,
kærleiksrík kona með stórt
hjarta. Hún rétti mér höndina á
sínum tíma þegar ég varð móð-
urlaus og hefur leitt mig æ síðan
þó litla höndin hafi stækkað.
Mamma var nefnilega kjarna-
kona, það stoppaði hana fátt, ef
upp komu farartálmar þá beið
hún ekki eftir að aðrir redduðu
málunum, hún gekk í verkefnin.
Drífandi, listræn og kraftmikil en
hógværð og lítillæti hafði hún til-
einkað sér. Man alltaf þegar
Markús kom fyrst í heimsókn,
eldhúsborðið var drekkhlaðið, en
hún bað hann að gera sér gott af
þessu lítilræði.
Jórunn
Sigurðardóttir
✝ Jórunn Sigurð-ardóttir fædd-
ist 12. nóvember
1926. Hún lést 25.
apríl 2015.
Útför Jórunnar
fór fram 7. maí
2015.
Umhverfið mótar
manneskjur að ein-
hverju leyti, sögur
frá Stokkhólma og
Hjaltastöðum og líf-
inu almennt á upp-
vaxtarárum
mömmu lýsa svo
miklum breytingum
á þjóðfélagsháttum.
Það er í raun allt
annar heimur sem
við búum í núna.
Það er þó dýrmæt reynsla að
hafa fengið að kynnast aðeins lífi
og starfi þessa fólks sem ruddi
brautina fyrir okkur sem yngri
eru. Gleðin og kátínan voru ekki
langt undan og sögurnar lifa.
Við mamma heyrðumst oft í
síma því landfræðilega var dálítið
langt á milli. Ósjaldan var hringt
og spurt út í helstu staðreyndir
lífsins. Maður kom aldrei að tóm-
um kofanum. Íslenskt mál, staf-
setning, orðalag, málshættir, orð-
tök, landafræði, ljóðin, já ljóðin.
Þau lærði hún fyrir margt löngu
en eins og gerst hefði í gær; heilu
bálkarnir, Gunnarshólmi, Ó, Guð
vors lands o.fl. o.fl.
Mamma veiktist af geðsjúk-
dómi líkt og ég sjálf áður. Veik-
indin tóku yfir líf hennar um
stund. En ég dáist af þrautseigju
hennar og vilja til að ná tökum og
bata því það er mikið átak, komin
20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 18. MAÍ 2015
Elskulegur vinur
minn og samstarfs-
félagi er fallinn frá.
Kjartan Trausti
Sigurðsson. Ég kynntist honum
vorið 1998 á Mallorca þegar ég
var að byrja í fararstjórn, þá
var Kjartan Trausti búinn að
vinna í mörg ár sem fararstjóri
og hafði mikla reynslu. Við
brölluðum margt saman á þess-
um árum, á Mallorca, Beni-
dorm, Krít, Almería og á Gran
Canaría. Það var oft hlegið og
gaman þegar við vorum saman.
Sigrún, sambýliskona hans á
þessum árum, var þá með okkur
en hún er látin fyrir nokkrum
árum.
Kjartan Trausti missti son
sinn Sigurð Trausta sem búsett-
ur var í Danmörku í vinnuslysi
22. febrúar 2006 og var það
mikil sorg en hann vann úr því
eins vel og hann gat með hjálp
Guðs enda Kjartan Trausti trú-
aður maður. Dóttir hans Kjart-
ans Trausta, hún Kristín, hefur
búið í mörg ár í Danmörku
ásamt eiginmanni sínum og
Kjartan Trausti
Sigurðsson
✝ KjartanTrausti Sig-
urðsson fæddist 22.
september 1939.
Hann lést 12. apríl
2015. Útför hans
fór fram 30. apríl
2015.
þremur börnum.
Hann talaði alltaf
fallega um dóttur
sína og fjölskyldu
hennar við mig og
heimsótti þau oft til
Danmerkur.
Síðustu árin
vann Kjartan
Trausti sem
skemmtanastjóri
og fararstjóri á
vorin og haustin.
Kjartan Trausti kom inn heilt
sumar árið 2011 og unnum við
saman á Almería og svo aftur
hluta úr sumri á Benidorm sum-
arið 2012. Þá hitti ég vinkonu
hans, hana Ester, og voru þau
mjög glöð saman. Ég heimsótti
Kjartan Trausta ásamt Birgittu
dóttur minni í lok janúar á
þessu ári og þá var hann nýbú-
inn að greinast með MND og
hafði hrakað mikið frá því ég sá
hann síðast sem var í október
2014. Við heimsóttum hann á
Borgarspítalann og þegar við
komum var fullt af góðu fólki
hjá honum í heimsókn.
