Dagblaðið Vísir - DV - 17.04.2009, Blaðsíða 19

föstudagur 17. apríl 2009 19Umræða
Hver er maðurinn?
„friðrik guðmundsson.“
Hvað drífur þig áfram?
„Kraftur.“
Hvar líður þér best?
„Mér líður best heima.“
Hvar ertu uppalinn?
„í Breiðholtinu.“
Hver er uppáhaldsmaturinn þinn?
„Kjöt í karrí.“
Hvaða bók lastu síðast?
„Ég man það ekki.“
Hvernig kom Fischer þér fyrir
sjónir?
„Vel.“
Var hann jafn sérstakur og af er
látið?
„Já, hann var það.“
Hvert er eftirminnilegasta
augnablikið með Fischer?
„Ég segi ekki frá því.“
Dansar Sæmi sig í gegnum
vandræðin í myndinni?
„Já, algjörlega.“
Hvernig var tilfinningin að leggja
loks lokahönd á myndina?
„Ég fór að gráta.“
Hvaða verkefni eru fram undan?
„Þau eru mörg.“
Ef þú mættir velja þér eina mann-
eskju til að gera heimildarmynd
um, hver yrði það?
„Ég hef eiginlega ekki hugmynd um
það.“
Ætlar þú að ferðast eitthvert í sumar?
„Nei það held ég ekki. Ég ætla að grilla
og hafa það gott í reykjavík. Kannski
fer ég í bíltúr á Þingvelli.“
ÞorStEinn HallDórSSon
43 ára huNdaeigaNdi
„Já, það er ekki búið að ákveða hvert
en ég hugsa að það verði bæði
innanlands sem utan.“
ElíaS SigurðSSon
27 ára huNdaeigaNdi
„Já pottþétt! Ég ætla örugglega til Vest-
mannaeyja og síðan til danmerkur.“
ElSa EgilSDóttir
24 ára NeMi
„Já, ég ætla að fjórhjólast á íslandi.“
ErlEnDur SigurðSSon
37 ára Málari
Dómstóll götunnar
Friðrik guðmunDSSon
er maðurinn á bakvið heimildar-
myndina Me and Bobby fischer sem
er opnunarmynd kvikmyndahátíðar-
innar Bíódagar. hann neitar að segja
frá því hver var eftirminnilegasta
stundin með Bobby fischer og líður
best heima hjá sér.
Grét þeGar
myndin var klár
„Já, bæði innlands og utan. Við ætlum
til akureyrar og síðan eitthvert til
útlanda.“
gunnar Viðar ValDimarSSon
30 ára tollari
maður Dagsins
Það var ljót aðkoman að Vatnsstíg
að morgni 15. apríl. Húsgögn lágu í
tætlum á götunni, meðan allar rúð-
ur í húsinu á nr. 4 höfðu verið brotn-
ar. Inni í húsinu höfðu gólfin verið
söguð í sundur af óeirðasveit lög-
reglunnar á meðan íbúarnir voru
bornir í burtu í járnum.
Aðkoman 11. apríl, laugardaginn
fyrir páska, hafði verið öllu viðkunn-
anlegri. Ungt fólk hafði eytt páskafríi
sínu í að gera húsið upp, á neðstu
hæð hafði verið komið fyrir „versl-
un“ sem bauð vörur eins og bækur
og geisladiska ókeypis, meðan fyr-
ir utan var eldhús sem bauð upp á
kjötlaust fæði, einnig endurgjalds-
laust. Sólin skein á Vatnsstíg sem
hafði ekki verið með blómlegra móti
lengi, enda hafði húsið á miðri göt-
unni staðið autt og verið látið grotna
niður í rúmt eitt og hálft ár. Íbúarnir
í húsunum í kring kváðust ánægðir
með þetta framtakssama unga fólk.
Áform voru uppi um blaðaútgáfu og
jafnvel ókeypis læknisþjónustu.
Hefnd svartstakkanna?
