Glóðafeykir - 01.11.1971, Blaðsíða 65

Glóðafeykir - 01.11.1971, Blaðsíða 65
GLOÐAFEYKIR 65 hneigður, skýr í hugsun, glaðlyndur, gamansamur og kíminn í bezta !agi, fór þó dult með. Hann var geðfelldur maður í umgengni, óhlut- samur, unni öllum góðs og vildi engan mann særa; mun og enga hafa átt óvildarmenn, enda hvarvetna aufúsugestur. Barnslundina rarðveitti hann með sjálfum sér alla ævi, enda löðuðust börnin að honum, fögnuðu honum, hvar sem hann kom, og léku sér við hann sem jafningja. Það var gagnkvæmur leikur. Sigvaldi var lengstum ævinnar heilsuveill, einkum síðari árin, og þoldi illa áreynsluvinnu. Á Sauðárkróki hafði hann jafnan nokkurn búnað, átti kindur, heyjaði handa þeim á sumrin og hirti um vetur, en stundaði annars algenga vinnu; var talinn góður verkmaður og kom sér hvarvetna vel. Sveinn Sigurðsson, fyrrum bóndi í Bakkakoti í Vesturdal o. v., lézt hinn 25. okt. 1962. Hann var fæddnr á Hólum í Hjaltadal 4. maí 1872. Foreldrar: Sigurður, bóndi á Yztu-Grund í Blönduhlíð, Jóns- son, bónda á Steinhóli í Flókadal, jónsson ar, og kona hans Sigurlaug Sveinsdóttir, bónda á Minni-Ökrum í Blönduhlíð o. v., Guðmundssonar, og konu hans Margrétar Bjarnadóttur, húnvetnskrar ættar. Sveinn dvaldist í æsku með foreldrum sínum á Yztu-Grund svo og hjá þeim hjón- um Gísla hreppstjóra Þorlákssyni og Sigríði Magnúsdóttur á Hjaltastöðum og síðan á Frostastöðum. Vaxinn maður var hann í lausamennsku á ýmsum stöðum, m. a. á Flugumýri um hríð. Reisti bú á Holi í Tungusveit 1907 og bjó þar til 1909, þá á Giljum í Vesturdal til 1916, brá þá búi og var í húsmennsku á Gilj- um um skeið, bóndi í Sölvanesi 1922—1923, bjó aftur á Giljum 1924 — 1935, færði þá bri sitt að Þorljótsstöðum og bjó þar til 1938, á Gilj- um næstu 2 ár og enn á Þorljótsstöðum með litlum frávikum 1940— 1946, flutti þá búferlum að Bakkakoti og bjó þar til 1948, er hann brá búi. Var þar síðan heimilisfastur hjá syni sínum, en dvaldist nokkur síðustu árin að mestu á sjúkrahúsi og elliheimili. Sveinn var fjármálamaður og vel efnum búinn, umbrotamaður nokkur, hygginn í verzlun og viðskiptum, hafði á stundum stórt bú, stundum minna. Hann hafði ágætt vit á skepnum og manna lagn- astur að hafa af þeim góðar nytjar.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Glóðafeykir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Glóðafeykir
https://timarit.is/publication/1145

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.