Dagblaðið Vísir - DV - 17.06.2009, Blaðsíða 12

Svarthöfði hefur takmarkalít-inn áhuga á öllum þeim veil-um og andlegum sýkingum sem leynast í hinum myrk-
ari og illrannsakanlegri skúmaskot-
um mannshugans. Þess vegna hefur
Svarthöfði haft nánast sjúklegan
áhuga á Kópavogi og því fólki sem kýs
að búa þar af fúsum og frjálsum vilja
í skjóli einhliða yfirlýsingar einræð-
isherrans þar í bæ um að þar sé gott
að búa.
Svarthöfða þykir Kópavogur ekki síst áhugaverður vegna þess hversu vel hin vanheilaga þrenning bæjarstjórans, trú-
arleiðtogans og klámkóngsins hefur
þrifist innan bæjarmarkanna. Þessir
þrír höfðingjar; Gunnar bæjarstjóri,
Gunnar í Krossinum og Geiri á Gold-
finger hafa allir gert út á hina ýmsu
veikleika mannsandans með fanta-
góðum árangri. Gunnar í Krossinum
sinnir ístöðulausum einfeldningum
sem sækja bæði lífsfyllingu og tilgang
í digurbarkalegan boðskap hans um
hlýjan faðm Guðs með tilheyrandi
fordæmingu á samkynhneigð og öðr-
um álíka miðaldaviðhorfum. Hann
Gunnar Þorsteinsson býður sko ekki
syndinni í kaffi í Hlíðarsmáranum!
Syndin er samt síður en svo á vergangi þar sem hún býr í góðu yfirlæti hjá Ásgeiri Dav-íðssyni á Smiðjuveginum þar
sem hún teygar gullið freyðivín þar til
dagur rís undir silkimjúkum vernd-
arvæng lénsherrans mikla Gunn-
ars Inga Birgissonar sem hefur deilt
og drottnað yfir Kópavogi lengur en
yngstu Kópavogsbúar muna. Gunnari
I. er nefnilega ekkert sérstaklega í nöp
við syndina þótt hann virðist nú fyrst
og fremst hallur undir gamaldags ís-
lenska spillingu sem hefur
verið ær og kýr allra al-
vöru sjálfstæðismanna
frá því land byggðist.
Biksvart spillingarkaff-
ið hefur því mallað á
könnunni hjá Gunn-
ari árum saman á
bæjarskrifstofunum í
Fannborginni en nú
er það viðbrunnið og
svo gallsúrt að meira
að segja framsóknar-
mönnum
þar í bæ
svelg-
ist á
sop-
an-
um og kalla þeir nú ekki allt ömmu
sína þegar frændhygli, vinargreiðar og
auðsöfnun í krafti stjórnmálaspilling-
ar eru annars vegar.
Spillingartaktar og gerræði í stjórnsýslu fóru alveg úr tísku á Íslandi í október á síðasta ári þegar einhver vísir að siðvæð-
ingu hófst á Íslandi. Af illri nauðsyn
vel að merkja vegna þess að spilling,
eins og við þekkjum hana hér, er okk-
ur í blóð borin. Og nú er síðasta vígi
íhaldsspillingar fallið með brotthvarfi
lénsherrans Gunnars Birgissonar.
Þrátt fyrir allt sem á undan er gengið
kveður samt stór hluti bæjarbúa, og
þá helst sjálfstæðismenn, bæjarstjór-
ann fallna með tárum. Sumum finnst
þetta með hinum mestu ólíkindum
en Svarthöfði skilur vel tilfinningar
þeirra Kópavogsbúa sem reka nú upp
ramakvein og syrgja bæjarstjórann
sem þeim finnst vera hvorki meira né
minna en mikilmenni.
Geir H. Haarde fékk ekki einu sinni svona heitar kveðjur frá undirlægjum sínum og eiginlega þarf sjálfstæðisfólk
að leita til drottins þeirra almáttugs,
Davíðs Oddssonar, til þess að finna
einhvern sem jafnast á við Gunnar.
En skýringin á fylgispekt kópavogsí-
haldsins við Gunnar er augljós þeim
sem til þekkja. Gunnar breytti nefni-
lega ömurlegu krummaskuði í stór-
borg. Ríki í ríkinu með smáralindum
og skýjakljúfum. Gunnar, sem góðu
heilli átti fullt af jarðýtum, breytti illa
skipulögðu kaosi moldarslóða og mal-
arvega í alvöru
bæ og tókst
svo vel til að
nú er flestum
gleymd þjóð-
sagan um að
Kópavogur
varð til þegar
þar söfn-
uðust
saman
villuráf-
andi
einstaklingar á leið frá Reykjavík til
Hafnarfjarðar. Fólk bókstaflega týndist
í þessum Bermúda-þríhyrningi og var
nauðugur einn sá kostur að hefja þar
búsetu.
Áður en Gunnar komst til áhrifa í bænum réðu þar ríkjum kommabjánar og kratafífl. Í þá tíð voru götur
einungis malbikaðar upp að heimil-
um bæjarstjóranna en engum datt í
hug að tala um spillingu vegna þess
að kommar og kratar eru víst ekki
spilltir. Hagur Kópavogsbúa vænk-
aðist svo heldur betur þegar Gunni
komst á fulla ferð á jarðýtunum sínum
og auðvitað leitaði hann til sjálfs sín,
vina og kunningja til að láta hlutina
ganga á hraða sem fékk vinstraliðið
til að hringsnúast og fá svima. Fyrir
þetta eru gamlir Kópavogsbúar, sem
muna niðurlægingartímann, Gunnari
óendanlega þakklátir og finnst ekkert
tiltökumál að hann og hans fólk fái
eitthvað fyrir sinn snúð.
Unga fólkið fattar þetta ekki og hefur því snúist á sveif með framsóknarmönnum þannig að nú þarf allsherj-
argoðinn, brautryðjandinn, frá að
hverfa. Svarthöfði telur þó, vegna sér-
þekkingar sinnar á eðli Kópavogsbúa,
að þeir muni fara úr öskunni í eldinn
og fær ekki betur séð en tvö smá-
menni sækist helst efir að fá að fylla
skarð hins mikla. Skólastjórinn virðist
ekki til stórræðanna og fyrrverandi
þingmaðurinn mun áreiðanlega þurfa
að standa lengi á krossgötum kópa-
vogspólitíkurinnar og velta fyrir sér
hvort hann eigi að horfa til himins eða
bjóða syndinni í kaffi og leggja á spill-
ingarbrautina sem Gunnar hefur rutt
fyrir hann.
Miðvikudagur 17. júní 200912 Umræða
Brautryðjandinn
svarthöfði
spurningin
„Já, klárlega.
Íslenska krónan er
fallandi gjaldmiðill
en Marels-
peningurinn er á
uppleið,“ segir
Marel Jóhann
Baldvinsson.
Breiðabliksmenn
höfðu ekki
fyrirgefið Marel
vistaskiptin yfir í val.
Er MarEls-pEning-
urinn stErkari En
íslEnska krónan?
sandkorn
n Spunameistarar gamla og
nýja Landsbankans virðast vera
orðnir sérfræðingar í að draga
athyglina frá þeim sem raun-
verulega bera ábyrgð á slæmum
gjörningum
bankans. Í
byrjun maí
ætlaði Lár-
us Finn-
bogason,
formaður
skilanefnd-
ar bank-
ans, að selja
framsóknarmanninum Arnari
Bjarnasyni 2,6 prósenta hlut í
BYR. Þegar fjölmiðlar uppljóstr-
uðu um gjörninginn kom yfir-
lýsing frá Landsbankanum um
að Eggert Páll Ólason, yfirlög-
fræðingur bankans, hefði skrif-
að undir framsalsbeiðni og ekki
haft samþykki skilanefndarinn-
ar fyrir því. Þetta hefðu því verið
mistök Eggerts en ekki Lárusar.
n Sigurjón Árnason fyrrverandi
bankastjóri Landsbankans fékk
70 milljóna króna lán úr sínum
eigin lífeyrissjóði. Í tilkynn-
ingu frá bankanum var sagt að
ákvörðunin um kaupin hafi
verið tekin af Sigurjóni og sjóð-
stjóra án samráðs við yfirstjórn
Landsbankans. RÚV birti síðan
frétt um að fréttastofan hefði
undir höndum póst frá for-
stöðumanni
lögfræði-
ráðgjafar
Landsbank-
ans frá 10.
