Glóðafeykir - 01.09.1976, Blaðsíða 42

42
GLÓÐAFEYKIR
honum á næturvaktinni, af tilviljun þó, því að hann var sendur með
einhver skilaboð og flutti okkur þau á íslensku. Þetta var Guðmund-
ur nokkur Sveinsson frá Fossi á Síðu, bróðir Runólfs heitins land-
græðslustjóra og þeirra systkina.
Eg var fyrst til húsa í skólanum, hjá Pétri Lárussyni frá Steini,
en hann var þar umsjónarmaður. Þegar svo þurfti að rýma skólann
kom Pétur mér, óumbeðið, fyrir hjá Sigtryggi Árnasyni, lögreglu-
þjóni, ágætismanni. Af þeim þremur árum, sem eg var á Vellinum,
var eg tvö ár verkstjóri. íslendingur nokkur, sem var verkstjóri,
hætti og benti á mig í staðinn. Á því voru raunar þeir annmarkar,
að eg kunni ekki stakt orð í ensku og var eg því tregur til. En yfir-
verkstjórinn skarst þá í leikinn, heimtaði að fá mig í þetta starf og
varð það úr. Held eg, að mér hafi tekist þetta vonum framar. Yfir-
verkstjórinn var prýðismaður en strangur með vinnu. Stundum
stóðu strákamir aðgerðalausir og mösuðu saman og eg þá gjarnan
líka. En jafnan þegar bólaði á yfirverkstjóranum þutu þeir upp til
handa og fóta og fóru að vinna af kappi, en eg stóð eftir sem áður.
Þegar hann svo hætti verkstjórninni gaf hann mér forláta armband
og mikið af fötum.
— Kynntistu engum hagyrðingum á Vellinum?
— O-jú, það gerði eg nú og þar var þónokkuð ort. Þarna var t.d.
þingeyingur, Jónatan Stefánsson að nafni, hagorður vel. Þá má nefna
Svein Kristinsson, frænda þinn, og Jón nokkurn Sigurðsson, sem
áður vann við litun í Gefjun á Akureyri. F.itt sinn sagði Jónatan:
Yrkja fagurt enn í dag
ýmsir skagfirðingar.
Jón bætti þegar við:
Geymir sagan ljóð og lag,
lifi hagyrðingar.
Sveinn var í tilhugalífinu um þessar mundir, tók sér frí og ætlaði
að vera í Reykjavík um tíma. Var ákveðið að senda honum skeyti í
ljóðum. Skyldum við Jónatan yrkja sína vísuna hvor en Jón velja
á milli þeirra. Sveinn átti sama afmælisdag og eg og þetta átti eigin-
lega að vera afmælisósk. Svo komum við inn í kaffiskúrinn og höfð-
um yfir vísurnar. Jón sagðist velja mína vísu en hún er svona: