Glóðafeykir - 01.09.1976, Blaðsíða 52

52
GLÓÐAFEYKIR
Fallnir félagar
Þorsteinn Stefánsson, fiskimatsm., Hofsósi, lézt þ. 29. júní 1970.
Hann var fæddur í Bæ á Höfðaströnd 27. jan. 1903. Foreldrar:
Stefán útvegsbóndi í Bæ Jóhannesson, bónda á Þönglaskála, Davíðs
sonar, og kona hans Hólmfríður Þorsteins-
dóttir síðast bónda í Svínavallakoti í Lhia-
dal, Jónssonar, en kona Þorsteins eldra og
móðir Hólmfríðar var Valgerður Jóhannes-
dóttir frá Heiði í Sléttuhlíð. Fóru þeir báð-
ir í sjóinn, faðir Þorsteins og afi, Stefán
drukknaði 1938 en Jóhannes 1876.
Þorsteinn óx upp í Bæ með foreldrum
sínum. Frá barnæsku voru störf hans öll
tengd sjómennsku og iitgerð í félagi við
föður hans og bróður. Vélbát átti hann um
skeið og fór sjálfur með. Hann var harðdug-
legur maður meðan heilsa entist og vand-
virkur að sama skapi. Þeir bræður, Þorsteinn og Jóhannes, reistu
stórt íbúðarhus í Bæ og bjuggu þar með fjölskyldum sínum nálega
tvo tugi ára. Árið 1945 fluttist Þorsteinn inn í Hofsós og bjó þar til
lokadags. Um hríð var hann sjúklingur á Kristneshæli og átti við
heilsuleysi að stríða í nrörg ár, náði að vísu aftur nokkurri heilsu
en þó eigi svo, að þyldi áreynsluvinnu. Síðustu árin allmörg hafði
hann á hendi fiskmat og sýndi í því starfi sem öðrum frábæra trú-
mennsku og skyldurækni.
Árið 1926, þ. 11. des., gekk Þorsteinn að eiga Láru Arnaclóttur,
skósmiðs í Hofsósi Halldórssonar, bónda í Melshúsum syðra, Er-
lendssonar, og konu hans Láru Sigfúsdóttur. Lifir hún mann sinn
ásamt með einkasyni þeirra hjóna, Ólafi, er stundar sjómennsku
o. fl. og hefur jafnan talið sér heimili hjá foreldrum sínum, enda
þótt oft hafi sótt atvinnu á aðra staði.
Þorsteinn Stefánsson var góður meðalmaður á vöxt, þykkur undir
hönd. Hann var drengur góður og hverjum manni hugþekkur,
jafnlyndur, glaðsinna og gat blandað ljúfu geði við alla, sem hann
hafði samskipti við. Hann var gamansamur og glettinn, orðheppinn
og skjótur til andsvara, án þess að broddur fylgdi. Þorsteinn var
Þorsteinn Stefánsson