Dagblaðið Vísir - DV - 18.11.2007, Blaðsíða 35

PV Sport
FÖSTUDAGUR 16. NÓVEMBER 2007 35
Að halda sig á jörðinni
Ég byrjaði kornungur að þjálfa og
hafði strax áhuga íyrir því. Ég hef allt-
af lesið viðtöl við þjálfara og hef mik-
inn áhuga á því hvernig menn nálgast
leikinn. Þegar ég var yngri var ég líka
í því að stofna einhver lið og við fjár-
mögnuðum búningakaup sjálfir. Þetta
var undanfari þess að ég fór út í þjálf-
un og er til marks um það hve fljótt ég
fékk áhuga á þessu."
Aðeins 22 ára stýrði Friðrik Njarð-
vík til íslandsmeistaratitils og það gat
verið erfitt fyrir ungan mann að halda
sig niðri á jörðinni. „Þetta var svolítið
sérstök lífsreynsla en ég bjó að því að
þegar ég kom inn í deildina þremur
árum áður hafði ég fengið svo mikla
athygli þar sem ég skoraði mikið og
var þriggja stiga skytta. Þá var mér
meira að segja líkt við Val Ingimund-
arson. Ég er ekki að líkja mér við hann
sem leikmann, en ég var þekktur fyr-
ir þriggja stiga skotin. Þá lenti ég hins
vegar í því að höndla ekki þessa at-
hygli. Mér var hampað í blöðum en þá
missti ég fæturna algjörlega. Það var
ekki af því að ég væri hrokafullur eða
montinn en ég sprakk alveg á limm-
inu. Sumarið eftír tók ég mér frí frá
körfu í einn tíl tvo mánuði en kom svo
til baka mun sterkari eintstaklingur.
Þegar við urðum meistarar bjó ég
að þeirri reynslu sem ég hafði öðlast
sem leikmaður og náði að halda mig
á jörðinni þrátt fyrir þessa skjótu vel-
gengni sem þjálfari. En það er samt
svolítið skrítíð og ég hef sagt það í
gamni eftir á að ég var eiginlega of
blautur á bak við eyrun til að átta mig
á þeirri pressu sem ég fann fyrir þeg-
ar ég varð eldri. Ástæðan var sú að ég
var ekki orðinn meðvitaður um fjöl-
miðla og spjallumræður á netínu,
þótt ég mæli með því við alla sem eru
í þessu að vera ekkert að spá í þá um-
ræðu sem þar fer ffarn. Engu að síður
var ég blautur á bak við eyrun og það
hjálpaði mér.
öðruvísi umhverfi hjá KR
Ég þjálfaði í Njarðvík í tvö ár en
fluttí svo tíl Reykjavíkur og tók við KR.
Það var meira en að segja það því ég
fór úr því umhverfi sem ég þekktí og
hafði bakland í. Ég þekkti að vísu al-
veg kröfurnar sem fylgja því að vera
hjá stóru liði því þær voru hvergi meiri
en í Njarðvík. Engu að síður var erfitt
að standa á eigin fótum í félagi sem í
hafa verið margir snillingar og góðir
körfuboltamenn.
Sá vetur var að mínu mati afar góð-
ur skóli og að mörgu leyti sá bestí sem
ég hef upplifað því ég lærði mjög mik-
ið. Þar var mikið mótlæti og erfiðleik-
ar. Meiðsli, veikindi lykilmanns, annar
af fyrirliðum liðsins hafði misst móð-
ur sína þennan vetur, Friðrik Ragnars-
son sem kom með mér frá Njarðvík
fótbrotnaði og að auki voru útlend-
ingavandamál. En eftir á að hyggja get
ég sagt að þessi vetur hafi gert mig að
manni.
í KR voru eflaust einhverjir hákar
sem efúðust um mann frá byrjun. Það
er nú einu sinni þannig í þessari fþrótt
að menn vilja hafa heimamann tíl
þess að stjórna hjá sínu liði og ég kom
úr Njarðvík frá erkifjendunum. Það er
bara hlutí af þessu. Að vísu upplifði ég
það hjá Grindavík sem ég var hjá að
þar var mér mjög vel tekið enda eru
þeir einstaklega gestrisnir.
Ég hefði viljað vera lengur hjá BCR
og er alveg sannfærður um það að ég
hefði skilað títli eða titlum. En þeir
ákváðu að endumýja ekki samning-
inn við mig eftir eitt ár. Ég á enn eft-
ir að vera rekinn og á kannski eftír að
verða alvöruþjálfari því það er stund-
um talað um að þú verðir ekki alvöru-
þjálfari fyrr en þú hafir verið rekinn.
Það endaði allt í góðu á milli mín og
KR. Ég fann aldrei fyrir neinni óvild
þar þótt ég sé viss um að þar hafi verið
menn með sínar skoðanir á mér inn-
an félagsins.
En eftír þetta tók ég mér frí frá allri
þjálfun í efstu deild og fór að þjálfa
yngri flokka í eitt ár.
Eftír það kom næstí vendipunktur
þar sem ég fór að þjálfa í Grindavík.
Þeir hringdu í mig um tveimur vik-
um eftír að úrslitakeppninni lauk og
ég var ekki lengi að taka tilboðinu frá
þeim. Það reyndist alveg frábær tími.
Góð stjóm og gott fólk sem ég gat vel
unnið með.
Þar bjó ég klárlega að þeim tíma
sem ég var hjá KR. Þar var ég ekki að
upplifa það í fyrsta skiptí að vera fjarri
mínum uppeldisstöðvum og gat því
undirbúið mig vel undir það sem í
vændum var. Auðvitað em miklar
kröfúr í Grindavík en ég var bara
miklu sterkari á öllum sviðum tíl þess
að takast á við þær.
Tími minn þar var góður og við
unnum meðal annars meistaratitil
árið 1996. Það er gaman að segja frá
því að þegar ég kem þarna í dag telur
fólkið þar mig vera Grindvíking, sem
er klárlega til marks um það hve gott
fólk sé þarna og það telur sig eiga mig
þrátt fyrir að ég hafi aldrei átt heima
þarna. Það þykir mér mjög vænt um
og þegar við unnum títilinn var þetta
fyrsti stóri titíll félagsins. Það er nokk-
uð sem Grindvíkingar eru ekki búnir
að gleyma, það var góð stund."
Friðrik dvaldi í Grindavík í þrjú ár
en fór þá á heimaslóðir tíl Njarðvík-
ur. Liðið vann meistaratítil á fyrsta
ári hans þar árið 1998 auk fleiri titla
á næstu árum. Því næst fór hann í til
starfa hjá landsliðinu og var með því á
árunum 1999-2003. Þar gaf hann ung-
um leikmönnum á borð við Jón Arnór
Stefánsson og Loga Gunnarsson tæki-
færi en þeir eru lykilmenn í landslið-
inu í dag.
Einkenni körfubolta á íslandi
Körfuknattleikur á fslandi er mik-
ið bundinn við einstök bæjarfélög.
Að sama skapi virðist svo vera að leik-
menn séu lítíð að skipta á milli félaga.
Hvernig skyldi standa á því? „Það ger-
ist sjaldan að menn skiptí á milli liða
í körfunni sem kannski mótast af því
að það eru mun minni peningar í
körftmni en í fótbolta eða körfubolta.
Erlendis er hins vegar mikið af pen-
ingum í körfunni. Það hefur skapast
sú hefð á íslandi að það er mikið af
yngri flokka leikmönnum sem ganga
upp og spila með meistaraflokki í sínu
liði. Mér finnst vera ákveðinn sjarmi
yfir því, ekki það að það sé hættulegt
að fá einhvern utanaðkomandi inn til
þess að hrista upp í málunum. Enda á
sá þjálfari sem kemur inn hjá félögum
að leggja sig fram um það að verða fé-
lagsmaður. En hvað sem því líður er
mikið stolt hjá félögum eins og KR,
Njarðvík og Keflavík og það eru marg-
ir félagsmenn. Því telja þau sig ekkert
þurfa að fara út fyrir sínar raðir í leit
að nýjum þjálfúrum. Enda er yfirleitt
árangursríkara að halda mönnum í
starfi en að vera alltaf að reka þá. Ég
las grein um það að hjá Real Madrid
og Barcelona er síðamefnda liðið búið
að vera með tvo eða þrjá þjálfara á síð-
ustu 10 árum en Real Madrid með átta
eða níu. Engu að síður var árangur-
inn mun betri hjá Barcelona, Munur-
inn á þessum liðum var sá að það var
meiri þolinmæði hjá öðru félaginu og
jafnvel þótt það gengi illa eitt tímabil
fékk þjálfarinn tækifæri á því næsta.