Takk, Kjartan Trausti, fyrir
allar góðar stundir sem við höf-
um átt saman í gegnum árin.
Megi minning um góðan mann
lifa í hjörtum okkar allra.
Ég votta Kristínu og fjöl-
skyldu hennar, Unni, Ester og
öðrum aðstandendum samúð.
Kristín Tryggvadóttir.
Létt er að stíga lífsins
spor,
ljúf er gleðin sanna,
þegar eilíft æsku vor,
er í hugum manna.
(RG)
Sumarið 1999 leigði ég íbúð á
Snorrabraut 32 og kynntist þar
systrum úr Grímsey, þeim Ósk
og Þórunni Jónsdætrum, sem
bjuggu hvor á sinni hæðinni.
Fljótt tókust góð kynni milli
okkar og við hjálpuðumst að
með margt rétt eins og góðir
grannar gera. Ég reyndi að
vera þeim innan handar með
ýmislegt og þær voru mér innan
handar með dætur mínar sem
ég eignaðist árin 2000 og 2005.
Ósk var mjög jákvæð og létt í
skapi að eðlisfari og síðan var
hún afskaplega iðin kona. Hún
setti sig yfirleitt vel inn í þjóð-
málin og fylgdist vel með frétt-
Ósk Jónsdóttir
✝ Ósk Jónsdóttirfæddist 5. nóv-
ember 1922. Hún
lést 19. apríl 2015.
Útför Óskar var
gerð 30. apríl 2015.
um. Hún mátti ekk-
ert aumt sjá og var
alltaf boðin og búin
að leggja hönd á
plóg. Hún lagði sitt
af mörkum til
styrktar bágstödd-
um nær og fjær.
Ósk var gjafmild
með eindæmum og
mjög umhyggju-
söm. Hún var einn-
ig mjög listræn og handlagin og
eftir hana liggur handverk af
ýmsu tagi. Hún gaf okkur t.d.
ámálað tíu manna jólamatar-
stell, útskorna klukku, könnur
með nafni dætranna, hitaplatta
og prjónakjól, svo fátt eitt sé
nefnt. Eftir að ég flutti af
Snorrabrautinni árið 2006 hélt
ég sambandi við þær systur og
þær fylgdust með fjölskyldunni
minni stækka. Laufey á góðar
minningar frá heimsóknum okk-
ar til Óskar og er nivea-kremið
hjá útvarpinu ofarlega á lista.
Ég og fjölskylda mín erum af-
skaplega þakklát fyrir góð
kynni og vottum fjölskyldu Ósk-
ar samúð okkar.
Valdís Vera Einarsdóttir.
Aldurhniginn
heiðursmaður hef-
ur kvatt eftir giftu-
ríka för og góða á
lífsins leiðum. Fá-
ein kveðjuorð skulu honum
helguð frá okkur Hönnu, en
Þórhalli kynntumst við í Góð-
templarastúkunni Einingunni,
þar sem var gnótt góðra félaga.
Þórhallur var hinn verkfúsi og
veituli þegn sem hvarvetna lét
gott af sér leiða, einstakt prúð-
menni var hann. Um hann gilda
orðin hinn trúfasti og trausti,
þar sem drengskapur var æv-
inlega boðorðið æðsta. Þar átti
bindindishreyfingin sinn dygga
boðbera, ómetanlegir eru slíkir
menn hverri hreyfingu, sem
bera með sér stefnufestu heiðr-
ar hugsjónar og það gjörði Þór-
hallur vissulega, það var ein-
kenni hans og aðall.
Á merkisafmæli Þórhalls orti
ég til hans smáljóð sem helgað
var hans lífsmunstri sem var
okkur báðum svo hugumkært,
þar sem þetta var m.a.:
Myndir bjartar muna hræra,
miklar þakkir viljum færa.
Þórhallur
Halldórsson
✝ Þórhallur Hall-dórsson fædd-
ist 21. október
1918. Hann lést 23.
apríl 2015. Þórhall-
ur var jarðsunginn
4. maí 2015.
Stöðugt erum stolt af
þér.
Vinartryggð þín öllum
ornar,
ávallt rækir dyggðir
fornar.
Heill og sannur halur
er.
Já, hann var
heill og sannur, en
hann var líka fjöl-
hæfur og hann
varð öllum kær
sem fengu honum kynnst. Hann
var orðheppinn og kryddaði við-
ræðurnar með þessari góðlát-
legu, en snjöllu kímni sem var
honum svo eiginleg. Hann var
afar verkfær maður, hvar sem
hann kom að verki og kom sér
einstaklega vel við alla,
skemmtilegur félagi um leið,
verklaginn, ötull og ósérhlífinn
og ekki má gleyma því að hann
var með græna fingur eins og
sagt er. Hann var hamingju-
hrólfur í einkalífi, átti ljómandi
eiginkonu þar sem hún Sigrún
var sem bar með sér reisn, dug
og elskusemi og veitti honum
alúðarfulla umhyggju þegar
syrti að í hugarranni hans. Við
Hanna sendum henni og börn-
um hans öllum okkar einlæg-
ustu samúðarkveðjur. Kvaddur
er höfðingi hollra lífshátta og
vænna verka. Þar fór dáðríkur
drengskaparmaður.
Helgi Seljan.
Látinn er öðling-
urinn, atorkumað-
urinn og Siglfirð-
ingurinn hann
Ásgeir í Versló, eins
og hann var títt
nefndur. Hann var þjónustulipur
maður af Guðs náð og lagði aldr-
ei illt orð til nokkurs manns og
nutu margir þess að eiga hann
að. Hann hafði gaman af að
rækta garðinn sinn, hvort sem
það var heima við hús hans eða
kartöflugarð sem hann hlúði að
með alúð. Enda lúrði í honum dá-
lítill bóndi. Hann uppskar eins og
hann sáði frá eiginkonu sinni og
fjölskyldu sem voru stolt hans og
gleði. Til vinnu var hann þjarkur
og gekk í hvað sem til féll með
trompi. Oft stóð hann á bryggj-
unni til að ná í kostlistann þegar
skip lögðu að, greip spottann,
festi og hoppaði síðan um borð og
Ásgeir Björnsson
✝ Ásgeir Björns-son fæddist 22.
janúar. Hann lést
24. apríl 2015. Ás-
geir VAR jarðsung-
inn 4. maí 2015.
gaf sér stundum
tíma til að fá sér
kaffisopa og spjalla.
Átti hann marga
góða kunningja þar
sem sjómenn voru.
Þessar fátæklegu
línur eru þakklæti
okkar til hans Ás-
geirs fyrir langa og
góða samveru í lífs-
ins ólgusjó.
Hólssveinabragur
Við Hólssveinar erum hraust-
leikamenn,
hugprúðir djarfir glaðir í senn.
Orðin þau fjúka og aurarnir með,
ekkert í banka lendir.
Tíkall í gær og tólfkall í dag
og tökum svo glaðir Hólsmannabrag
og hrópum svo snjallt að heyrist um
allt
húrra, við erum kenndir.
(Bjarki Árnason)
Samúðarkveðjur til Sigrúnar
og fjölskyldunnar allrar, Guð
blessi ykkur. Far þú í friði, kæri
vinur.
Guðmunda og Margrét
(Maddý).
Vatnar Viðars-
son hefur verið fjöl-
skyldu minni afar
hjartfólginn þau ár
sem við höfum feng-
ið að njóta vináttu
hans og félagsskapar. Vatnar og
Brynja voru höfðingjar heim að
sækja og aufúsugestir á heimili
okkar. Það urðu miklir fagnaðar-
fundir í hvert sinn sem við hitt-
umst.
Tilvera okkar er undarlegt
ferðalag. Fáir vissu það bókstaf-
lega betur en Vatnar eða þekktu
betur þetta stórbrotna hótel okkar,
jörðina. Þau voru teljandi nánast á
fingrum annarrar handar löndin
sem hann hafði enn ekki komið til
og frásagnir hans af framandi stöð-
um voru að sama skapi margar og
heillandi. Mörgæsir í tilhugalífinu,
sporðdrekar í húsnæðisleit eða
suðuramerískir byssubófar. Alltaf
átti hann góða sögu í handraðan-
um. Vatnar átti einnig til góðlát-
lega stríðni. Helga mín, sagði hann
eitt sinn við mig með „glimt í øjet“,
þegar hann hafði heyrt af ferðum
föður míns til Venesúela. Þetta
verður allt í lagi, þeir byrja ekki að
skjóta á götum úti fyrr en eftir
klukkan sjö á kvöldin.
