Morgunblaðið - 19.06.2015, Síða 29

MINNINGAR 29
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 19. JÚNÍ 2015
Gutta sem ekki hófst á spjalli um
veður og tíðarfar fyrir norðan og
fyrir honum var það eins og að
segja sæll.
Lífið var Gutta gjöfult og hann
er ríkur. Þau Hrefna eignuðust
fimm glæsilegar og kröftugar
dætur og minningin um Gutta og
Hrefnu er dýrmæt.
Ég þakka Gutta fyrir gjöfula
samfylgd.
Þinn tengdasonur,
Haraldur Auðunsson.
Elsku afi,
þú ert einn mesti töffari sem
ég hef kynnst. Þú varst alltaf með
allt á tæru, nýgreiddur, -klipptur
og síungur, líkt og þú værir ekki
deginum eldri en á þeim degi sem
ég man fyrst eftir þér. Einnig var
húmorinn alltaf til staðar, já það
var mikið fjör í kringum þig enda
fór aldrei fram hjá neinum að
hann Guttormur væri mættur.
Þú varst svo sannarlega með bein
í nefinu og sjálfum þér sam-
kvæmur.
Ein gjöf sem þú gafst mér er
mér afskaplega kær. Á unglings-
árunum lagði ég mikla orku í há-
stökk og uppskar ágætlega, og
auðvitað fylgdist þú manna best
með. Gjöfin var silfurmedalía
sem þú fékkst í þrístökki á ung-
lingamóti í Skagafirði. Þó fæt-
urnir hafi háð þér mikið seinni ár-
in, voru þeir greinilega kröftugir
hér áður fyrr!
Ég hlakkaði mikið til sumars-
ins, að koma á Síðu í Víðidal og
vera með þér yfir helgi. Já, það
var hápunktur allra sumra að
komast á Síðu.
Takk, elsku afi, fyrir þau ár
sem ég fékk að eiga með þér og
allar dýrmætu minningarnar.
Guð geymi þig, afi minn, þitt
barnabarn,
Guðrún Haraldsdóttir.
Elsku afi minn,
Ég á erfitt með að trúa því að
þú sért farinn frá okkur og það
svo skyndilega. Þú varst svo góð
fyrirmynd og munum við alltaf
minnast þín sem sterks, ákveð-
ins, trausts, góðhjartaðs, orku-
mikils og duglegs manns. Þú
varst alltaf með húmorinn á rétt-
um stað og það var endalaust
hægt að hlæja yfir því sem þú lést
útúr þér. Það sem ég hugsaði oft:
vá, hversu fyndinn er hægt að
vera, þó þú værir ekki einu sinni
að reyna að vera fyndinn. Þú
hugsaðir alltaf um að öllum liði
vel og lést aðra ganga fyrir.
Ég mun geyma dýrmætar
minningar sem ég á um þig og
ömmu, allar stundirnar á Síðu og
þegar ég kom með rútunni til að
gista hjá þér um helgar á Reykja-
nesveginum þegar ég var yngri
þar sem þú varst búinn að búa
um gestarúmið fyrir mig. Það
sem mér fannst gaman að koma
til þín, fara í sjoppuna þar sem þú
keyptir handa mér ís eða það sem
ég bað um og fara á rúntinn með
þér. Á morgnana varstu svo bú-
inn að leggja á borð fyrir mig.
Merkilegast við þetta allt sam-
an er þó öll þessi fjölskylda sem
þú lætur eftir þig. Þvílíkt stór-
virki sem þú ert búinn að byggja.
Ég veit að þú ert stoltur af þess-
ari frábæru fjölskyldu sem við
eigum saman, við eigum þér allt
að þakka.
Við erum heppin með að hafa
átt þig að, elsku góðhjartaði afi
minn. Það sem mér þykir vænt
um þig.
Með söknuð og þakklæti í
hjarta,
þín,
Arna Björk Björgvinsdóttir.
Elsku afi minn, það var alltaf
gaman að heimsækja þig í Njarð-
vík. Þá hitti ég oft Óla frænda og
við fórum í Njarðvíkurskóla í
körfubolta. Það var líka gaman að
vera með þér á Síðu á sumrin, þar
var gaman að leika úti og veiða í
Faxalæk.
