Glóðafeykir - 01.09.1976, Page 36

36
GLÓÐAFEYKIR
Nú vildi svo til að Jón í Finnstungu, nú bóndi í Ártúnum, var
gestkomandi í tjaldi okkar Jósafats, en Jón var einnig í verðinum.
Þegar Jósafat var farinn byrjaði eg þegar að maula jólakökuna. Sagði
þá Jón:
„Ertu búinn að gleyma því, sem Jósafat sagði, að þú ættir að hafa
jólakökuna handa gestum en ekki eta hana sjálfur?"
Jónas Illugason frá Brattahlíð kom einu sinni frameftir til okkar
Jósafats, þá orðinn fjörgamall. Hann sagðist vera kominn til þess að
kveðja heiðina. Var hann hjá okkur Jósafat í viku og riðu gömlu
mennirnir saman um heiðina á daginn. Jónas var margfróður og
bráðskemmtilegur karl. Eg orti til hans þessa vísu:
Marsra góða gesti hér
o o o
að garði hefur borið.
Jónas af þeim öllum ber
eins og hausti vorið.
Jónasi þótti vænt um vísuna en sagði, að eg meinti þetta nú varla.
Eitt sinn bar það við er eg var á leið frarnan heiðina og út í tjald
að á eftir mér komu tveir stórir rútubílar. Magnús heitinn Frímanns-
son var þá í tjaldi með mér. Eg fór út af veginum til þess að hleypa
bílunum framhjá en þeir námu þá staðar á hlið við mig. Bílstjórinn
á fremri bílnum fór að spjalla við mig og spyrja mig að ýmsu. Mað-
ur í aftari bílnum var einnig að kalla og spyt'ja svo að eg færði mig
til hans. Það var þá Hallgrímur Jónasson, sá kunni hagyrðingur.
fjalla- og ferðagarpur. Við Hallgrímur erum frændur en eg sagði
honum að annar, enn nánari frændi hans, væri þarna í verðinum,
Magnús Frímannsson.
„Jæja,“ sagði Hallgrímur, „er hann þarna, eg bið að heilsa hon-
um.“
„Viltu ekki heilsa honum sjálfur, eg skal senda ykkur hesta svo
þið getið fengið ykkur reiðtúr.“
Sveinn minn osr Sigfús Steindórsson fóru svo með 5 hesta fram-
eftir og til baka komu Hallgrímur, danskur maður, íslensk kona og
tvær Reykjavíkurfrúr. Dvöldu þau hjá okkur í tjaldinu fram á kvöld
og varð af góður gleðskapur. Ólafur minn í Álftagerði bað mig að
hnoða saman vísu, sem hægt væri að kveða um kvöldið, í tilefni af
þessari heimsókn, og varð hún einhvernveginn svona: