Dagblaðið Vísir - DV - 24.08.2011, Síða 13

Fréttir | 13MIðvikudagur 24. ágúst 2011
Brenndu barnæskuna burt
­viðtöl­vildu­ekki­kannast­við­að­hafa­
verið­ beittir­ harðræði­ á­ Kumbara-
vogi.­Þessir­einstaklingar­sögðu­for-
stöðuhjónin­almennt­hafa­verið­góð­
og­hugsað­vel­um­vistmenn.­
„Fósturbræður­okkar­margir­hafa­
verið­ fastir­ í­ þessu­ Stokkhólmheil-
kenni­ og­ vilja­ ekkert­ um­ þetta­ tala,“­
segir­María.­„Þó­þeir­hafi­viljað­við-
urkenna­ það­ þá­ finnst­ þeim­ öðrum­
bara­ekki­koma­það­við,“­skýtur­Erna­
inn­ í.­ „Þeir­ vilja­ bara­ þögn,“­ bætir­
hún­ við.­ „Það­ er­ samt­ einkennilegt­
að­ það­ eru­ einhverjir­ sex­ af­ þeim­
sem­hafa­sótt­um­bætur­en­þeir­hafa­
látið­Kristján­halda­það­að­þeir­séu­á­
hans­bandi.­Það­eru­þeir­svo­sannar-
lega­ekki,­enda­eru­þeir­að­sækja­um­
bætur­fyrir­illa­meðferð,“­segir­María.­
„Það­er­bara­sorglegt­ fyrir­þá­að­ lifa­
með­ þessu­ og­ vilja­ ekkert­ vinna­ úr­
þessu.­ Halda­ bara­ áfram­ lífinu­ og­
þetta­er­alltaf­að­naga­þá,“­segir­Erna.
Töldu ástandið eðlilegt
Kumbaravogssystur­ vilja­ ekki­ fara­
mikið­ út­ í­ lýsingar­ á­ dvöl­ sinni­ á­
Kumbaravogi.­Þeim­kafla­í­lífi­þeirra­
er­lokið­„Nú­getum­við­snúið­baki­við­
fortíðinni­ og­ farið­ að­ líta­ fram­ veg-
inn,“­ segir­ Erna.­ Þær­ benda­ þó­ á­ að­
sem­ börn­ hafi­ þær­ verið­ svo­ sam-
dauna­aðstæðunum­sem­þær­bjuggu­
við­ að­ þær­ gerðu­ sér­ ekki­ grein­ fyr-
ir­ því­ að­ eitthvað­ væri­ að.­ Það­ var­
ekki­ fyrr­en­þær­ fóru­að­ lýsa­vinnu-
skyldum­ sínum­ fyrir­ öðrum­ börn-
um­ í­ skólanum­ að­ þeim­ varð­ ljóst­
að­svona­væri­þetta­ekki­á­eðlilegum­
heimilum.­ Börnum­ var­ ekki­ þrælað­
út­í­vinnu,­líkt­og­þær­töldu­eðlilegt.­
„Þegar­ég­fór­að­segja­frá­þá­varð­al-
veg­ steinþögn­ og­ börnin­ stóðu­ sem­
lömuð,“­ segir­ Jóhanna­ um­ viðbrögð­
skólasystkina­ sinna.­ „Svo­ sagði­ ein­
stelpan:­Jóhanna,­svona­er­ekki­kom-
ið­fram­við­börn.“
Jóhanna­og­Erna­stigu­báðar­fram­
í­DV­á­sínum­tíma,­eftir­að­Elvar­fóst-
urbróðir­ þeirra­ hafði­ greint­ frá­ kyn-
ferðisofbeldinu­sem­hann­var­beittur.­
Þær­ sögðust­ báðar­ hafa­ verið­ áreitt-
ar­af­Karli­Vigni.­Þær­lýstu­því­hvern-
ig­hann­mætti­ítrekað­með­sælgæti­á­
Kumbaravog­og­náði­þannig­að­lokka­
börnin­til­sín.