Leiddu mína litlu hendi,
ljúfi Jesús, þér ég sendi
bæn frá mínu brjósti, sjáðu,
blíði Jesús, að mér gáðu.
Hafðu gát á hjarta mínu,
halt mér fast í spori þínu,
að ég fari aldrei frá þér,
alltaf, Jesús, vertu hjá mér.
Um þig alltaf sál mín syngi
sérhvern dag, þó eitthvað þyngi.
Gef ég verði góða barnið,
geisli þinn á kalda hjarnið.
(Ásmundur Eiríksson)
Þitt afabarn,
Guttormur Arnór.
Ég var svo lánsöm að fá að um-
gangast afa minn alla daga. Hann
afi Gutti var einstaklega góður
maður og vildi öllum vel. Þau
voru ófá skiptin sem ég heimsótti
afa eftir skóla, þá sat hann vana-
lega í stólnum sínum að lesa dag-
blöðin með kíkinn sér við hlið. Afi
var mjög meðvitaður um um-
hverfi sitt og þekkti nánast hvern
mann í Njarðvík. Afi stóð oft við
stóra gluggann sinn á efri hæð-
inni og fylgdist með lífinu í bæn-
um. Mér hlýnaði í hvert skipti
sem ég vinkaði afa og ég fann fyr-
ir miklu öryggi í hans nærveru.
Afi var alltaf til staðar fyrir alla
og ávallt tilbúinn að rétta hjálp-
arhönd. Afi var mjög heiðarlegur
og hreinskilinn maður sem lá
ekki á skoðunum sínum, það er
eitt sem einkenndi elsku afa. Ég
var svo heppin að fá að fara hvert
einasta sumar með afa í sumar-
húsið okkar, Síðu, sem honum
var mjög annt um, þær ferðir
sitja fast í minni mínu. Á Síðu fór-
um við niður að Faxalæk og þar
fylgdist afi með okkur barna-
börnunum og kenndi að veiða sil-
unga og bleikjur, hann sýndi okk-
ur hvernig ætti að gera að
aflanum og fylgdumst við börnin
áhugasöm með. Það var alltaf
stutt í húmorinn hjá afa, hann var
vinsæll fyrir blótsyrðin sín og
gleymi ég því aldrei þegar afi
sagði „Að blóta, það er það sem
gefur lífinu gildi.“ Því er ég inni-
lega sammála, afi minn. Elsku
afi, þú hefur kennt mér svo mikið
í gegnum tíðina og verð ég þér
ævinlega þakklát fyrir það, sem
og tímann sem við fengum saman
hér. Þú munt alltaf eiga stóran
stað í hjarta mínu og fylgja mér
hvert sem ég fer. Ég trúi því inni-
lega að þið amma hafið sameinast
á ný og vakið nú yfir okkur á
himnum um ókomna tíð. Hvíldu í
friði, elsku afi.
Þitt barnabarn,
Harpa Hrund Einarsdóttir.
Elsku besti afi minn, þegar ég
hugsa um þig þá koma upp marg-
ar góðar og skemmtilegar minn-
ingar um tímann sem við áttum
saman bæði á Reykjanesveginum
og Síðu þar sem þér fannst best
að vera. Á Síðu áttum við barna-
börnin og dætur þínar góðar
stundir með þér og Hrefnu ömmu
þegar við komum öll þar saman á
sumrin. Þar var alltaf mikið fjör.
Þú varst einstaklega hjartahlýr,
hjálpsamur og góður maður sem
vildir öllum vel. Það var gaman
að sjá hvað þú hafðir sterkar
skoðanir á hlutunum enda varstu
með sterkan persónuleika sem ég
kunni vel að meta og það var allt-
af stutt í húmorinn hjá þér.
Það er sárt að þurfa að kveðja
þig, elsku afi minn, en ég veit að
þú ert kominn á betri stað núna
og að Hrefna amma hefur tekið
vel á móti þér.
Þó sólin skíni á grænni grundu
er hjarta mitt þungt sem blý,
því burtu varstu kallaður á örskammri
stundu.