Hvað réð því þá að lögreglan fann
sig tilknúna til þess að ráðast þarna
til inngöngu? Var það í nafni einka-
eignarréttarins sem eignin var lögð
í rúst af laganna vörðum? Eða var
það ef til vill síðbúin hefnd fyrir
búsáhaldabyltinguna, þegar lög-
reglan missti um tíma yfirráð yfir
götunum? Þá hafði hún þrátt fyrir
allt á stundum komið fram við mót-
mælendur með ákveðinni virðingu,
enda ekki annað hægt þegar við svo
stóran hóp var að eiga. Minni hópa
er auðveldara að beita valdi, en ekki
er víst að þeir sem urðu vitni að at-
burðunum þennan morgun væru
jafnlíklegir til þess að hlífa lögregl-
unni fyrir grjótkasti með eigin lík-
ömum ef til þess kemur aftur.
Verslunarmiðstöðvar
og skýjaborgir
Þótt það hljómi kannski undarlega
fyrir sumum hefur reynslan annars
staðar sýnt að hústökufólk á borð
við anarkistana hækka verðið á fast-
eignum hverfa þar sem þeir þykja
hinir æskilegustu nágrannar sem
gefa umhverfinu lit. Hús sem standa
auð til lengri tíma verða hins vegar
oft að eiturlyfjabælum sem valda
nágrönnum óþægindum og líklega
er ekki langt þangað til löggan þarf
að hafa afskipti af Vatnsstíg aftur
vegna annars konar hústöku, í stað
þess að leyfa félagsmiðstöðinni að
blómstra.
Í löndum eins og Hollandi og
Þýskalandi eru í gildi ákveðnar regl-
ur um hústökur. Þar er leyfilegt að
taka yfir hús sem hafa staðið auð í
ákveðið langan tíma og eigandinn
virðist ekki líklegur til þess að nýta
á nokkurn hátt. Þetta er ekki svo
ósvipað lögum um nýtingu lands
hérlendis, þar sem fólk hefur heim-
ild til þess að tjalda á bændalóðum
svo lengi sem það gengur ágætlega
um.
lifandi fólk eða draugahús
Tóm hús í miðbænum virðist hins
vegar enginn mega nýta. Þau eru
látin standa auð meðan þeir auð-
menn sem eiga þau á pappírnum
byggja skýjaborgir sínar, verslunar-
miðstöðvar sem enginn hefur leng-
ur efni á að reisa eða versla í heldur.
Stórhýsin standa auð, skýjaborgirn-
ar eru hrundar. Það er ekki skrýt-
ið að virðing fólks fyrir einkaeign-
arréttinum hafi minnkað, enda er
varla lengur ljóst hvað hinir svoköll-
uðu auðmenn eiga í raun og hvað
tilheyrir skilanefndum bankanna
með réttu, það er að segja fólkinu
í landinu. Margar af þessum eign-
um hefur þjóðin neyðst til þess að
kaupa dýrum dómi þegar þeir sem
eiga þær að nafninu til eiga enga
innistæðu fyrir þeim og láta okkur
sitja eftir með reikningana. Niður-
staðan er tóm glerhýsi, hvítir fílar úti
um allan bæ sem engum gera gagn.
Ef til vill þarf að skilgreina eignar-
réttinn upp á nýtt.
Tómu húsin í miðbænum eru
tákn horfinna tíma, þjóðfélags sem
var reist á sandi og gat því ekki staðið
til lengdar. Hústökufólkið við Vatns-
stíg trúir á nýjan og betri heim. En
því miður virðist sá gamli ekki ætla
að láta undan átakalaust.
Óttinn við það sem er ókeypis
mynDin
Hugað að viðhaldi starfsmenn alþingis huga nú að því að skipta út gleri og gluggapóstum sem skemmdust í svonefndri janúarbyltingu. Beðið er eftir sérgerðu öryggisgleri
til skiptanna. sigtryggur ari Jóhannsson ljósmyndari smellti af mynd á leið sinni til að fylgjast með þingfundi en vonast er til þess að þingi ljúki sem fyrst.
kjallari
Valur
gunnarSSon
rithöfundur skrifar
„Það er ekki skrýtið
að virðing fólks fyrir
einkaeignarréttinum
hafi minnkað.“