Margt skemmtilega danskt
mátti finna í fari Vatnars. Hann
var „lún“ og notalegur samskipt-
um og fékk sér stundum „en lille
én“. Helga mín, mikið er þetta
„hyggeligt“ hérna hjá ykkur,
sagði hann gjarnan með danskri
áherslu, þegar við snæddum sam-
an hangikjöt á Þorláksmessu, sið-
ur sem hélst óslitinn í 20 ár.
Í lífsins ferðalagi gátu leiðir
Vatnars einnig legið um ótroðnar
slóðir. Hann var af íslensku og
dönsku bergi brotinn og fluttist
hingað til lands frá Danmörku 12
ára gamall þegar foreldrar hans
slitu samvistir. Umskiptin hjá
dreng sem lýst var sem feimnum
og hæglátum voru ugglaust mikil.
Nokkru síðar er hann kominn aft-
ur til Kaupmannahafnar, í húsa-
gerðarlist við Listaháskólann og
Vatnar Viðarsson
✝ Vatnar Við-arsson fæddist
4. febrúar 1941.
Hann lést 8. apríl
2015. Útförin fór
fram 11. maí 2015.
varð að námi loknu
eftirsóttur arkitekt,
langt út fyrir raðir
Danaveldis. Andar-
unginn varð að svani.
Um það leyti sem
Vatnar fluttist aftur
til Íslands var ég í
kringum fermingar-
aldurinn. Mér er
minnisstætt þegar
þau Brynja voru að
kynnast. Þau smullu
saman í einni af áramótaveislum
ömmu Huldu. Gömul og gróin vin-
átta tengir fjölskyldur okkar sam-
an, sér í lagi foreldra Brynju og
móðurfjölskyldu mína. Spanna
vinaböndin nú fjóra ættliði að börn-
um okkar Ninna meðtöldum.
Síðan eru liðin mörg ár, með
ótal minningum og ánægjustund-
um. Afmæli og veislur. Jólalifrar-
kæfa og Þorláksmessuhangikjöt.
Spjallað í síma um daginn og veg-
inn. Hinstu rök tilverunnar.
Fallinn er frá vinur góður.
Skarð er fyrir skildi.
Við vottum Brynju og öðrum
ástvinum Vatnars innilega samúð.
Blessuð sé minning Vatnars
Viðarssonar.
Helga Guðrún Jónasdóttir, Krist-
inn R. Sigurbergsson og börn.
Kær og náinn vinur, Vatnar
Viðarsson arkitekt, lést hinn 28
apríl sl. Mér var nokkuð brugðið
þegar sameiginlegur vinur okkar
hringdi og tjáði mér látið. Ég átti
ekki von á þessu, þótt ég vissi að
hann hefði átt við veikindi að
stríða um nokkurt árabil. Hann
varð 74 ára gamall.
Vatnar var vörpulegur á velli og
aðsópsmikill og fór það ekki fram
hjá neinum þegar hann var nær-
staddur. Hann var glaðsinna og
naut þess að blanda geði við fólk,
og átti auðvelt með það. Hann
hafði góða frásagnargáfu og fannst
gaman að segja sögur. Þá var líka
gjarnan stutt í smitandi hláturinn
og hló hann hátt og innilega.
Vatnar var stálminnugur og
fjölfróður, hann gat rætt um allt
milli himins og jarðar. Hann var
einnig unnandi sígildrar tónlistar
og átti gott safn af vinylplötum og
geisladiskum.
Hann var áhugamaður um
Ástkær systir mín,
SIGRÍÐUR JÓHANNESDÓTTIR,
Ásgarðsvegi 14,
Húsavík,
lést á Heilbrigðisstofnun Norðurlands á
Húsavík föstudaginn 1. maí.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrþey að ósk hinnar látnu.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug.
Fyrir hönd aðstandenda
.
Rakel Jóhannesdóttir.
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin
að hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á
föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein ber-
ist áður en skilafrestur rennur út.
MinningargreinarÁstkær eiginmaður, faðir, tengdafaðir, afiog langafi,
STEINAR STEINSSON,
fv. skólameistari Iðnskólans í
Hafnarfirði,
lést á Landspítala - háskólasjúkrahúsi
16. maí.
Útför hans verður gerð frá Kópavogskirkju fimmtudaginn 21.
maí klukkan 11.
.
Guðbjörg Jónsdóttir,
Þór Steinarsson, Aníta Knútsdóttir,
Margrét Steinarsdóttir, Kristján S. Kristjánsson,
Erla Björk Steinarsdóttir, Björn Jakob Tryggvason,
barnabörn og barnabarnabörn.