Í huganum hrannast upp sorgarský.
Fyrir mér varstu ímynd hins göfuga og
góða,
svo fallegur, einlægur og hlýr
En örlög þín ráðin – mig setur hljóðan,
við hittumst samt aftur á ný.
Megi algóður guð þína sálu geyma,
gæta að sorgmæddum, græða djúp
sár.
Þó kominn sért yfir í aðra heima
mun minning þín lifa um ókomin ár.
(Höf ókunnugur).
Hrefna Lára
Sighvatsdóttir.
Í dag er til moldar borinn mág-
ur minn Guttormur Arnar Jóns-
son, en hann var giftur systur
minni, Þórveigu Hrefnu Einars-
dóttur, sem lést 17. desember
2004. Þau eignuðust fimm glæsi-
legar og vel gefnar dætur sem
hafa reynst góðir þegnar okkar
samfélags. Guttormur og Hrefna
áttu fallegt heimili sem margir
heimsóttu og var ávallt vel tekið á
móti þeim sem þangað komu. Ég
man þá tíð er móðir mín var lengi
veik, að við yngri systkinin áttum
góða að er við heimsóttum þau
Hrefnu og Guttorm. Yngsti bróð-
ir Guttorms og systursonur hans
bjuggu tíðum þar og var tekið
eins og þeir væru synir þeirra,
með góðri umhyggju og væntum-
þykju. Guttormur var góður
stangaveiðimaður og voru marg-
ar ferðirnar farnar á hans slóðir
við Vesturhópsvatn til silunga-
veiða. Hafsteinn, eldri bróðir
minn, fór oft með honum til lax-
veiða og áttu þeir góðar stundir
saman við ýmis skilyrði. Hrefna
veiktist alvarlega er aldurinn
færðist yfir og reyndust dæturn-
ar og eiginmaður henni vel allt til
yfir lauk. Þegar litið er yfir líf
kunnugra er margs að minnast,
en flestar góðar minningar eru
geymdar í huganum og koma
stundum fram er vel til hagar og
sér í lagi er aldurinn færist yfir.
Það er sagt að þegar erfiðleikar
steðja að, þá sé mikið atriði
hvernig maður tekur þeim og
þannig var Guttormur er hann
varð ekkjumaður fyrir rúmum tíu
árum, að hann sýndi skilning og
auðmýkt og reyndist dætrum sín-
um og barnabörnum vel sem og
þau honum. Spámaðurinn Kahlil
Gibran segir: Vissulega getur
engin gjöf verið meiri en sú, sem
breytir öllu lífi manns í þurrar
varir og veröldinni í uppsprettu.
Með þessu hafið þið launað mér
og heiðrað mig, að hvenær sem
ég kem að lindinni til að drekka,
finn ég vatn lífsins, sem þyrstir
sjálft. Og það drekkur mig og ég
það. Sum ykkar halda að ég sé of
stoltur og hæverskur til að þiggja
gjafir. Ég er of stoltur til að taka
við launum, en ekki gjöfum.
Kæru dætur Guttorms og
Hrefnu ásamt ættingjum og vin-
um.
Við vottum ykkur öllum inni-
legustu samúð okkar við fráfall
Guttorms og megi minning hans
lengi lifa.
Sólmundur Tr. Einarsson
og fjölskylda.
Fregnin um andlát Gutta móð-
urbróður míns var ekki neitt sem
maður átti von á strax en svona
er nú lífið, enginn veit hvernig
það þróast og síst af öllu við
mannfólkið. Veikindi hans síð-
ustu árin hafa greinilega tekið
meiri toll en maður gerði sér
grein fyrir.
Nú er lítið annað hægt að gera
en að horfa um öxl, þakka fyrir og
minnast. Ekki er hægt að minn-
ast Gutta án þess að minnast
einnig Hrefnu eiginkonu hans
sem kvaddi þennan heim fyrir tíu
árum síðan.
Þau hjónin voru alltaf eitt í
mínum huga. Sem barn dvaldi ég
langdvölum á heimili þeirra
Gutta og Hrefnu í Njarðvíkun-
um. Þar fékk ég skjól og festu, al-
úð og hlýju sem hvert barn þráir.