Það skilaði kannski titíi í hús. Þetta er
eins hjá Keflavík. Þeir héldu Sigurði
Ingimundarsyni þrátt fyrir engan títíl
í fyrra og hver veit nema það eigi eft-
ir að skila sér á þessu tímabili. Hann
á ábyggilega eftfr að vera þar næstu
tíu árin," segir Friðrik í gamansömum
tóni.
Rígur
„Það er ákveðinn rígur á milli fé-
laganna. Jafnvel þótt það sé búið að
sameina Keflavík og Njarðvík í Reykja-
nesbæ. Engu að síður er hellings ríg-
ur. Það liggur við að það sé sama hver
staða liðanna er í deildinni. Það getur
tengst einhverju öðru sem er að ger-
ast í bæjarfélaginu og það getur verið
eitthvað sem einhver segir í aðdrag-
anda leiksins. Þá myndast kannski allt
í einu mikill rígur á milli liðanna og í
kjölfarið verður oft hörkuleikur."
I handbolta og fótbolta hafa bestu
leikmennirnir gjarnan sogast tíl
Reykjavíkur til að spila með liðunum
þar. Slíkt er hins vegar ekki uppi á ten-
ingnum í körfúbolta og Friðrik telur
nokkrar skýringar á því. „Körfúboltí
er þannig íþrótt að liðin hafa náð að
byggja upp ákveðna hefð innan sinna
bæjarfélaga og félög á borð við Snæ-
fell, Tindastól, Skallagrím og Ham-
ar hafa náð að byggja upp sterkan
heimavöll. Þangað finnst öllum liðum
erfitt að fara.
Iþróttín hefur náð þar fótfestu
enda þarf færri leikmenn til þess að
halda útí góðu liði. Við það mynd-
ast ákveðin hefð og hún hefur hald-
ist. Áhuginn smitast út í yngri flokk-
ana og inn á milli koma fram efnilegir
strákar þar sem halda þessu gangandi
í meistaraflokki. Svo er það náttúr-
lega svo að í Reykjavík er miklu meira
í boði. Ég á tíl að mynda 14 ára dóttur
sem fann sig ekki í körfúbolta og ég fer
með hana tvisvar í viku í dans í Reykja-
vík. Sonur minn vill helst einnig keyra
tíl Reykjavíkur tíl að æfa skylmingar. f
Reykjavík er meira í boði og því er ekk-
ert auðvelt að byggja upp jafnsterka
körfuboltahefð þar.
Það má að vísu ekki gleyma því að
það er gott starf unnið hjá KR, Fjölni
og ÍR. Þannig að mér finnst þetta
vera á leiðinni í rétta átt. Eins má ekki
gleyma því að eins og staðan er núna
eru báðir bikararnir í Reykjavík hjá KR
og ÍR. Það hefur ekki verið svo síðan
árið 1982," segir Friðrik Ingi.
Leikmenn á íslandi
Friðrik Ingi skrifaði grein árið 2000
þar sem hann gagnrýndi leikmenn
í körfuknattíeik fyrir að leggja ekki
nægilega mikið á sig í sumaræfingum
en hann segir að margt hafi breyst síð-
an þá. „Þetta hefur breyst og það sem
er einna augljósast er að tæknilegum
eiginleikum, sem skipta körfubolta-
menn og blakmenn jafnvel meira máli
en aðrar íþróttagreinar, hefur fleytt
hratt fram. Það var svolítíð langsótt
fyrir körfuboltamenn að komast utan
að spila sem atvinnumenn og það var
kannski þess vegna sem menn voru
ekki tilbúnir að leggja mikið á sig. Það
vantaði gulrótina sem var atvinnu-
mennskan. Það var þannig að menn
þurftu ekkert að æfa mikið aukalega
tíl þess að verða meðal þeirra bestu í
deildinni. Það sem hefur hins vegar
breyst, meðal annars eftir að Bosnam-
dómurinn féll, er að menn sjá meiri
möguleika á því að fara út í atvinnu-
mennsku."