Gott að geta farið
Það­ er­ um­ mánuður­ síðan­ Erna,­ Jó-
hanna­ og­ María­ tóku­ sameiginlega­
ákvörðun­ um­ að­ ljúka­ málinu­ með­
gjörningi.­Þær­líta­á­brennuna­sem­sitt­
síðasta­verk­gagnvart­Kumbaravogi­og­
eru­allar­sammála­um­að­það­hafi­ver-
ið­mjög­góð­tilfinning­að­sjá­líkanið­af­
Kumbaravogi­brenna­til­ösku.­„Það­var­
ofsalegur­ léttir­ þegar­ þetta­ var­ farið­
burtu,“­segir­Erna.­
„Mér­ fannst­ það­ líka­ svo­ góð­ til-
finning­að­geta­farið­í­burtu.­Við­vor-
um­alltaf­læstar­inni­á­lóðinni­og­feng-
um­ ekki­ að­ leika­ okkur­ við­ einn­ eða­
neinn­ eða­ fara­ eitt­ né­ neitt.­ Það­ var­
svo­góð­tilfinning­að­vera­þarna­frjáls-
ar­og­geta­bara­farið,“­segir­María.
Líkanið­ var­ nokkuð­ líkt­ íbúðar-
húsinu­ á­ Kumbaravogi­ en­ þó­ aðeins­
dekkra­ yfirlitum­ og­ fyrir­ gluggunum­
voru­ rimlar.­ Þá­ var­ textinn­ „Arbeit­
macht­frei“­eða­vinnan­frelsar­yður,­rit-
aður­á­líkanið.­En­það­er­sami­texti­og­
stóð­fyrir­ofan­hlið­ýmissa­útrýmingar-
búða­ nasista,­ meðal­ annars­ í­ Ausch-
witz-útrýmingarbúðunum­í­Póllandi.­
Styrkti þær mikið
Kumbaravogssystur­vilja­að­það­komi­
skýrt­ fram­ að­ barátta­ þeirra­ hafi­ ekki­
snúist­um­peninga.­Einnar­krónu­bæt-
ur­ hefðu­ nægt.­ Vðurkenningin­ skipti­
öllu­máli.­Að­ljóst­yrði­hvernig­farið­var­
með­börnin­á­Kumbaravogi.
Þær­ vilja­ koma­ á­ framfæri­ þakk-
læti­ til­ allra­ sem­ studdu­ þær­ í­ þessu­
erfiða­ máli,­ en­ þeim­ bárust­ þúsund-
ir­ stuðningsyfirlýsinga­ meðan­ á­ bar-
áttunni­stóð.­„Við­ finnum­svo­mikinn­
mun­ á­ okkur,­ hvað­ við­ erum­ sterkar.­
Þetta­ hefur­ styrkt­ okkur­ mjög­ mikið,“­
segir­Erna.­Þær­telja­það­hafa­gert­sér­
gott­að­gera­málið­upp­á­þennan­hátt.­
Nú­finna­þær­loksins­frið­í­sálinni,­eitt-
hvað­sem­þær­upplifðu­ekki­áður.­„Nú­
snúum­ við­ okkur­ bara­ til­ framtíðar.­
Þetta­er­ farið­og­endaði­vel,“­segir­ Jó-
hanna­og­hinar­samsinna­því.
Mátti þola ýmislegt þegar hún skrifaði um Kumbaravog:
Líflátshótanir og korti lokað
Ýmsar hindranir urðu á vegi Önnu Kristine þegar hún vann að greinaröð um Kumbaravogs-
málið. Henni var ekki bara hótað lífláti, heldur varð hún fyrir þeirri óskemmtilegu lífsreynslu
að vera þjófkennd eftir að kreditkortið hennar var tilkynnt stolið að henni forspurðri. Hún
hafði verið í viðskiptum við Landsbankann en svo vildi til að annar bankastjóri bankans
á þeim tíma, Halldór Jón Kristjánsson, er sonur Kristjáns Friðbergssonar, fyrrverandi
forstöðumanns á Kumbaravogi. Anna Kristine fékk aldrei neinar skýringar á því af hverju
kortið hennar hafði verið tilkynnt stolið þrátt fyrir ítrekaðar fyrirspurnir. Hún hafði ætlað að
nota kortið til að greiða fyrir matvöru þegar upp kom tilkynning um að taka ætti kortið af
henni. Verslunarstjórinn tilkynnti henni jafnframt að hann ætti í raun að kalla til lögreglu.
Það var þó ekki gert en skömmin var mikil engu að síður.
„Við vildum
helst bara
láta tæta þessa
skýrslu, en það
var ekki hægt
Allt farið Erna, Jóhanna og María segja það hafa verið góða tilfinningu að sjá Kumbaravog
brenna til ösku.