Dagblaðið Vísir - DV - 22.08.2014, Síða 54

Helgarblað 22.–25. ágúst 201454 Menning
Úr vegabréfi Sigmundar Ernis
Fáklæddi
fréttastjórinn
Enda þótt manninum hafi tek-
ist að hreykja sér uppi á sjálfu
tunglinu, búa til vélmenni sem
ryksuga allan sólarhringinn – og
síma sem taka miklu betri ljós-
myndir en allar frægustu mynda-
vélar heims hefur honum ekki
enn tekist að leysa ráðgátuna um
staka sokkinn úr þvottavélinni;
nefnilega þau kynstur og ódæmi
sem gerast í hvert einasta sinn
sem akkúrat tveimur leistum er
stungið inn í vinduna og aðeins
einn skilar sér til baka.
Þetta sígilda undrunarefni
leitaði svolítið á huga minn þar
sem ég stóð á móts við hvítu
kommóðuna á hótelherberginu
í Amsterdam um árið. Víst og
örugglega taldi ég mig hafa sett
þrennar síðbuxur ofan í efstu
skúffuna, en þar sem draghólf-
ið var alveg dauðatómt gat ég
ekki annað en gapað ofan í það,
orðlaus í framan. Fyrir hugskots-
sjónum mínum liðu minningar
frá því ég var heima að brjóta
saman bestu sparibuxurnar
mínar, en núna í annarri borg,
á öðrum tíma, virtist einu gilda
hvað ég hugsaði mikið til þessara
blessuðu bróka; hirslan var með
öllu innihaldslaus.
Hvað í ósköpunum hafði kom-
ið fyrir buxurnar mínar? Hafði
skúffan gleypt þær? Var þessi
niðurlenska kommóða af öðru
kyni en hinar þær venjulegu?
Eða hafði ég bara gleymt buxun-
um heima á Íslandi – öllum með
tölu? Og ég sem var að fara í svo
gott sem gala-fagnað við setn-
ingu 46. alþjóðaþings fréttastjóra
í heiminum; fimmréttað skildist
mér, veislumúsík, Peter Jennings
með ræðu – og búist við einum af
meðlimum gömlu Focus-grúpp-
unnar með nokkur númer síðar
um kvöldið.
Blessunarlega hékk blákkafag-
ur jakki minn á sínum stað, svona
dæmigerður blazer með gylltum
stálhnöppum, en einu buxurn-
ar sem virtust vera með í för voru
utan um mig miðjan; vissulega
nokkuð þægilegar ferðastuttbux-
ur úr terlíni, en sinnepsgular á
lit og næsta snjáðar og hnökrótt-
ar, svona álíka og maður brúkar
uppi í sumarbústað á hvítagráum
haustdögum.
Þetta var á þeim árum þegar
fataverslanir voru fæstar opn-
ar á sunnudögum. Og það gat
náttúrlega ekki annað verið en
það væri einmitt sunnudagur
– og þess utan aðeins hálftími
til stefnu. Ég skaust því niður í
móttöku hótelsins og sagði, jafn
óðamála og ég var andstuttur, að
nú þyrfti ég á neyðaraðstoð að
halda; farir mínar væru bókstaf-
lega jafn ósléttar og buxurnar
sem ég klæddist. Konan hinum
megin þjónustuborðsins virt-
ist hvorki skilja látbragð mitt né
tungu – og af eyðilegum augn-
svip hennar mátti raunar ráða
að henni væri alveg slétt sama
um ógöngur þessa gelgjulega
glókolls sem baðaði út æðaber-
um höndunum án afláts í veikri
von um lánsbuxur.
Sjaldan hef ég gengið jafn
feimnislega inn á nokkra ráð-
stefnu á lífsleið minni. Spari-
skórnir sannarlega vel pússaðir,
en berir leggirnir undir garg-
andi gulum stuttbuxunum virtust
ekki vera til vitnis um annað en
smekklausa nesjamennsku. Und-
ir borðum, eiginlega vel undir
borðum, sat ég þarna kvöldlangt
sem fulltrúi Íslands, á að giska
með opið sár á sjálfsálitinu.
Mangum hitti
í mark í Hörpu
n Goðsagnakennd indíhljómsveit með tónleika í Hörpu
Þ
að eru ekki margar hljóm-
sveitir sem halda því til
streitu að reyna að banna
myndatökur á tónleik-
um sínum. Áður fyrr voru
myndavélar miskunnarlaust rifnar
af áhorfendum og frægt er til dæmis
þegar Axl Rose stakk sér út í áhorf-
endasal í St. Louis til að sinna starfi
gæslumanna svo að úr urðu mikl-
ar óeirðir. En á dögum snjallsíma er
erfitt að banna myndatökur og heilu
tónleikarnir rata gjarnan á Youtu-
be strax daginn eftir. Neutral Milk
Hotel gera þó sitt besta í að banna
myndatökur, og furðu vekur að flest-
ir (ef ekki allir) aðdáendur verða við
bón þeirra. Og þó er mikil forvitni í
kringum endurkomu þessarar goð-
sagnakenndu hljómsveitar.
Fékk taugaáfall
Mjólkurmenn eru upprunalega frá
Lousiana en fluttu síðar til Aþena
í Georgíu, sem einnig er heima-
borg hljómsveitarinnar REM. Þar
tóku þeir upp aðra plötu sína, In
the Aeroplane Over the Sea. Platan
kom út árið 1998 og hlaut mikið lof
gagnrýnenda en dræma sölu. Mik-
ið hljómleikaferðalag fylgdi í kjöl-
farið og orðspor hljómsveitarinnar
breiddist út en fórnarkostnaðurinn
var hár. Forsprakki hljómsveitarinn-
ar, Jeff Mangum, fékk taugaáfall og
varð hún því að hafna öllu frekara
tónleikahaldi, meðal annars tilboði
um að hita upp fyrir REM sem þá
var ein stærsta hljómsveit í heimi.
Dagbók Önnu Frank
með tónlist
Neutral Milk Hotel hurfu af sjón-
arsviðinu, en orðspor hennar hélt
áfram að vaxa og seinni platan hóf
hægt og rólega að seljast. Hún var
byggð á dagbókum Önnu Frank og
vakti athygli bæði fyrir beinskeytta
texta og frumlegar útsetningar.
Hljómsveitir eins og Franz Ferdin-
and og Arcade Fire litu til hennar
sem innblástur að eigin verkum.
Lítið spurðist þó til meistara Mang-
um, en sögur gengu um að hann
væri orðinn einsetumaður með sítt
skegg. Því vakti það mikla athygli
tónlistarunnenda þegar tilkynnt
var í vor að hljómsveitin myndi
halda í tónleikaferð. Hófst túrinn í
Vín í byrjun ágúst en lauk í Reykja-
vík síðastliðið miðvikudagskvöld.
Spennan var mikil þegar Mangum
og félagar stigu á svið. Hin mikla
fjölbreytni í hljóðfæravali kom strax
í ljós. Ekki voru hér einungis túbur
og trompetar, heldur einnig sagir
sem spilað var á með fiðluboga. Og
Mangum sjálfur var vissulega ein-
setumannslegur að sjá, hefur misst
hið ungæðislega útlit sem eitt sinn
einkenndi hann og enn sést á öllum
myndum af hljómsveitinni þar sem
myndatökur eru jú bannaðar. Hann
er reyndar ekki einn um þennan
stíl, því skeggið og skyrturnar og
sagirnar láta mann í fyrstu halda að
hér sé árshátíð skógarhöggsmanna
á ferð.
Endapunktur sumarsins
Ekki kemur það að sök, því hér er
um fyrsta flokks hljóðfæraleikara
að ræða og Mangum gefur ekk-
ert eftir í túlkun sinni. Tónleikarnir
hófust á Two Headed-Boy af flug-
vélaplötunni og enduðu á seinni
hlutanum af sama lagi, ef undan
er skilið eitt aukalag. Hápunktur-
inn var þó líklega hið átta mínútna
Oh Comely. Leynivopnið var síðan
hinn skógarhöggsmannslegi Scott
Spillane sem einnig spilar með Of
Montreal, en hann virðist ráða við
velflest hljóðfæri og tekur í þau
nokkur. Menn virtust hinir hress-
ustu og sögðu þetta endapunktinn á
sumrinu, þar sem Evrópuferðinni er
lokið. Þeir halda þó áfram að spila í
Norður-Ameríku í haust. Og ef til vill
má líta á þetta sem góðan lokapunkt
á alveg hreint ágætu tónleikasumri
hérlendis. n
Valur Gunnarsson
valurgunnars@gmail.com
Tónleikar
Neutral Milk Hotel
Tónleikar í Hörpu 20. ágúst
Banna myndatökur
Meðlimir sveitarinnar vilja
ekki að aðdáendur myndi þá á
tónleikum.
Kleinubarinn slær í gegn
Kleinur og tónlist á Vitatorgi
K
rista Hall, Ágústa Arnardótt-
ir og Guðrún Harðardótt-
ir opnuðu Kleinubarinn á
Vitatorgi síðasta sunnudag
í tilefni Restaurant Day. „Ágústa
var búin að ganga lengi með hug-
mynd af svona kleinubar og í sam-
einingu ákváðum við að slá til og
kanna hvernig „konseptið“ legðist
í landann síðustu helgi á Restaur-
ant Day. Viðtökurnar voru svo-
leiðis vonum framar og kleinurnar
kláruðust svo við ætlum að endur-
taka leikinn milli kl.14 og 17 á
laugardaginn, á sama stað á Vita-
torginu,“ segir Krista. Kleinurnar
eru heimabakaðar og geta gestir
valið um þrjár tegundir af kleinum.
Með Omnom súkkulaðidýfum,
toppuðum með hindberjum og
öðru góðgæti eða með brie osti og
sultu. Krista segir þessar nýju út-
færslur af gömlu góðu kleinunum
leggjast vel í fólk. „Já, svona líka,
bæði fullorðna og börn. Það voru
mjög margir sem komu nokkrar
ferðir til að smakka allar týpurn-
ar,“ segir hún. „Við gerðum fullt af
tilraunum með sjálfar kleinurnar
og þegar við vorum búnar að finna
hina fullkomnu uppskrift vissum
við að hún gæti ekki klikkað með
besta súkkulaði á Íslandi frá Om-
nom,“ segir Krista. Á sama tíma
fara fram tónleikar á Vitatorgi með
Snorra Helgasyni, Klassart, Illgresi
og Soffíu Björgu. Æstir kleinuaðdá-
endur geta því notið fagurra tóna
með kleinunum. n
Kleinustöllur Þær Krista, Ágústa og Guðrún eru konurnar að baki Kleinubarnum.
Þær hafa þróað hina fullkomnu kleinuuppskrift og verða á Vitatorgi á laugardag.