Útlendingar í íslenskum
körfubolta
Friðrik starfar nú sem fram-
kvæmdastjóri KKÍ og hann hefur sterk-
ar skoðanir á flestu er varðar körfú-
bolta. Fjöldi útlendinga hefur mikið
verið ræddur innan körfuboltans og
Friðrik hefúr ákveðnar skoðanir á
þeim málum. „Við lifúm á árinu 2007
og það er meira og minna búið að
opna allan heiminn. Við erum ekki
eina landið sem lendir í því að fólk
flæðir á milli landa. En það er ekki þar
með sagt að maður sé endilega sáttur
við það hversu margir koma hingað.
Ég hef sjálfur tekið þátt í því að taka
inn einhverja útíendinga sem eru ekk-
ert séstaklega góðir. Ég hef hins vegar
reynt að passa mig á því að láta þá ekki
spila meira en þeir eiga skilið. En hin
hliðin á kökunni er sú að það er ekki
nokkur leið að halda útí góðu liði útí
á landi í litíum bæjarfélögum án þess
að fá styrk frá útíöndum. Við sjáum að
langflest liðin eru með þrjá útíendinga
en Tindastóll er með fjóra.
Ég hef hins vegar verið þeirr-
ar skoðunar í mörg ár að ég vil leyfa
tvo bandaríska leikmenn. Þá væru til
dæmis 10 fslendingar á leikskýrslu en
tveir útlendingar. Síðan verða hugs-
anlega 20-30 prósent af liðunum með
einn Evrópumann til viðbótar og
kannski eitt lið með tvo."
Fjölmiðlaumfjöllun
Körfuboltí lfkt og margar aðrar
íþróttagreinar þrífst á fjölmiðlaum-
fjöllun og Friðrik telur að víða sé pott-
ur brotinn í þeim efnum. „I sumum
tílfellum á gagnrýni okkar körfubolta-
manna rétt á sér. RÚV er til að mynda
ætíað öllum landsmönnum en körfu-
boltamenn mega ekki gleyma því að
það eru sumir hópar sem fá enga um-
fjöllun. Við bendum á það að það eru
ekki bara handboltamenn og fótbolta-
menn sem borga afnotagjöld.
Það sem við getum bent á er stærð
íþróttarinnar í heild sinni. Það eru 450
milljónir manna sem stunda körfú-
bolta um allan heim en engu að síður
er aldrei sýnt frá stórviðburðum eins
og Evrópukeppni og heimsmeistara-
keppni.
Auðvitað má ekki gleyma því að
handboltamenn eru sífellt að komast í
lokakeppni og við myndum sjálfir vilja
að það yrði sýnt frá því ef við kæmumst
þangað. Maður fyllist alltaf stoltí þeg-
ar Islendingar gera það gott erlendis,
hvort sem það er tónlistarmaður eða
íþróttamaður. Það er hins vegar erfið-
ara fyrir okkur að komast í lokakeppni
alveg eins og það er erfitt í fótbolta.
Ég hef hins vegar einnig verið
þeirrar skoðunar að við innan hreyf-
ingarinnar eigum ekki að vera að væla
og skæla. Við höfum alltaf verið fjöl-
miðlum innan handar og við reynum
að gera þetta eins vel og hægt er.
Auðvitað á gagnrýnin samt
stundum rétt á sér og maður á það til
að vera stundum litaður í skoðunum
sínum. Stundum koma upp augljós
atvik þar sem ekki er annað hægt en
að gagnrýna. I fyrra fór ffarn einhver
flottasta sería sem átt hefur sér stað
hérálandiá milli Nj arðvíkur og KR um
fslandsmeistartítílinn sem endaði 3-2
fyrir KR. Útsendingarnar hjá Sýn voru
með ólíkindum og í síðasta leiknum
settu þeir aukapúður í hlutína."