desember
2008 þar
sem gjörn-
ingurinn var
samþykkt-
ur. Forstöðumaðurinn heitir
Gunnar Viðar og var hann síð-
an hækkaður í tign stuttu síðar
og starfar nú sem yfirmaður
lögfræðisviðs bankans. Ársæll
Hafsteinsson sem nú situr í
skilanefnd Landsbankans var
yfirmaður lögfræðisviðs á und-
an honum. Ekki sá Landsbank-
inn hins vegar ástæðu til að
láta Gunnar Viðar eða Ársæl
víkja. Sjóðsstjórinn var látinn
víkja tímabundið fyrir að hafa
ekki ráðfært sig við yfirstjórn
bankans.
n Álfheiður Ingadóttir og félag-
ar hennar í viðskiptanefnd Al-
þingis funduðu á óvenjulegum
stað í gær. Þingmennirnir voru
þá að kynna sér starfsemi Nýja
Kaupþings og mættu í heim-
sókn í höfuðstöðvar bankans
í Borgartúni rétt fyrir hádegi.
Löngum hefur verið sagt að
þingmönn-
um leiðist
ekki athygl-
in. Nú brá
hins vegar
svo við að
þingmenn-
irnir vildu
ekki láta
mynda sig í
höfuðstöðvum Nýja Kaupþings.
Þegar ljósmyndari DV mætti á
staðinn varð uppi fótur og fit.
Fulltrúi bankans samþykkti
myndatökuna á endanum fyrir
sína hönd en þingnefndin mátti
ekki heyra á það minnst.
LyngháLs 5, 110 reykjavík
Útgáfufélag: útgáfufélagið Birtíngur ehf.
Stjórnarformaður: hreinn Loftsson
framkvæmdaStjóri: elín ragnarsdóttir
ritStjórar:
jón Trausti reynisson, jontrausti@dv.is
og reynir Traustason, rt@dv.is
fréttaStjórar:
Brynjólfur Þór guðmundsson, brynjolfur@dv.is
og Þórarinn Þórarinsson, toti@dv.is
auglýSingaStjóri:
ásmundur helgason, asi@birtingur.is
dv á netinu: dv.is
aðalnÚmer: 512 7000, ritStjórn: 512 7010,
áSkriftarSími: 512 7080, auglýSingar: 512 7050.
SmáauglýSingar: 515 5550.
umbrot: dv. Prentvinnsla: Landsprent. dreifing: árvakur.
dv áskilur sér rétt til að birta aðsent efni blaðsins á stafrænu
formi og í gagnabönkum án endurgjalds.
Öll viðtöl blaðsins eru hljóðrituð.
„Ef þú ert í
Hollywood og
ert ljótur þá
verður þú að vera góður.“
n Jón Gnarr um Philip Seymour Hoffman sem
hann vill að leiki Georg Bjarnfreðason verði
þættirnir endurgerðir í Bandaríkjunum.-DV.
„Menn hafa tekið
skiltin niður og
rifið kjaft.“
n Héðinn Stefánsson,
stöðvarstjóri á Sogssvæðinu hjá Landsvirkjun, um
veiðiþjófa sem virða ekki bann við veiði þar sem
fiskurinn safnast saman til að hrygna.-DV.
„Með aðstoð
vinstrisinnaðra
fréttamanna
hafa andstæð-
ingar flokksins
lagt sterka leiðtoga
flokksins í pólitískt einelti.“
n Óttar Felix Hauksson, formaður fulltrúaráðs
sjálfstæðisfélaganna í Kópavogi, um það sem
hann kallar aðförina að Gunnari Birgissyni.-
Morgunblaðið.
„Þeir brutu engar reglur
með þessu.“
n Hilmar Veigar Pétursson, framkvæmdastjóri
CCP, um spillta bankamenn í heimi Eve Online
sem stungu af með bankainnstæður í leiknum.
Þar er lögð áhersla á traust í viðskiptum og eru
það einu leikreglurnar.-Fréttablaðið.