Þegar mig rak á fjörur þeirra
voru þau í blóma lífsins og tóku
mér opnum örmum. Ég varð
strákurinn á heimilinu og undi
mér vel hjá þeim og dætrum
þeirra fimm, þó að ég væri eng-
inn snillingur í dúkkuleik. Það má
með sanni segja að Gutti og
Hrefna tóku virkan þátt í því sem
hefur mætt mér á lífsleiðinni og
verið stór hluti af mínu lífi.
Síðustu árin hafa samskipti
okkar frænda einkennst af
skemmtilegum símtölum og
heimsóknum þar sem Gutti hefur
verið óþreytandi að segja mér frá
ýmsum atburðum og frá líðan
ættingja okkar því hann var
frændrækinn mjög. Skagafjörð-
urinn var Gutta sérstaklega hug-
leikinn enda var það skoðun hans
og trú að loftið væri betra þar,
veðrið væri betra og svo mætti
lengi telja. Ekki þótti honum
heldur leiðinlegt að dvelja á
sveitasetrinu Síðu í Vesturhópi
þó það væri ekki í Skagafirði en
það er „norðan heiða“, eins og
hann var vanur að segja.
Gutti sagði mér ótalmargar
sögur frá Skagafirði og flestar
voru þær af einstaklingum sem
voru nálægt honum í aldri og
kunni ég því oft engin deili á
þeim. Gutti lét ekki stoppa sig
hversu fáfróður ég var um hans
samferðamenn og taldi víst að ég
þekkti alla Skagfirðinga þrátt
fyrir að ég hafi farið frá Króknum
töluvert fyrir fermingaraldur. Til
að ergja ekki hann Gutta minn
ákvað ég fljótlega að hætta að
spyrja hver væri hvað og þóttist
þekkja alla þá sem hann var að
vitna í eða fjalla um. Svona er jú
bara lífið, oft er bara betra að
hlusta heldur en að trufla og
pirra sögumanninn.
Við Helga og krakkarnir minn-
umst Gutta með þakklæti og
kærleika og hugsum með ein-
lægri samúð til systranna, fjöl-
skyldna þeirra og annarra ást-
vina. Nú trúi ég að hann Gutti sé
búinn að hitta hana Hrefnu sína
og munu þau eflaust halda upp á
afmæli hennar sem er á morgun
20. júní.
Jón Viðar.
Látinn er kær bróðir og mág-
ur, Guttormur Arnar Jónsson,
sem lengi var búsettur að
Reykjanesvegi 16 í Ytri Njarð-
vík. Guttormur fæddist á Sauð-
árkróki og ólst þar upp að mestu
leyti, en var mörg sumur á Síðu í
Víðidal hjá ömmu sinni, Arndísi
Guðmundsdóttur. Þegar búskap
var hætt á Síðu keyptu Guttorm-
ur og bræður hans ásamt frænd-
um þeirra jörðina og hafa haldið
þar öllu í góðu horfi og notað til
skiptis sem sumardvalar aðstöðu.
Síða hefur ætíð verið Guttormi
mjög kær og hefur hann dvalið
þar löngum stundum nú í seinni
tíð, utan fáeina síðustu mánuðina
sökum heilsubrests. Ánægjulegt
var að heimsækja Guttorm á Síðu
alla tíð og konu hans, Hrefnu,
meðan hún var á lífi en hún lést
árið 2004 eftir erfið veikindi. Um
tvítugt hóf Guttormur að starfa
hjá varnarliðinu á Keflavíkur-
flugvelli og fór svo að hann settist
að á Suðurnesjum, kynntist sinni
ágætu og myndarlegu konu, Þór-
veigu Hrefnu Einarsdóttur, og
eignuðust þau fimm dætur, sem
bera ásamt afkomendum sínum
foreldrum sínum fagurt vitni.
Guttormur var glaðsinna mað-
ur, hress í tali og hreinskilinn og
hinn mesti reglumaður í hví-
vetna. Um skeið var það þannig
þegar við hjónin áttum leið til út-
landa, þá var það venja að gista
hjá þeim nóttina fyrir brottför.
