Són - 01.01.2006, Side 82

HEINE82
13
Þar kvað hún þetta litla lag
er lét í takt við axarslag:
„Högg þú öxi, högg þú ótt,
hola innan stofninn fljótt.“
14
Ég sagði í flaustri: „Segðu mér
satt um þetta, hverjum er,
ó, mín stúlkan undurfríð,
ætluð þessi kistusmíð?
15
Að bragði mælti baugalín:
„Búin stendur kistan þín“.
Og varla orð af vörum hraut
er var hún horfin mér á braut.
16
Um heiði kalda leið mín lá
og langt um kring var auðn að sjá.
Þar ég ónot um mig fann
sem ekki frekar skýra kann.
17
Og sem ég var að vandra þar
veru hvíta fyrir bar.
Í flýti þeirri þaut ég mót,
og þarna var hin fagra snót.
18
Þar með reku sterka stóð
að stinga gröf hið hvíta fljóð.
Ég þorði ei hana að horfa á
svo hörkulega en fríða að sjá.
19
Og meðan stúlkan verkið vann
af vörum þetta kvæði rann:
„Grafðu skófla, grafðu nú
gröf sem dýpsta megnar þú.“
20
Ég kom þar að og *hátt í háls
með hjartað ört, ég tók til máls.
„Meyjasómi, segðu mér:
Sætir nokkru gröfin hér?“
21
Svar: „Þú ert á yztu nöf.
Opnast brátt þín kalda gröf.“
Og er af munni orðið hrökk
opin stóð þar gröfin dökk.
22
Napur hrollur nísti mig.
Næðings kuldi gnísti mig.
Sælu lífs ég saknaði,
sökk í gröf – og vaknaði.