„Í staðinn fyrir að læsa
skrifstofum og hindra
aðgang.“
n Jón F. Thoroddsen hagfræðingur segir í nýrri
bók að þeir sem til þekki fullyrði að gögnum hafi
verið eytt innan bankanna á fyrstu vikum eftir
bankahrunið. Þar hafi menn fengið nægan tíma
til að eyða þeim í staðinn fyrir að grípa í taumana
strax.-DV.
Með hnífinn á lofti
Leiðari
Það er engin tilviljun að 62% lands-manna telja að ríkisstjórnin leggi meiri áherslu á afkomu bankanna en heimilanna í landinu. Það litla
sem stjórnin hefur gert fyrir fólkið er að
auðvelda því fjárhagslegan dauðdaga með
eins konar morfínlausn fyrir þá sem þegar
hafa misst allt. Þessi læknir ætlar sér ekki að
lækna.
Starf yfirvalda fyrir hönd bankanna hefur
verið að opinberast undanfarna mánuði, en
það á sér hátt í þriggja áratuga sögu. Skuld-
ir heimilanna fóru úr 20 prósent ráðstöfun-
artekna árið 1980 vel yfir 200 prósent árið
2008. Og skuldirnar hækka enn. Svo vill til
að á þessu tímabili hefur verðtrygging verið
ríkjandi, sem hækkar skuldir almennings og
lágmarkar áhættu bankanna. Bankarnir geta
með öðrum orðum stuðlað að verðbólgu, án
þess að þurfa að líða fyrir það, því lán þeirra
til almennings hækka einfaldlega með. Svo
þegar fólk fer í þrot vegna bankanna taka
bankarnir eignirnar af fólki.
Þróunin síðustu þrjátíu ár þýðir að heim-
ilin í landinu hafa smám saman komist undir
vald bankanna. Nú er svo komið að 6 prósent
fólks sem rekur heimili þurfa að borga meira
en 90 prósent af ráðstöfunartekjum sínum í
afborganir af heimili sínu. Í þessu felst áfall
fyrir frelsi einstaklingsins en gríðarlega um-
fangsmikil valdataka bankanna.
Þrælasala hefur verið skilgreind upp á
nýtt í hugtakið mansal, sem á betur við um
nútímaútgáfu frelsissviptingar. Nú er kom-
inn tími til að endurskilgreina þrælahald
í fjárhagslegum skilningi. Hvað er sá sem
borgar meira en 90 prósent tekna sinna til
bankanna annað en þræll? Hann þarf að
vinna eins og skepna, hann fær í raun ekki
borgað fyrir það, hann getur ekki farið og
hann á sér nánast enga von um að verða
frelsingi nema með fjárhagslegum dauða.
Það sárasta er að ríkisstjórnin tekur
sér ekki stöðu með fólkinu í landinu gegn
bönkunum sem svipta það frelsinu. Þvert á
móti berst hún með bönkunum gegn fólk-
inu. Stjórnin gengur meira að segja svo
langt að hækka skuldir heimilanna ennþá
meira en þegar er orðið. Það gerir hún með
því að hækka neysluskatta á bensín, gos-
drykki og fleira, sem hækkar verðbólguna,
sem hækkar aftur verðtryggð lán. Hún gerir
þetta kleift með því að viðhalda verðtrygg-
ingunni, væntanlega af nauðsyn fyrir hag
bankanna.
Uppgefin skýring fyrir svikunum gegn
fólkinu er eins konar kapítalísk nauðhyggja.
Stjórnin telur sig verða að fórna fólkinu fyr-
ir innlenda og erlenda banka. En það er eins
með ríkisstjórnina, bankana og fólkið og
tilfelli Abrahams þegar Guð sagði honum
að lífláta soninn Ísak. Þótt æðra vald fyrir-
skipi þér að fórna syni þínum verður það
aldrei siðferðislega rétt. Engu að síður er
ríkisstjórnin komin upp á fjallið og mundar
hnífinn í heilagri krossferð sinni fyrir bank-
ana, sem eru helsjúkir eftir að hafa smjattað
á almenningi í þrjátíu ár.
Í sögulegu samhengi eru Steingrímur J.
og Jóhanna í það minnsta enginn Abraham
Lincoln.
jón trausti rEynisson ritstjóri skrifar. Stjórnin gengur meira að segja svo langt að hækka skuldir heimilanna.
bókstafLega