Són - 01.01.2006, Qupperneq 105

GELLINI Á FERÐ OG FLUGI 105
Það virðist og ljóst að gellini hefur höfðað sterkt til þeirra skálda
sem tóku við merkinu eftir daga Gríms. Um það verður nú fjallað.
IV Gellini fer víða
4.1 Guðmundur G. Hagalín og „Einstæðingur“
Árið 1917 birtist ljóð Guðmundar G. Hagalíns „Einstæðingur“ í
Huldu sem var handskrifuð ljóðabók ungskáldanna í Menntaskól-
anum í Reykjavík og þarf ekki að fara í grafgötur um að þar gengur
Gellini aftur. Ljóðið er sex erindi og hátturinn er hinn sami nema
Guðmundur útfærir rímið: OaBBa í stað AbAAb. Fyrsta línan stend-
ur þannig stök án ríms.
Einstæðingur Hagalíns er miklum kostum búinn (eins og Gellini)
en bindur ekki bagga sína sömu hnútum og aðrir og gengur lítt færar
götur úr alfaraleið, er nokkurs konar uppreisnarmaður. Þannig er ein-
stæðingnum lýst:9
Hann var fríður, hraustur, styrkur,
hafði djarfa og mikla lund,
vildi ei til þess verða borinn
að verða að feta gömlu sporin
eftir sléttri, greiðri grund.
Ljóð Hagalíns er augljóst hetjuljóð – um hinn sterka einstakling sem
ber að ýmsu leyti af öðrum mönnum en nær vegna eðlis og skap-
gerðar ekki að njóta hæfileika sinna til fulls.
Tvö síðustu erindin eru útlegging skáldsins; það er skylda okkar
meðaljónanna að styðja við bakið á slíkum ofurmennum á leið
þeirra upp á þá tinda sem við komumst aldrei upp á nema í draumum
okkar um daga og nætur:10
Því vér ætlum æ að styrkja
alla, er hafa skarpa sýn,
þrek í hjarta, afl í armi,
eldlegt fjör og tign und hvarmi
– og telja hetju tökin brýn.
9 Guðmundur G. Hagalín (1973:17).
10 Guðmundur G. Hagalín (1973:17).