Var þá bíllinn geymdur hjá þeim
og okkur skutlað upp á flugvöll
og svo gjarnan sótt, þegar komið
var heim aftur.
Margar ferðir áttu þau einnig
til okkar í sveitina og voru jafnan
aufúsugestir. Hrefna átti góðar
myndavélar og tók mikið af
myndum alla tíð. Þakklæti er efst
í huga fyrir mikil samskipti fyrr
og síðar. Guttormur var mjög öt-
ull að hringja til vina og vanda-
manna nú í seinni tíð og var sann-
kallaður fréttamiðill.
Við sendum dætrunum og
þeirra fólki innilegar samúðar-
kveðjur.
Hrafnhildur og Jóhannes,
Syðra-Langholti.
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir og afi,
KOLBEINN HELGASON,
fv. skrifstofustjóri,
Hrafnistu í Hafnarfirði,
lést á Landspítalanum, Fossvogi,
fimmtudaginn 11. júní.
Útförin fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju mánudaginn
22. júní kl. 13.
.
Guðrún Emilía Kolbeinsdóttir, Einar Indriðason,
Indriði Helgi Einarsson,
Kristín Kolbeinsdóttir,
Kolbeinn Vormsson,
Vormur Þórðarson,
Yngvild Svendsen,
Sindre Einarsson,
Freyr Einarsson.
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð við
andlát og jarðarför eiginmanns míns, föður,
tengdaföður og afa,
VIÐARS VALDIMARSSONAR,
Heiðarhrauni 4,
Grindavík.
Starfsfólk Víðihlíðar fær sérstakar
þakkir.
.
Þóra Sigurðardóttir,
Sigurður R. Viðarsson, Ragnheiður Magnúsdóttir,
Guðlaugur V. Viðarsson, Guðlaug Þóra Snorradóttir
og barnabörn.
Þökkum af heilum hug auðsýnda samúð og
vinarhug við andlát og útför
okkar elskulega
EIRÍKS LEIFS ÖGMUNDSSONAR,
Denna.
Fyrir hönd aðstandenda,
.
Alfreð Erlingsson, Birna Bragadóttir,
Sæunn K. Erlingsdóttir, Ragnar G.D. Hermannsson,
systkinin og fjölskyldur.
Ástkær eiginkona mín, móðir, amma og
langamma,
JÓHANNA Þ. AÐALSTEINSDÓTTIR,
Orihuela Costa Alicante,
lést 31. maí. Útförin fer fram frá
Bústaðakirkju í dag, föstudaginn 19. júní kl.
13.
.
Valdimar Jóhannsson,
Aðalheiður Gylfadóttir, Ásgeir Ólafsson,
Magnea Gylfadóttir, Hörður Einarsson,
Soffía Valdimarsdóttir, Davíð Guðmundsson,
Jóhann Valdimarsson
og afkomendur.
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin
að hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á
föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein ber-
ist áður en skilafrestur rennur út.
Lengd | Minningargreinar sem birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt að senda lengri grein. Lengri grein-
ar eru eingöngu birtar á vefnum. Hægt er að senda örstutta kveðju,
HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er unnt að tengja viðhengi við
síðuna.
Formáli | Minningargreinum fylgir formáli sem nánustu aðstand-
endur senda inn. Þar koma fram upplýsingar um hvar og hvenær sá
sem fjallað er um fæddist, hvar og hvenær hann lést og loks hvaðan og
klukkan hvað útförin fer fram. Þar mega einnig koma fram upplýs-
ingar um foreldra, systkini, maka og börn. Ætlast er til að þetta komi
aðeins fram í formálanum, sem er feitletraður, en ekki í minning-
argreinunum.
Undirskrift | Minningargreinahöfundar eru beðnir að hafa skírn-
arnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Myndir | Hafi mynd birst í tilkynningu er hún sjálfkrafa notuð með
minningargrein nema beðið sé um annað. Ef nota á nýja mynd skal
senda hana með æviágripi í innsendikerfinu. Hafi æviágrip þegar verið
sent er ráðlegt að senda myndina á netfangið minning@mbl.is og láta
umsjónarmenn minningargreina vita.
Minningargreinar