Hagskýrslur um landbúnað - 01.01.1957, Qupperneq 47

Búnaðarskýrslur 1954 45*
Kr. Kr.
í ísafjarðarsýslu 315 í Norður-Múlasýslu 0
„ Strandasýslu 295 „ Suður-Múlasýslu 240
„ Húnavatnssýslu 465 Austur-Skaftafellssýslu 0
„ Skagafjarðarsýslu 400 „ Vestur-Skaftafellssýslu 135
„ Eyjafjarðarsýslu 675 „ Rangárvallasýslu 870
„ Þingeyjarsýslu 275 „ Arnessýslu 1 265
Tölur þessar verður að nota með varfærni. Kjarnfóðurgjöf sauðfjár er vitan-
lega misjöfn eftir sýslum, og þar, sem sauðfé er margt en kýr fáar, munar miklu,
livað á hverja kú kemur við hverja kr., sem hverri sauðkind er reiknuð, svo sem
tölurnar úr Norður-Múlasýslu og Austur-Skaftafellssýslu sýna glögglega. Einnig er
mjög örðugt að áætla svínum fóður, þar sem margt slátursvína er á hvcrt fullorðið
svín, en slátursvínin eru á ýmsum aldri, þegar þau eru leidd til slátrunar. Má vera
að svínum sé ætlað of lítið aðkeypt fóður, og komi af þeim sökum fram meiri kjarn-
fóðurgjöf kúa í Gullbringu- og Kjósarsýslu og Árnessýslu en rétt er. Þá eru töl-
urnar yfirleitt of háar, vegna þess að kálfum og geldneytum er ekkert kjarnfóður
ætlað, en þeim er alls staðar eitthvert kjarnfóður gefið, en að vísu hvergi mikið.
Þó að tölur þessar hljóti af þessum og raunar fleiri ástæðum að vera ónákvæmar,
munu þær gefa nokkra bendingu um kjarnfóðurnotkun eftir sýslum.
Til er önnur heimild um kjarnfóðurgjöf kúa 1954, og er sú lieimild vissulega
áreiðanlegri það sem hún nær. Hér er átt við skýrslur nautgriparæktar-
félaganna. Samkvæmt þeim var hverri fullmjólka kú innan vébanda félaganna
gefið af kjarnfóðri: Somsvarandi
verðupphœð,
Kg kr.
í Gullbringu- og Kjósarsýslu ............. 525 1 200
„ Borgarfjarðarsýslu.......................... 430 980
„ Skagafjarðarsýslu........................... 231 530
„ Eyjafjarðarsýslu............................ 309 800
„ Suður-Þingeyjarsýslu........................ 230 535
„ Rangárvallasýslu ........................... 427 960
„ Árnessýslu.............................. 508 1 150
í öðrum sýslum er þátttakan í nautgriparæktarfélögunum svo lítil, að lítið
verður ráðið af tölum þeirra, en sýnilegt er þó, að kjarnfóðurgjöf er þar minni en
í ofan greindum sýslum. Meðalkjarnfóðurgjöf fullmjólka kúa er vitanlega meiri en
meðalkjarnfóðurgjöf allra kúa í viðkomandi sýslum, en líklega ættu þó að réttu
lagi að koma hér fram heldur lægri tölur en fengust eftir búnaðarskýrslum, þar
sem allri kjarnfóðurgjöf nautgripa er deilt niður á kýrnar. Annars staðfesta skýrslur
nautgriparæktarfélaganna það, að kjarnfóðurgjöf til nautgripa er mjög misjöfn eftir
sýslum, og er mest þar, sem mest er mjólkursalan, og meiri sunnan lands en norðan.
Ekki er fullt samræmi milli þess, hvernig mjólk er fram talin til fóðurs,
og þess, hvernig fóðurmjólk er talin til kostnaðar. Munurinn er þó svo lítill, að
engin ástæða er að athuga það vandlega, enda getur sumt af þeirri fóðurmjólk,
sem talin er til kostnaðar, verið talin með annarri heimanotaðri mjólk, og í bún-
aðarskýrslu eins lirepps er það sérstaklega fram tekið, að svo sé þar. Annars mun
fóðurmjólk vantalin bæði til tekna og kostnaðar. Framtal fóðurmjólkur er líka
þeim vandkvæðum bundið víðast, að mikill hluti fóðurmjólkurinnar er undan-
renna, sem bæði er örðugt að meta í nýmjólk og til verðs.
Tilbúinn áburður er talinn 30 241 þús. kr., en ef áburðarmagn það, sem
selt var samkvæmt skýrslu Áburðarsölu ríkisins, er reiknað til verðs, nemur það
34 250 þús. kr. Mismunurinn, 4 millj. kr., svarar nokkurn veginn til þess áburðar-