Hvað sem því líður gerðist það að
Morgunblaðið fjallar ekki um einn
leikinn sem fór fram á föstudegi í
laugardagsblaðinu. Það var ekkert um
leikinn og það finnst mér einfaldlega
ósanngjarnt. Þetta var með stærstu
viðburðum sem fóru ffarn innanlands
þessa helgi. Staðan var 1-1 og þetta
var þriðji leikurinn sem fór fram í
Njarðvík, en ekkert var skrifað
Ég hef verið áskrifandi að Morgun-
blaðinu í mörg ár og hef ekki hlaupið
upp tíl handa og fóta til að segja upp
áskrift. En þetta er bara ósanngjamt.
Um sömu helgi var einhver grein
um Islandsmeistara í glfrnu sem mér
finnst frábært, en þær vom tímalaus-
ar greinar og hefðu alveg getað verið
hvenær sem er. Það skiptir engu máli
um hvaða íþróttagrein er að ræða.
Ég hef ekki lagt það í vana minn að
gagnrýna og mín samskipti við fjöl-
miðla hafa verið góð. Ég hef ekkert út
á Morgunblaðið að setja en mér finnst
ósanngjarnt þegar við erum settír til
hliðar í slíkum tilvikum.
En þá vil ég samt taka það fram að
það á ekki að setja einhverja tímalausa
grein um körfubolta þegar við gemm
góða hlutí í öðmm íþróttagreinum. Ef
ég tek tíl dæmis badminton sem dæmi
þar sem við höfum gert ffábæra hluti.
Vinna B-deild og Ragna Ingólfs að
vinna alþjóðlega keppni. Ég ber virð-
ingu fyrir öðrum íþróttagreinum og er
ekki trúverðugur ef ég sé bara körfu-
bolta. Ég bið bara um sanngirni.
Eins fúllyrði ég að það sem Jón
Arnór er að gera útí á Spáni er miklu
meira en flestír á íslandi gera sér grein
fyrir. Til að mynda er það svo að þeg-
ar fótboltamenn eru blásnir upp því
þeir gera góða hlutí útí í Noregi er það
engu að síður mörgum klössum fyr-
ir neðan það sem Jón Arnór Stefáns-
son er að gera, með fullri virðingu fyrir
hinum.
Það er bara Eiður Smári sem er að
gera eitthvað sambærilegt og jafnvel
eitthvað aðeins meira. En það er eng-
inn annar. Ólafur Stefánsson hand-
boltamaður er einn sá fremstí í heimi,
en Jón Arnór er algjörlega sambæri-
legur honum ef tekið er mið af stærð
íþróttagreinarinnar.
Það er mjög erfitt fyrir mig að koma
fram og segja þetta en það vantar
kannski aðeins meiri áhuga og víðsýni
í marga íþróttafféttamenn."
Uppþotið á Kýpur
Á síðustu Smáþjóðaleikum gerð-
ist undarlegt atvik þegar íslendingar
spiluðu við Kýpverja. Upp úr sauð á
lokamínútunum og skiptí engum tog-
um að Kýpverjar byrjuðu að lumbra á
íslenskum leilonönnum auk dómara
leiksins. Hvemig vildi það til?
„Til að gera langa sögu stutta
höfum við í gegnum tíðina spilað
marga hörkuleiki við Kýpverja í þessari
keppni. Þessi tvö lið höfðu alltaf spilað
síðasta leikinn á þessu móti og alltaf
höfðu það verið úrslitaleikir. Off höfðu
þetta verið miklir hitaleikir en aldrei
hafði soðið upp úr fyrr en þama.
Þeir töpuðu leik fyrir Lúxemborg
sem var stórslys að þeirra matí. Það
gerði það að verkum að þeir þurftu að
vinna okkur með 17 stiga mun til að
vinna á mótinu. Við byrjuðum leik-
inn vel og náðum 15 stíga mun. Það
fór í skapið á þeim og þeir fengu tvær
óíþróttamannslegar villur í upphafi
leiks.
Um var að ræða alls kyns fauta-
brögð hjá þeim, olnbogaskot og fleira í
þeim dúr. Brenton Birmingham fór af
velli með heljarinnar skurð eftír oln-
bogaskot svo dæmi sé nefnt. En það
var taktík hjá okkur að svara þeim
aldrei í sömu mynt.
