Hagskýrslur um landbúnað - 01.01.1957, Qupperneq 38

36*
Búnaðarskýrslur 1954
bætist svo það, að fullorðna féð týnir tölunni frá því að það er talið um áramót
til vors, er ærnar hafa komið lömbum sínum á legg. Þrátt fyrir allt það, sem óvíst
og torlesið er við tölur þessar, má af þeim, ef vel er að gáð, fá nokkurn veginn
rétta og glögga mynd af ástandi sauðfjárræktarinnar á árinu 1954, enda eigi aðrar
tölur tiltækilcgri að sýna frjósemi og afurðir fjárins.
Flest lömb móti fóðruðum kindum fá sauðfjáreigendur í Strandasýslu og
Þingeyjarsýslu. í Strandasýslu er þetta nokkuð jafnt um alla sýsluna, þó voru
lömb móts við fóðraðar kindur flest í Kirkjubólshreppi. í Þingeyjarsýslu eru tals-
vert fleiri lömb móts við fóðraðar kindur í suðursýslunni, og allra fæst eru lömbin
í nyrztu hreppum norðursýslunnar, enda er þar garnaveiki, og gildir þá sama
máli þar og um Múlasýslur um vanhöld fjárins og fjölda gemlinga. í Suður-Þing-
eyjarsýslu voru uppkomin lömb fleiri en kindur á fóðri um áramótin fyrir, tæp
103 móti 100 fóðruðum kindum.
Um vænleika sláturfjár eru engar upplýsingar í búnaðarskýrslum. En
um það efni safnar Framleiðsluráð landbúnaðarins skýrslum frá sláturliúsum, og
eru þær skýrslur birtar árlega í Árbók landbúnaðarins, er Framleiðsluráðið gefur
út. í þeim skýrslum kemur fram fallþungi fjárins á hverjum sláturstað á öllu
landinu. Eftir þeim skýrslum hefur Hagstofan reiknað meðalþunga í hverri sýslu
1954, þannig að fundið er vegið meðaltal fyrir alla sláturstaði sýslunnar. Þetta er
að því leyti ekki nákvæmt, að talsverð brögð eru að því sums staðar, að sláturfé
sé flutt yfir sýslumörk, og til er það, að sami sláturstaður sé að verulegu leyti fyrir
tvær sýslur og jafnvel fleiri. Sérstaklega gildir þetta um Búðareyri við Reyðarfjörð,
Reykjavík og Borgarnes. Samkvæmt þessum útreikningum Hagstofunnar var
meðalfallþungi sauðfjár í sýslum landsins og kaupstöðum haustið 1954 sein hér
segir, talið í kg: Ær Ge)dfd
Dilknr og hrútar (sauðir og vetiu-g.)
Gullbringu- og Kjósarsýsla ......................... 15,28 20,6
Reykjavík og Hafnarfjörður.............................. - -
Borgarfjarðarsýsla og Akranes....................... 15,87 20,2
Mýrasýsla .......................................... 15,25 20,2
Snœfeílsnessýsla ................................... 14,95 21,9
Dalasýsla........................................... 15,51 20,8
Barðastrandarsýsla ................................. 15,41 20,3
ísafjarðarsýsla og ísafjörður ...................... 15,81 21,8
Strandasýsla ....................................... 15,96 23,8
Húnavatnssýsla ..................................... 13,91 19,7
Skagafjarðarsýsla og Sauðárkrókur................... 13,76 20,3
Eyjafjarðarsýsla, Siglufjörður, Ólafsfjörður og
Akureyri ........................................ 14,07 21,7
Þingcyjarsýsla og Húsavík .......................... 13,42 20,3
Norður-Múlasýsla og Seyðisfjörður .................. 12,91 18,7
Suður-Múlasýsla og Neskaupstaður.................... 12,74 19,2
Austur-Skaftafellssýsla ............................ 12,57 18,3
Vestur-Skaftafellssýsla ............................ 13,86 18,8
Rangárvallasýsla ................................... 15,90 —
Árnessýsla ......................................... 16,52 26,7
28.7
26.7
26.7
26.9
24,0
23,4
26.3
29.4
22.9
23.4
24.8
25,3
19.2
21.8
21.3
23.3
26,7
Samkvæmt þessu yfirliti hefur sauðfé verið langsamlcga vænst 1954 í Stranda-
sýslu og Árnessýslu. í Strandasýslu er það ekki sérstakt fyrir þetta eina ár, heldur
hefur sauðfé verið þar sérstaklega vænt öll þau ár, sem sláturskýrslur eru til um.
í Árnessýslu er þessi sérstaki vænleiki fjárins því að þakka, að þar er nýr fjárstofn,
sem notið hefur mjög góðs fóðurs veturinn á undan og mjög rúmra haga yfir sumarið.
Um meðalþunga ánna, er þar var slátrað og er sérstaklega mikill, er rétt að geta
þess, að aðeins 34 ær komu þar til slátrunar.