Með þessum harða leik sínum
komast þeir inn í leikinn aftur. Við fór-
um að missa móðinn og þeir náðu að
jafna. Síðan komust þeir 14 stígum yfir
en við náðum að koma aftur til baka
og minnkuðum muninn í 4 stíg, en þá
sprungu þeir.
Þeir ftmdu það að þeir voru að
missa tökin og fengu fúllt af tæknivill-
um. Einn þeirra var að fara út af velli
og gaf íslensku stúkunni puttann um
leið en þar voru aðrir keppendur á
leikunum að styðja okkur.
Annar leikmaður hjá þeim fékk
tvær tæknivillur og var sendur út af
og við fengum fullt af vítum. Svo gerð-
ist það að einn leikmaðurinn lét öll-
um illum látum við bekkinn okkar og
ögraði okkur. Við horfðum á hann til
baka, horfðum í augun á honum. Þá
varð allt vitíaust og báðum liðum laust
saman. Eftír það ætluðum við að róa
niður hlutína en þeir voru ekkert á
þeim buxunum að gera það og byrj-
uðu bara að láta hnefana tala.
Dómarinn kom á milli en þá kom
einn leikmanna þeirra að honum, tók
hann upp og hentí honum með þeim
afleiðingum að hann fleyttí kerlingar á
gólfinu þar til hann endaði á auglýs-
ingaskiltí. Ég hef aldrei séð aðra eins
fr amkomu gagnvart dómara.
En við slógum aldrei neinn og
hugsuðum bara um það að vinna
þessa keppni. Við héldum ró okkar
allan tímann og höfum fengið stað-
festíngu ff á þeim sem var eftirlitsmað-
ur á leiknum auk dómaranna, að sök-
in var algjörlega hjá þeim. Þeir drógu
lið sitt úr keppni og hafa sett leikmenn
sína í einhver bönn.
Við kýldum aldrei tíl baka. Við höf-
um bæði fengið mikið hrós fyrir það
þótt aðrir hafi strítt okkur. En ég held
að menn hafi fyrst og ffernst verið svo
hissa auk þess sem það er þannig að ef
við hefðum svarað í sömu mynt hefð-
um við einnig fallið úr keppni. Okkur
langaði hins vegar fyrst og fremst að
sigra í keppninni.
Því miður var gæslan afar döpur
á þessum leik. Ekkert nema sextugir
og sjötugir ellilífeyrisþegar ffá Món-
akó. Þeir hefðu náttúrlega aldrei get-
að gert nokkurn skapaðan hlut. Síðan
kom lögreglan og hélt þeim inni í klefa
á meðan við fórum um borð í skip þar
sem við dvöldum á meðan leikunum
stóð.
Næsta keppni er á Kýpur sem er
athyglisvert að mörgu leytí. Það hef-
ur í raun aldrei komið nein afsökun-
arbeiðni frá þeim. En við viljum fyrst
og ffemst fara tíl Kýpur á næstu Smá-
þjóðaleika og við hlökkum til þess að
spila körfubolta, en ekki vera smeyk-
ir um það sem gæti gerst þar. Marg-
ir áhorfendur sem horfðu á leikinn
voru skelkaðir þegar þeir horfðu upp
á þetta. Við viljum fyrst og fremst að
það verði einhver sátt í málinu því við
notum þessa keppni sem skemmtun
og engin ástæða tíl þess að óttast það
að fara þangað.
Ég talaði við kýpverska fram-
kvæmdastjórann eftír að ég kom heim
og honum þótti þetta mjög miður.
Hann ætlaði svo að hringja til baka en
það gerði hann aldrei. FIBA settí svo
leikmanninn sem hentí dómaranum
í árs keppnisbann auk þess sem sá
sem kýldi Magga Gunnars og Brenton
Birmingham fékk eitthvað bann," seg-
ir hinn skeleggi Friðrik Ingi Rúnarsson
að lokum.
vidar@dv.ls
„Ég fullyrði aðþað sem Jón Arnór er að gera úti á Spáni er miklu meira en flestir
á íslandi gera sérgrein fyrir. Tilað mynda erþað svo að þegar fótboltamenn eru
blásnir upp því þeir gera góða hluti úti í Noregi erþað engu að síður mörgum
klössum fyrir neðan það sem Jón Arnór Stefánsson er að gera."